SERÇE

11. Kendine Gel

"Malesef babanızı kaybettik"

Bu cümle ile hayatım başıma yıkıldı. Nefes alamadığımı hissettim. Duvarlar, hastane bana dar geliyordu. kendimi küçük bir kafeste gibi hissediyordum. Ayaklarım beni taşıyamaz oldu. Ayakta durmakta zorlanırken Fırata tutundum. Düşmemem için beni sıkıca tutuyordu. Bir an gözüm kardeşlerime kaydı. Gözlerim göz yaşlarımdan dolayı bir şey görmüyordu ama onların yerde olduklarını gördüm. Kulaklarım duyduğum sesleri algılayamadı. Dünya şuan karşımda dönüyor gibiydi. Ben en son Annemi kaybettiğimde ve Biyolojik Annemin beni terk ettigini kabullendigimde böyle olmuştum. Beni tuyan krizlerimi saymazsam tabi...
Beni büyüten Annemin Merveyi dünyaya getirdikten sonra vefat ettiğinde böyle hissetmistim.
Boşluk, Kimsesizlik.....

Göz yaşlarımı sildim. Karşımda duran kardeşlerime bakmam gerekiyordu. Babam Mardine gelirken onları bana emanet etmişti. Dün konuştuğumuz da da tekrar etmişti. ' Kardeşlerin sana emanet sen onların küçük Annelerisin. Benden sonra da evde senin sözün geçer. Onları ne olursa olsun yanlız bırakma ve koru demişti. Kızlarla da konuşurken Hep birlikte olun diye de uyarmıştı. Insanlar ölmeden önce bazıları öleceğini önceden hisseder derler. Babamda bir şekilde öleceğini mi hissetti. Peki ona hissettiren olay neydi??

Benim biyolojik ailemin hikayesini öğrenmek için gelmişti.
Ne oldu da vuruldu.......
     
    
Merve bayılınca kendime gelip Mervenin yanına çöktüm hemen.

"Kumru kendine Gel. Merveye bakman gerekiyor." Dedim.

Kumruda gözlerini kapatmış sessizce bir yerde ağlıyordu.

"Kumru!!" Dedim sesimi yükselterek. Fırat Merveyi kucaklayıp hemşirelerle gitti.

Kumrunun yanına gidip önünde çöktüm.

"Kumru beni duyuyor musun?"

"Abla Babam?"

"Kumru Merve Bayıldı. Mervenin yanında olmamız gerekiyor. Kendine gel!" Dedim.

"Abla Babam!" Diye tekrarladı.

Kumrunun omzundan tutup sarstım.
"Kumru kendine Gel. Merve Bayıldı." Deyince gözlerime baktı.
   
    
Dediklerimi algılamaya çalışıyor gibiydi. "Merve Nerde?" Dedi. Sesi zor çıkıyordu.
  
    
"Merve Bayıldı Fırat hemşirelerle bir yere götürdü. Şimdi Merveyle ilgilenmeliyiz Kumru." Dedim.
    
    
Kumru tek kelime etmeden ayağa kalktı. Göz yaşlarını sildi. Mervenin çığlık seslerini duyunca sese doğru koşmaya başladık. Hemşireler Ona iğne yapmaya çalışıyordu ama Merve izin vermiyordu. Fırat Yatakta kalması için uğraşırken oda debeleniyordu.

"Bırakın beni!" Diye bağırdı Merve.

Hemşirelerin yanına yaklaştım.

"Izin verir misiniz lütfen?" Diyerek Hemşireleri Merveden uzaklaştırdım.
"Fırat Bırak." Dedim.

Fırat geri çekildiğinde merve ayaklanmaya çalıştı.

"Merve!" Dedim ama tek kelime etmedi.

"Merve ablacağım bana bak!" (Kumru)
  
    
Kumruda hemen yanıma geldi. Mervenin Ayağa kalkmasına engel olunca debelenmeye başladı.
   
    
"MERVE YETER!" Diye bağırdım. Beni görmesi için yüzünü kendime doğru çevirdim. "Sakin ol." Dedim sesimi sert çıkarmıştım..
 
   
"Abla Babam!" Diyerek tekrar ağlamaya başladı. Artık bana karşı koymuyordu. Kollarını boynuma sardı.

"Tamam Ablacığım bak biz yanındayız. İzin ver Kumru sana sakinleştirici yapsın ihtiyacın var." Dedim.

"Istemiyorum. Ben babamı istiyorum." (Merve)