Fate

Chapter 6

GABRIEL drove the car. Habang tahimik naman ang bumalot sa buong byahe nila mga ilang minuto lang iyon, they stop-by in a high-end fastfood chain.

"Nasaan po ang ka-meeting niyo sir?" She curiously asked again while roaming her eyes around as they walk towards the counter.

"What do you like for snacks?" He asks neverminding the question.

Napa-baling sa kanya si Amanda. "Ako?"

"May iba pa ba tayong kasama?" He simply asked, sabay sulyap muli sa mga naka-paskin na menu.

Napakunot-noo si Amanda ng makita ang iba't-ibang klase ng pagkain at halos lumuwa ang mga mata niya sa mga presyo nito, may iba namang affordable pero iyong mga common foods lang.

"Ahm... Huwag na po sir, hindi naman ako nagugutom." She refused.

"It's my treat Amanda. Akala ko ba nagugutom ka, sinabi mo yun kanina diba?"

She widen her eyes and glanced up to him whose still busy looking for menu. "Narinig mo yung usapan namin ni Leon?"

"Tinatanong kita kung ano ang gusto mong kainin? Ayoko ng tinatanggihan ako sa mga simpleng bagay Amanda." May himig na pagbabanta nitong sinabi.

She gulped. "Uhm, ikaw nalang ang pumili. Kahit ano, wala naman akong arte sa pagkain." Sabay napa-halukipkip habang panay parin ang tingin ni Amanda sa mga tao, hinahanap at nang-huhula kung sino ba dito ang ka-meeting ng kanyang boss.

Napabalik sa ulirat lamang si Amanda ng maramdaman bigla ang malaking kamay ni Gabriel na humawak sa pala-pulsuan niya at hilahin siya patungo sa pinakasulok na bahagi ng fastfood.

Sunod-sunod ang tambol sa dibdib niya sa ginagawa ng kanyang boss. He pulled a chair just for her to be sitted.

"Ah-uhm.. N-Nasan po ang k-kameeting niyo sir?" Nauutal niyang tanong ulit.

"Amanda, pwede ba stop calling me 'sir' and using 'po'. Lalo na't wala tayo sa opisina." He calmy said while staring at her.

"Uhm, nakakahiya naman ho boss ko kayo." Napatungo siya.

"Then just don't think I'm your boss. Mahirap bang tawagin mo ako sa pangalan ko mismo?"

Amanda looked away and trying to find something. "Okay fine. Nasan ang ka-meeting mo?" Pag-iiba niya sa usapan.

Gabriel placed his both hands on the table at halos ukupahan niya ito sa laki ng mga braso niya. He licked his lips before speaking and staring at her deeply in the eyes. "Wala talaga akong ka-meeting, Amanda. I just want to eat you."

Amanda's eyes widen.

"I mean, I want to eat with you!" He added while smiling halfway.

Hindi mapigilang mag-init ng mga pesnge ni Amanda lalo na't ngayon lang niya nasilayan ang ngiti nito.

"Edi sana sinabi mo nalang, may pa-meeting-meeting ka pang nalalaman." She murmured.

Laking pasasalamat ni Amanda at dumating na ang order ni Gabriel. Isa-isa itong inilapag ng waiter sa kanilang lamesa. They started eating.

Napakunot-noo si Amanda habang tinitingnan ang kinakain ni Gabriel. And she suddenly laugh on her mind when she saw him dipping the french fries on the spicy gravy that was supposedly for chicken.

"Mahilig ka pala sa french fries na sinasawsaw sa spicy gravy." She laugh a bit, hindi niya mapigilang sabihin ito.

"Oo naman. Gusto mo ba to?" Gabriel asked while smiling.

"Ah hindi, ayoko ng maanghang." Sabay iling-iling niya.

"Ang why are you laughing? I know this is weird pero masarap ko kasi to." He said and chuckled.

Lalong napangiti si Amanda dahil ngayon lang niya ito nakitang tumawa simula ng magtrabaho siya dito. "Hindi, kasi pareho kayo kumain ng anak ko."

Natigilan si Gabriel sa sinabi nito. "May anak kana?!" He said with a bit of shocked.

"Oo. He's four years old." She revealed.

Gabriel frowned and looked at her. "I thought you're single?!" May bahid na inis sa boses nito.

"Oo. Single parent." She simply said while continue eating her food.

Gabriel sighs with relieve. "Divorced? Separated.. or what?" He curiously asked.

Amanda shakes her head. "Hindi, hindi naging kami." Dahil hindi ko naman nakilala ang ama ni Art. Dagdag pa ng isipan niya.

"Eh paano kayo nagka-anak?" Hindi mapigilang tanong ulit ni Gabriel.

Pinamulahan ng pesnge si Amanda dahil sa tanong nito. "Alam mo naman siguro kung paano nabubuo ang baby kaya huwag mo nang itanong."

He frowned deeply. "I know, I mean.. What I'm trying to point is that, sabi mo nga hindi naging kayo pero nagka-anak kayo. Anong klaseng lalaki yun at hindi ka pinanindigan?"

Amanda chuckled seeing his serious expression. "Basta mahabang istorya, kung pwede huwag na natin ungkatin."

Gabriel nodded. "Gusto kong makilala ang anak mo."

Napaangat ng tingin sa kanya si Amanda. "Bakit naman?"

He shrugged. "Gusto ko lang. Is he or she?"

"Lalaki siya, his name is Arthur tsaka Art yung palayaw niya."

"Hmmm... Nice name." He said while smiling.

Amanda frowned. "Ikaw, wala ka bang anak? Or asawa?"

Gabriel just shaked his head while smiling.

"Nakakapagtaka lang kasi sa edad mong yan. Wala ka pang sariling pamilya." She chuckled.

Gabriel narrowed his eyes. "Sinasabi mo bang matanda na ako kaya dapat my sarili na akong pamilya?"

"Hindi ko sinabi yan." She denied while laughing.

Hindi rin mapigilang matawa ni Gabriel. "Amanda, kahit forty na ako I'm still leaving and feeling young."

"Oo nga, hindi naman halatang forty kana." Bawi niya.

Hindi manlang nila namalayan ang oras dahil sa pag-eenjoy ng kanilang kwentuhan.

       

MATAPOS nilang kumain ay saktong papalabas na ng fast food chain sina Gabriel at Amanda ng tumunog ang cellphone ni Gabriel.

He answered it while opening the door for Amanda to get in the passenger's seat. "Yes?... Sige po Mang Ben... papunta na ako." Ani Gabriel bago ibaba ang tawag.

Pumasok siya sa kotse at napabaleng kay Amanda. "Hindi kana man nagmamadali diba?"

Amanda glances at him. "H-hindi naman, bakit?" May pag-aalangang tanong niya.

"Diretso muna tayo sa vineyard. May kailangan lang akong asikasuhin doon." He said as he drove the car.

        

❌❌❌❌❌