Wild West Diary

Hoofdstuk 1 - Op reis

'Ik ben best wel nerveus.' Zeg ik tegen Lucas met een kleine trilling in mijn stem. 'Nee joh, wordt alleen maar leuk! Dit wordt echt de reis van je leven!' Zegt Lucas enthousiast tegen mij. Lucas is mijn vriend en we gaan voor het eerst samen op reis. 'Selena!' Ik draai mij om en zie mijn zus Meghan op mij af rennen. 'Je gaat toch niet weg voordat ik afscheid van je heb kunnen nemen.' Zegt ze lachend en ze geeft me een knuffel. Ik zie een traan over haar wang rollen, snel veeg ik hem weg. We zijn nog nooit lang van elkaar gescheiden en doen alles samen. 'Ik ben terug voor je het weet.' Zeg ik geruststellend. Ze lacht en langzaam loop ik weg samen met Lucas richting de douane. Ik kijk nog een keer achterom en zie Meghan languit zwaaien. Ik zwaai terug en loop uit zicht. Lucas slaat een arm om mij heen, 'Het komt goed, het gaat leuk worden.' Hoor ik hem zeggen. Een uurtje later zitten we in het vliegtuig, op weg naar de Verenigde Staten. Ik had nog nooit gevlogen, ik vind het best wel spannend. Wat als het fout gaat. Lucas pakt mijn hand en geeft me een glimlach. 'Klaar voor?' Langzaam knik ik ja, ik heb er heel veel zin in, maar 3 weken weg van huis, is wel erg lang. Er kan zoveel fout gaan. Voor ik het wist stond het vliegtuig op de startbaan en gingen we de lucht in. Nu gaat het echt gebeuren, ik had hier zo lang naar uitgekeken. Ik heb er toch wel heel veel zin in, en ik krijg een glimlachje.

11 uur later landen we in San Fransisco. Ik keek mijn ogen uit, ik kon het niet geloven. Ik ben gewoon in Amerika. We huren een auto en beginnen onze roadtrip. Een paar dagen later komen we aan in een klein dorpje. Het lijkt wel alsof ik 200 jaar terug leef. Als ik om me heen kijk zie ik alleen maar paarden en houten huisjes. 'Waar zijn we?' Vraag ik Lucas. Hoofdschuddend kijkt hij om zich heen en haalt zijn schouders op. 'Ik zou het niet weten, het staat niet op de kaart.' Nogmaals kijk ik om mij heen. Ik stap uit de auto en besluit het te gaan vragen. Niemand kan of wil mijn vraag beantwoorden. Lucas loopt naar mij toe en zegt: 'Ik denk dat we beter kunnen gaan, ik vertrouw het hier niet.' Ik kijk hem aan met een zielig gezicht. 'Kunnen we niet nog heel even blijven, ik vind het hier wel tof.' Zuchtend geeft hij toe. Samen lopen we een rondje maar niemand wil of durft met ons te praten. Ik kijk iemand aan, een oudere vrouw. Toen ze ons zag leek het wel of ze een spook zag, zo geschrokken keek ze. 'Weg!' Schreeuwt ze. 'Het is hier niet veilig voor jullie!' Ik en Lucas schrikken er een beetje van en staan twijfelend stil. De vrouw loopt snel onze richting op en duwt ons richting de auto. Snel lopen we naar de auto maar al snel hoorde ik hoeven. Niet van een paard maar een hele groep leek het wel. Ze kwamen snel aan. Lucas grijpt mijn hand en we rennen verder. Ik kijk om en voor ik het wist kreeg in een schop. Ik viel met mijn gezicht op de grond. Ik hoorde geschreeuw en schoten. Ik kijk op en zie hoe Lucas op de grond word beroofd. Ik sta op en ren naar Lucas. 'Hou op!' Schreeuw ik luid, maar niemand keek ervan op. Ik probeer de mensen van Lucas af te houden maar al snel kreeg ik een duw. 'Meer hebben ze niet zo te zien, neem het meisje mee.' Toen ik die woorden hoorde gingen de alarmbellen in mijn hoofd af. Ik stond op en begon te rennen, midden in de armen van een rover. Ik word op de grond gelegd en met touwen vastgeknoopt op een paard. Wat gebeurt er? Hoe is het met Lucas? Wie zijn dit? Waarom moet ik mee? En waarom wij? Er gaan zoveel vragen door mijn hoofd. 'Meisje?' Hoor ik iemand zeggen, en ik kijk op. Direct krijg ik een klap en was er niet meer bij .