Fate

Chapter 17

WARNING: Please read at your own risk.

         

LAKING pasasalamat ni Amanda ng matapos na ang board meeting. Isa-isang nagsilabasan ang mga board members hanggang sa silang dalawa nalang ni Gabriel ang natira.

"Gabriel!" Nilapitan niya ito habang inaayos ang suit. "Yung ano... Ibalik mo!"

He smile and glances at the door. "Anong ano?" He played innocently.

"Alam mo kung ano yung tinutukoy ko! Akin na!" Akmang aabutin ni Amanda ang kaliwang bulsa ni Gabriel ngunit kaagad itong umilag. He automatically holds her both hands.

"Okay, calm down boss." He said while laughing.

"Akin na!" Halos mamula ang pesnge ni Amanda sa inis. Sabay silang napalingon sa pintuan ng bigla itong bumukas.

Gulat naman ang ekspresyon na bumungad kay Mrs. Cabrera na isa sa mga board members, pagkakita sa dalawa.

Mabilis na bumitiw si Amada mula kay Gabriel.

Nagtataka namang pabalik-balik ang tingin ni Mrs. Cabrera kina Amanda at Gabriel. "Ah.. I'll just get my phone." Tahimik nitong tinungo ang lamesa at kinuha ang naiwang cellphone.

Hinintay nilang makalabas si Mrs. Cabrera. "Let's get out of here." Gabriel said when he holds her wrist and walk towards the door.

"Gabriel, ibalik mo na please!" Muling pakiusap niya.

Nilinga-linga ni Gabriel ang paligid ng makalabas sila ng meeting room, saka hinarap si Amanda. "Magkita tayo sa parking area. Kukunin ko lang yung susi ng kotse sa opisina."

Inis na napakunot-noo si Amanda. "Ibigay mo muna-"

He holds her hands while smiling playfully. "Ibibigay ko. Pero doon na sa kotse alangan naman dito." He whispered when they saw some employees who are passing by.

"Bilisan mo!"

"Yes boss." He softly said while hiding his laughter. He was about to kiss her, pero inirapan siya nito at tinalikuran. Napailing-iling na lamang si Gabriel habang dinudukot ang kanyang bulsa upang kapain ang bagay na nandun.

    

NAKA-BUSANGOT at tila galit na tigre ang ekspresyon ni Amanda na bumungad kay Gabriel ng marating ang parking area.

He unlocked his car, at pinag-buksan ng pinto si Amanda. Hinintay naman siyang makapasok sa driver's seat saka siya kinuyog ni Amanda.

"Nasan na! Akala ko ba ibibigay mo!?" Inis na inis na sambit niya habang pilit na inaabot ang bulsa ni Gabriel. Kaya para silang mga bata na nag-aagawan ng kung ano sa loob ng kotse.

"Sandali, sandali!" He holds her boths hands to stopped her.

"Gabriel! Hindi ako nakikipag-biruan sayo!" Inis na sambit pa ni Amanda.

"Relax boss..." Pagkakalma niya.

"Pano ako mag-rerelax kung wala akong suot na panloob!?" She slapped his arm when she freed her right hand. "Ba't ba ayaw mong ibigay nalang?! Ano yun itatago mo? Remembrance? Papantasyahan mo gabi-gabi?!" Hindi na niya mapigilang ang sunod-sunod na sumbat.

He chuckled loudly when he started the engine. "Bakit, masama ba?"

Nanlaki ang mga mata ni Amanda. Pakiramdam niya ay siya ang mahihiya dito. Napaupo siya ng maayos sa kotse. "Siraulo ka talaga." She murmured, at sumuko na lamang.