SERÇE

13. Size Güvenmiyorum

"Kapıdaki iki görevlinin önünde durdum.

"Emirle görüşmek istiyorum. Evde mi şuan!"

"Hayır Emir ağam evde değil dışarıda şuan."

"Mehmet beyle görüşebilir miyim." Diye sordum.

"Haber vereyim ben." Dedi ve Cebinden telefonunu çıkardı.

Karşı tarafla konuşurken "Sabah gelen kızlardan biri geldi." Diyince "Adım Nur." Dedim. Gerçi ben onlara göre Serçeydim. "Serçe olduğumu söyleyin siz." Diyince diğer görevli şaşırdı ve kapıyı açtı hemen. Diğer  kişinin karşı taraftan cevap duymasını beklemedi bile. Ikisi aynı anda konuştu.

"Geçin efendim." Dedi ikiside.
  

Açılan kapıdan içeri baktım. Sabah evi hiç incelememiştim daha doğru dikkatimi çekmemişti.
Evin ortası koca bir Avluydu. Içeri girince etrafıma bakındım. Yukarıdan Sabah emirin arkasına saklanan kız bana bakıyordu. Gözlerini benden ayırmadı. Etrafıma bakınmaya devam ettim. Mehmet bey yani babam Merdivenlerden iniyordu. Yukarıdan  çıkan sesleri duyunca O kızın olduğu yere kısa bir göz attım. Gözlerime takılan Fotoğrafta gördüğüm kişinin o kızın yanında olmasıydı. Fotoğrafta ki gibi genç değildi yüzünde olgunluk vardı Ama yinede genç görünüyordu. Diğer tarafında yaşlı kadın ve yaşlı bir erkek vardı. Babama geri döndüm. Merdivenin son basamağından yeni iniyordu. Bende ona doğru yürümeye başladım.

"Hoşgeldin kızım." Dedi. Içten söylediğini  sesinden anlamıştım. Sıcak biriydi yada bana sıcak davrandığı  için bana öyle geliyorda olabilirdi.

Onun sıcaklığına rağmen yüz ifademi ciddi tutuyordum.  Aramızda şuan mesafe olması iyi olacak. En azından ben olayları kabullenene kadar.

"Oturabilir miyiz. Benim sizinle konuşmam gerekiyor." Dedim.

"Tamam konuşalım gel kızım." Dedi ve Avluda köşede duran yere doğru yürümeye başladı. Bende arkasından onu takip etmeye başladım.

Oturma mı istediği yere oturunca "Bir şey içmek ister misin kızım?" Dedi.

Her lafında kızım lafı geçiyordu. Bunu bilerek söylediğini biliyordum.

"Yok fazla kalmayacağım. Sizden bir şey isteyebilir miyim?" Dedim.

"Buyur."

"Babamın öldürüldüğünü biliyorsunuz. Kardeşlerim Kumru ile Merveyi güvenli bir yere bırakmam gerekiyor. Ben gelene kadar bu evde kalsalar sizin için sorun olur mu?" Diye sordum.

"Başımın üstünde yeriniz  var. Burası sizinde eviniz. Gelsinler tabi de sen nereye gideceksin ki kızım!"

"Önemli bir görüşmem var. Onları bırakacak bir yere ihtiyacım var." Dedim.

"Burdan gittikten sonra Ne olduda kardeşlerinin burada güvenli olabileceğini düşündün. Bize güvenmediğini söylemiştin. Yoksa
Babanın katili ile ilgili birşey mi buldun kızım?"

"Benim size karşı güvenim hala tam değil. Size Güvenmiyorum. Ama  Kardeşlerimi Burada size emanet ediyorum. Başka emanet edebilecegim bir yer yok. Eğer onların başına bir şey gelirse sorumlusu direk siz olursunuz. Eğer bir şey olacak olursa da? Neyse konuşma tatsızlaşsın istemiyorum. Ben kardeşlerimi almaya gelene kadar onları size emanet ediyorum. Teşekkürler." Dedim ve Ayağa kalktım.

"Nereye gideceksin! En azından bunu bilmeye hakkım vardır heralde." Dedi.

Söylediklerini duymamazlıktan geldim. Ona cevap vermek istemiyordum. Kapıya yöneldim. Kapıyı açıp Arabaya baktım. Kumru ve Mervenin gözü kapıdaydı. Gelmeleri için işaret edine ilk Merve indi arabadan sonra da Kumru. Ikiside yanıma gelince önde ben arkamdan da kızlarla Birlikte Konağa geri girdim. Yukarıda Annemin yanında duran genç kız Galiba Merveyle aynı yaştaydı Mehmet beyin yanına gelmişti. Diğerleri yukarıda durmaya devam ediyorlardı.