SERÇE

53. BÖLÜM

Efsuna sarıldım. Birbirimizden ayrıldığımızda Meriç abi de yanımıza geldi.
   

"Bizi Efsunla yalnız bırakın." Dedi ve Efsunun yanına oturdu.

"Meriç abi b.."

"Nur bizi yalnız bırakın!" Dedi sert gözlerle bana döndü.

Ben tam ağzımı açacakken Mustafa adaya girdi.

"Tamam Meriç abi. Bizim biraz dışarıda işimiz vardı. Nur ve Fıratla gidiyorum. İşim bitince ararım seni." (Mustafa)

"Tamam." (Meriç abi)

Fırat kolumu tutup beni arkasında sürükledi. Mustafa da benim arkamdan geliyordu.

"Ya Efsunu neden yalnız bırakıyoruz. Benim onun yanında olmam lâzımdı." Dedim ama kimseye kendimi dinletemedim.

Birlikte hastaneden çıkınca Fıratın arabasına geçtik. Ben önde Mustafa da arka koltuğa geçti. Fırat arabayı kullanıyordu.

"Ya gerçekten ben bir şey anlamadım. Neden gidiyoruz. Nereye gidiyoruz?" Diye sordum.

"Güzelim biraz susar mısın?" (Fırat)

"Nur sessiz olur musun biraz." (Mustafa)

"Yaa Efsunu orada yalnız bıraktık. Onun tek kalmaması lâzımdı." Dedim.

Fırat bana döndü.

"Güzelim Efsun şuan abisinin yanında tek değil. Şimdilik dışarıda biraz işimiz var sonra sen Efsunla kalacaksın." (Fırat)

"Ne işi?"

"Soru sorma Nur. Emirin yanına gideceğiz şimdi. Biz bir karar verdik onu uygulamaya başladık. Şimdilik senin hastane dışına çıkman lazım." (Fırat)

"Neden?"

"Anlatacağız Nur ama şimdi değil. Şimdilik Emirin yanına gitmemiz lazım." (Mustafa)

"Iyi tamam." Dedim.

Fırat arabayı çalıştırıp gaza bastı...

..

Issız yerlerde dolaşıyorduk. Önümüzde bir ev çıkınca dikkatle etrafını incelemeye başladım. Küçük kulübe tarzı bir yerdi. Etrafın da bahçe vardı. Bahçe boş değilde kullanıyordu. Ekilen bir kaç ağaç ve bostanlar vardı. Dışarıda duran iki araba ve Koruma olduğunu anladığım 6 adam vardı. Arabayı köşeye park edince ilk erkekler arabadan çıktılar. Etrafa incelemeden dolayı En son ben çıkmıştım. Buralara yakın yerlerde evler vardı ama burası görünecek mesafede değildi.

Bende arabadan indikten sonra Fırat yanıma gelip elimi tuttu. Güven vermek istercesine sıcak bir tebessüm etti. Gözlerinde gördüğüm duygu her zaman hoşuma giderdi. Bende ona sıcak bir tebessüm gönderip elini sıkıca tuttum.

Mustafa önde bizde arkasında eve doğru yürüyorduk.

"Seninle yalnız kaldığımız zamanları özledim. Birlikte ne güzel zaman geçiriyorduk. Yüzünü görebiliyordum. Birde şimdiye baksana!" Dedi.

Diğer elimle koluna sarıldım.

"Bende seni özledim. Bu olay bittikten sonra söz sana fazla zaman ayıracağım."

Söylediklerime gülümsedi.

"Güzelim bu olay bittikten sonra biz evleneceğiz. O zaman benimle daha çok zaman geçireceksin zaten." Tebessüm etti. "Seni rahat bırakmayacağım." Dedi.

"Nedense içimden bir his korkmalıyım diyor. Bu yüz ifadene göre sanırım korkmalıyım da." Dedim.

Fırat gülümsedi.