ŞARAP- Ecgir

《2》

İyi seyirler🍷

Yemekler yenmiş, herkesin keyfi yerindeydi. Yorgun olduğunu söyleyenler erkenden gitmiş ben ve birkaç kişi hala sağ kalanlardandık. Ece daha gelmemişti, nedendir bilinmez içimde onu görme arzusu baş göstermeye başlamıştı. Önümdeki telefonla uğraşırken gelen sesle herkes kafasını döndürmüştü bende dahil.

Ece gelmişti hemde tüm güzelliğiyle.
"Herkese iyi akşamlar arkadaşlar. Geç kaldım kusura bakmayın. " Hare sanki içimdekileri okumuşçasına " Gelmeseydin yavru kalkıyorduk zaten" deyip gülmesiyle o da gülmüştü. Onları tebessüm ederek izlerken " Asıl bizden değil Cihangir'den özür dilemelisin. Sonuçta onun için düzenledik bu yemeği değil mi?" Ece oturduğu yerden kalkıp yanıma doğru yöneldiğinde içimden lütfen Adanalı Cio ortaya çıkmasın diye dualar ediyodum. Yanıma oturduğunda kafamı kaldırmadan konuşmasını bekledim. Derin nefes alıp verince nihayet konuşmaya başladi. "Cihangir çok üzgünüm provam geç bitti bide üstelik eve gidip hazırlandım anca. Biz kadınlar evden çıkmayı pek beceremiyoruz" deyince kafamı kaldırıp güldüm.

Beni izlediğinden haberim yoktu. "Önemli değil, sonuçta işin vardı takılma sen boşver" dediğimde gülümsemesi de büyümüştü. " Tamam o zaman ama ben hala açım" diyip dudak büzünce oraya bakmamaya özen gösterdim. " Bu saatte de bişeyler yiyemem ki" Elini yanağına koyup bana döndü. Bende aynı hareketi yapınca güldü. " Cihangir sana bir teklifim var" Meraklı gözlerle ona döndüm "Gel seninle çorbacıya gidelim hem ben doyarım hem senle konuşmuş oluruz ne dersin? Ama yorgunsan başka zamana da erteleyebilirz." Ne diyeceğimi bilmiyordum. Kornerden gol yemiş kaleci gibi şaşkındım. " Şey aslında.." deyip güldüm beklemiyordum napim gülesim geldi.

Ona baktığımda biçimli dudakları kıvrılmıştı. Gözleri yüzümde geziniyordu fark etmiştim. Vereceğim cevabı bekliyordu biliyordum. "Ece bu teklifin için çok teşekkür ederim ama erken kalkıyoruz ve bu tempoya alış-" Vereceğim cevabı biliyormuş gibi koluma dokundu. Ve gene o garip his... " Tamam sende haklısın yorgunsundur." Garsonu çağırıp şarap istediğinde gecenin kadını olduğunu anlamam uzun sürmedi. Zaten simsiyah saçlarıyla geceyi her daim yanında taşıyordu farkında değildi.

Beni bırakıp diğerleriyle sohbet etmeye başladığında giydiği kıyafeti yeni fark etmiştim. Çiçekli elbisesinin ince askıları güzel tenini ve omuzlarını ortaya çıkarmıştı. Dekoltesinin derinliği ve sanki hiç fark edilmiyormuş gibi bide boynuna taktığı takıları, kırmızı ruju ve kirpikleri onu benim gözümde kusursuzlaştırmıştı... Saçlarını elleriyle savurduğu zaman kokusunu hissetmiştim.. Sigarasını yaktığı zaman keskin bir nefes alıp verdi.
Önüne konulan şaraptan bir yudum aldığında kafamı salladım kurtulmak istercesine. Bu kadın girdap gibiydi. Içine çekiyordu...

Ayağa kalktığımda o da benimle kalktı. "Arkadaşlar bu gece için hepinize minnettarım. Nice böyle güzel gecelere umarım. Burada olmayanlara yarın teşekkür ederim artık iyi geceler herkese" Ben konuşurken o hala sigarasını içiyordu. Bir dikişte bitirdiği kadehi yerine bıraktı. Kendime hakim olamayarak" Üzüm çarpar dikkat et" dedim
Kızlardan "Alışkın o merak etme." diye cevap gelince şaşırdım." Neyse gideyim ben" deyince o da çantasını kaptı ve benimle çıkışa doğru yöneldi. "İyi geceler Cihangir" deyip sola doğru yürüdüğünde "Sanada" diyebilmiştim.

Topuk sesleri kesilince arkamı döndüm. Bana doğru gülerek gelen Eceyi gördüm. "Şey ya benim arabam burda değil ki"deyip kahkaha atınca bende güldüm. Üzüm çarpmıştı işte biliyordum. Hemen arkamdaki arabaya binmişti. Bende kendi arabama geçmiştim. O gitmişti bende sadece arkadasından" Manyah la bu" demiştim. Eve vardığımda üzerimdeki gömlekten kurtulmuştum. Pantolondan da aynı şekilde. Kendimi yatağa attım şuan ne Ece' yi ne başka kimseyi düşünecek halim yoktu..

Sabah telefonumun sesi ile uyandım. Tek gözümü açıp ekrana baktığımda Özgür yazısını görünce açtım. "Ne var lan, daha kargalar bokunu yemeden niye arıyon it."Karşıdan duyduğum gülme sesi beni ayılmıştı" Oo Cio Paşamızı uyandırdık mı çok üzgünüz." gülmüştüm. Hal hatırdan sonra setime geleceğini söylemişti. Kalkıp hazırlandım sabah 7ydi. Canım kahvaltı etmek istemiyordu. Onun yerine sigara içmek daha cazip gelmişti o an.

Evden çıkıp arabaya bindim. Set yerine vardığımda bikaç kişi hariç kimse yoktu. Arabada bekledim sonuçta hala ekip hazır değildi. Beklerken uyuya kalmışım herhalde bir süre sonra cama biri vurmuştu. Onu görünce önce şaşırdım sonra mutlu oldum. Camı indirdim. Gülüyodu. " Aslında daha önce uyandırmam gerektiği söylendi de güzel uyuyodun, kıyamadım" Sanki ne dediğinin sonradan farkına varmış gibi gözleri açıldı. Yanakları kızarmıştı gülmeden edemdim. " Ş-şey ben gi-deyim sende uyandığına göre." Panik olmuş halleri güldürmüştü. Kaçar gibi gidişinden utandığı belliydi. Arkasından gülümseyişim düşüncelerim ile solmuştu. Başkasının olduğu düşüncesi bütün vücudumu alev gibi sarmıştı. Konuşmam gerekiyordu yoksa ben yanlış rüzgarların esintisine kapılacaktım.