Fate

Chapter 33

NAGISING si Gabriel ng marinig ang sunod-sunod at malakas na katok at sigaw ni Manang Lorita sa labas ng kanyang kwarto.

He was laying on the bed and cuddling with Amanda who was on top of him na halos okopahin niya ang katawan nito dahil sa laki ng kanyang katawan, they're both naked except that he was already wearing his boxer shorts. Ni wala silang kumot dahil init palang ng mga yakap nila ay tila sapat na.

"GABRIEL?! AMANDA?! Gumising na kayo tanghali na!" Muling sigaw ni Manang Lorita sa labas kaya tuluyan ng nagising ang diwa ni Gabriel saka niya tinapik-tapik si Amanda.

"Boss? boss? wake up."

She groaned and just hug him tightly while pinning her face to his neck.

Gabriel smile after glancing at the wall clock which was already sticking at twelve noon. "Boss, tanghali na."

"Gabriel? Bumaba na kayo kanina pa umiiyak ang anak niyo, hinahanap kayo!" Huling sambit ni Manang Lorita sa labas bago ito tumigil na.

"Boss! Ang anak natin." Pukaw pa niya kay Amanda.

"Hmmm.." She groaned again and continued sleeping.

"Kanina pa daw umiiyak si Art hinahanap na tayo boss."

A ghost of evil smile cripted on his lips. Dahan-dahan niyang pinalit ang kanilang posisyon, so he was now on top of her.

"Ayaw mong gumising ah." He evily said and kisses her neck, ngunit lalo lang umungol si Amanda. He kisses down to her chest and slightly sucks her nipples.

"Ahh-Gabriel..." She moaned again, at napapaliyad pa sa ginagawa ni Gabriel.

He chuckled. At dahil hindi pa umepekto ang kanyang binabalak, and also because of so much temperance, he tightly sipped her teat... Dahilan ng pag-sigaw ni Amanda at tuluyan na ang pagkagising. "Aray Gabriel anoba!?"

He giggled. "Ayaw mo kasi gumising."

"Eh pano pinuyat mo 'ko!" She rolled her eyes.

He planted a soft kiss on her lips. "Good morning boss?"

She irretably pushes him. Kaya bumangon na si Gabriel at tinulungan itong makabangon din.

"A-Ano daw ang nangyari kay Art?" Naalimpungatang tanong ni Amanda habang hinahanap ang kumot upang itakip sa kanyang katawan. Gabriel got the blanket, kaya tinulungan niya itong ibalot sa katawan nito ang kumot.

"Kanina pa daw umiiyak. Look, it's already twelve noon." He proudly said while pointing the wallclock when he got off from bed.

Problemadong napahilamos sa mukha si Amanda. Paano ba naman kasing hindi sila mapupuyat eh madaling araw na silang nakatulog.

He handed her one of his T-shirt. Tinanggap naman ito ni Amanda. "Ito lang talaga susuotin ko ngayong araw?" Reklamo niya.

"Don't worry boss, magpapabili ako mamaya kay Manang Lorita ng damit mo."

She rolled her eyes and have no choice but to wear it. Makapal naman ito at printed and harapan kaya hindi obvious na wala siyang suot na bra. Ang problema lang ay wala siyang suot na pang-ibaba.

She stands and looked at her shirt that looks like a dress on her when it reached above her knees, kaya okay na rin kaya lang hindi siya komportable.

She tiredly sighs.

Habang abala naman si Gabriel sa paghahalungkat ng damit ay kinuha niya ang isang boxer shorts at ibinigay kay Amanda. "I know you're not comfortable, so you should wear this temporarily."

Inis namang kinuha ito ni Amanda at isinuot. Buti nalang at garterized ito kaya medyo maluwag man sa kanya ay okay na din dahil natatabunan naman ito ng T-shirt. "Thanks." Tipid niyang sagot. Saka naman nag-suot na rin ng damit si Gabriel.

"Let's go?" He asked while holding her hand.

SABAY silang bumaba at nagtungo sa kusina kung saan nandun si Arthur at si Manang Lorita na naghahanda ng pagkain sa lamesa.

"MAMA!" Biglang sambit ni Art ng makita ang ina, tumakbo siya patungo sa magulang.

Kaagad naman itong kinarga ni Amanda. Kitang-kita niya ang bakas ng luha sa mga mata nito. "O umiyak ka ba?"

"Eh akala ko po kasi iniwan niyo ako ni Papa." Sabay busangot ng mukha nito.

She smiles hearing him for the first time to called Gabriel as his 'Papa'. Nakakatuwa itong pakinggan.

"Naku, iyak ng iyak iyan mula pa kaninang umaga hinahanap kayo." Sumbong ni Manang Lorita.

Gabriel planted a peck kiss on his forehead. "It's alright now baby." He whispered. Saka sila nagtungo sa lamesa kung saan naka-handa na ang mga pagkain.

"Bakit ba kasi tinanghali na kayo ng gising?" Makahulugang tanong ni Manang Lorita.

Nagkatinginan tuloy si Amanda at Gabriel.

"Ah napuyat lang ho Manang, nasaan na po pala si Mang Ben at magkasabay-sabay na tayong kumain." sagot ni Gabriel ng mapansing kakatapos lang nito ayusin ang mga hinandang pagkain sa lamesa.

"Naku kakatapos lang namin kumain, ang tagal niyo kasi gumising. Nandun si Ben sa bodega. Itong anak niyo eh ayaw sumabay sa pagkain kanina gusto daw niya hintayin kayo kaya hindi pa kumakain iyan." Paliwanag ni Manang Lorita. "Maiwan ko muna kayo at may gagawin lang ako." Paalam pa nito.

"Sige, salamat ho Manang." Gabriel beamed and pulled a chair for Amanda.

He get some foods for Arthur, mostly are sea foods. Akmang kukuha si Amanda ng pagkain ngunit inunahan siya ni Gabriel.

"Ako na boss."

"No. Ayoko niyan." She refused to eat the fish and get the spicy sauce and calamari.

"O akala ko ba ayaw mo sa maanghang?" He curiously asked.

"Parang gusto ko na ngayon." She happily said while glancing at Arthur whose eagerly eating those kind of foods, tila nadadala si Amanda dito.

Pagkatapos nilang kumain dahil gustong-gusto ni Arthur na libutin ang vineyard ay pinagbigyan ito ni Gabriel.

Amanda finally got her suitable clothes that was just bought by Manang Lorita. Nasa taniman sila ng mga ubas dahil gustong-gusto ni Arthur na mamitas kaya nawili na rin si Amanda. They spend the rest of the day at the rest house.

    

❌❌❌❌❌