BEY SERİSİ ~ TAMAMLANDI

Demir Bey

3 Ay sonra...

"Melek, güzelim fotoğraf çekilelim mi?"

Melek meyve suyunu içerken başını olumlu anlamda sallamıştı. Bende telefonumu biraz daha kaldırarak Meleğe yaklaştım. Melek tebessüm ederken birkaç kare poz çekerek onun güzel yanağından öpmüştüm. Fotoğraflara baktığımda içlerinden en tatlısını seçerek instagrama koymaya karar vermiştim. Melek tam üç aydır bizimle yaşıyor olmasına rağmen bir kez bile fotoğrafını atmamıştı. Bu ilk olacağı için biraz heyecanlanmıştım.

Tamam, canım itiraf ediyorum Demir Bey görsün diye atıyordum. O hastane olayından sonra bana yalnızca birkaç kez mesaj atarak Meleğin durumunu sormuştu. Sosyal medyadan beni silmediği için yaptıklarını yakından takip etme şansım oluyordu. Mesela dün aylar önce gittiği yerden geri dönüyordu. O vahim olaydan sonra hemen yurt dışına çıkmasa belki de bizi görmeye gelirdi. Gelmezse de zaten onun büyük ayıbı olur değil mi?

"Meleğim seninle dışarıya çıkalım mı? Beraber kız kıza alışveriş yaparız." Melek sevinerek kabul etmişti. Annem bu tatlı kızı çok severken babam daha çok sevmiş ben söylemeden koruyu ailesi olalım demiş bunun içinde elinden gelenin en fazlasını yapmıştı. Kısmet olursa da annemler Meleği evlat edineceklerdi. Hatta annem şimdiden sen evlenince yalnız kalmayacağız diye seviniyordu.

Melek ile beraber hazırlanıp dışarıya çıkacağımız sırada annem bir ton öğüt vererek dikkatli olmamızı söylemişti. Her ne kadar çocuk olmadığımı söylesem de küçük kızıma dikkat et diyerek beni tehditkar bir dilde uyardı. Şimdiden pabucumun dama atıldığını hissediyordum. Evden ayrılıp Melek ile alışveriş merkezine geldiğimizde hiç beklemediğim anda mesaj geldi. Demir Beye müsaitseniz görüşelim diyordu. Heyecanla Meleğe gelsin ister misin diye sordum.

"Gelsin abla, bende görmek istiyorum." Dediğinde elini bırakmadan ona konum atmıştım. Şuanda alışverişte olduğumuzu isterse şimdi gelebileceğini yazmıştım. Demir Bey birkaç işini hallettikten sonra yanımıza geleceğini söyleyince beni heyecan basmıştı. O gün ona fazla ağır çıkışsam da sözlerinde haklı olduğunu biliyordum. Bu yüzden hiç kimseye düşmanlık gütmeye gerek yoktu. "Meleğim bu elbiseyi deneyebilir misin?" Melek elimden elbiseyi aldığında beni okeyleyerek giyinme kabine gitmiş bende gözümü oradan ayırmayarak giyinmesini beklemiştim.

Elbise ona sandığımdan daha fazla yakışmıştı. Öyle ki Melek de çok beğenince elbiseyi alarak o mağazadan o mağazaya girdik. Demir Bey beni arayıp geldiğini söylediğinizde bulunduğumuz yeri söyleyerek buraya gelmesini rica ettim çünkü Melek hala giyinme kabinindeydi. Melek kabinden çıkıp abla dediğinde üstüne ki elbiseye baktım. Melek çıtı pıtı olduğu için ne giyse yakışıyordu. "Bu nasıl oldu abla yakıştı mı?" Sorununun üstüne elinden tutarak etrafında dönmesine yardımcı oldum. "Meleğime ne giyse yakışıyor bu da hemen almalıyız."

"Bana kalırsa da almalıyız harika görünüyor." İşittiğim sesle birlikte kal gelmiş gibi durmuştum. "Abla bak Demir Abi gelmiş, hoş geldin Demir abi..." Melek fotoğraflarından ezbere bildiği adamı tanımıştı. Ayıp olmasın diye arkamı döndüğümde Demir Bey sırıtarak Meleğe kollarını açmıştı. Melek de bu istediğini ret etmeyerek yanına giderek açılan kucağa sarıldı.

"Hoş geldiniz Bey..."

"Hoş bulduk Hayat... Hoş bulduk... Melek sen geçekten çok değişmişsin. Seni başka yerde görsem katiyen tanıyamazdım. Bu ne güzellik..." Demir Bey sarılmayı bıraktığında övgüler yağdırmıştı. Bende onu daha fazla bekletmemek adına Meleğe üstündekileri çıkarmasını burada bekleyeceğimizi söylemiştim. O giderken onun ardından bakıp kabine girdiğine emin oldum. "Meleği bu denli benimseyip kardeş gibi görmen beni çok mutlu etti. Resmen bir çocuğun hayatını kurtardın."