BEY SERİSİ ~ TAMAMLANDI

BUĞRA BEY

Aylar sonra...

Yüzüne baktım. Bir kez daha baktım. Henüz küçüktü küçücüktü. İlk davamda bu denli ağır bir konuyu ele almam ve kazanmam beni sevindiremiyordu. Neden sevinemiyordum bilmiyordum ama şu kızın yüzüne baktıkça birileri kalbime kör bıçak saplıyordu. Başını kaldırıp gözlerimin içine bakınca gülemesem de dudaklarım yukarıya kıvrıldı. Bugün Asude'nin doğum günüydü. Hiç değilse bugün gülebilirdi "Asude mum erimeden üfler misin?" dediğimde etrafımızda ki insanlara baktı. Bugün herkes ailesini yanına almış görüş gününe gelmiş gibiydi.

Asude küçük pastanın bir tek olan mumunu ikinci üfleyişinde söndürebilmişti. Bana tekrardan bakınca cılız sesiyle konuşmaya başladı. "Yarın çıkıyor muyum?" diye sorduğunda başımı olumlu anlamda salladım. Nasip olursa yarın bu delikten çıkacaktı.

"Asude, üç ayın senin için ne kadar uzun bir zaman dilimi olduğunu biliyorum. Ben bir gün bile fazladan bu delikte kalma diye elimden geleni yaptım. Şükür ki bütün tanıklar bizim lehimize konuştu. O soysuzun evinizin yedek anahtar yapması kameranın eve girerken anı çekmesi özellik de ailenin yani eşinin senden şikayetçi olmaması bunlar senin en büyük avantajındı."

Bana boş gözlerle bakarak "Benim hayatım mahvoldu. Dışarıya çıksam ne değişecek herkes bana katil gözüyle bakmayacak mıydı? Evet, çoğu katil gözüyle bakmayacak acıyarak bakacak... Buğra Bey ben... Ben ne yapacağımı ne düşünmem gerektiğini hiç bilmiyorum."

Yanında olduğumu hissetsin diye elimi uzatıp soğuk, üşüyen elinin üstüne koydum. "Sen utanılacak ya da suçlanılacak hiçbir şey yapmadın. Sen yüzün ak burada çıkacaksın. Hiç kimse sana kötü bakmaya cesaret dahi edemez sana bu konuda söz veriyorum..."

Asude ile biraz daha sohbet edince görüş süresi bitmişti. Bende yarın burada olacağıma dair söz verip yanından ayrılmıştım. Cezaevinden dışarıya çıktığımda Asude'nin ailesi hala dışarıdaydı Beni görünce anne ve babasını yanına gelmişti. Benimse gözüm arkada duran serseri görümlü çocuğa gitmişti. Onlar bana bir şeyler söylerken bende "Feridun Bey arkada duran çocuğu tanıyor musunuz?" Bana daha öncesinden o kansızın yeğenlerinden bahsedip korkularını dile getirmişlerdi.

Annesi başını öne eğerken Feridun Bey "Buğra Bey o bizim uzaktan akrabamız..."dediğine üzerinde çok takılmayacaktım fakat hal ve tavırlarını hiç beğenmemiştim. Biraz daha üsteleyince "Size daha önceleri söylemiştik. Kızımın evlenmesi gerekiyor. O ölen itin kardeşleri yeğenleri kızımızın peşini kolayca bırakmayacak. Belki de onun yapamadığını onlar yapıp kızımızın canına kast edecekler..."

Annesi ağlarken sinirim katlanmıştı. Ben bunca çabayı onlar kızını bir zibiyle evlendirsin diye mi vermiştim. Kız tam iyi olacak derken bir daha mı hayatı kararacaktı. "Sizi daha önce de uyardım. Bu söylediğinizin mümkünatı yok. Feridun Bey siz babasınız gerekirse kızınızın başında nöbet tutar onu korur kollarsınız. Bende hukuki olarak elimden geleni yaparım. Evlendirmek katiyen bir çözüm yolu değil."

"Siz bizi anlamıyorsunuz. Biz iki yaşlı insanız bir gün korur iki gün korur üçüncü gün koruyamayız. Başında eşi olursa kızımızı korur kollar bizim de içimiz rahat olur..."

"Siz apaçık ki korkuyorsunuz. Kızınız başınıza dert olur diye korkuyorsunuz... Ama size Asude'yi yedirmem. O kızın gençliğini size heba ettirmem. Tamam, illa biriyle evlenmesi mi lazım... Kızınızdan kurtulmak mı istiyorsanız ben evlenirim. Ve inanan sizden daha iyi korur kollarım. Öyle ki okutur iyi bir geleceği olsun diye elimden gelenin en fazlasını yaparım."

İki gün sonra...

Eve geldiğimde anahtarla kapıyı açıp geri çekildim. Asude bana mahcup şekilde bakarken bende elimde valiz içeriye geçmesini bekledim. Başta tereddüt eder gibi olsa da içeriye geçip bir köşede durdu. Bende ardından içeriye girerek kapıyı kapatmıştım. "Beni takip et seni odana götüreceğim." Başını salladığında önden yürüyerek misafir odasına giderek kapıyı açıtım.

"Burası artık senin odan içerde bir yatak ve dolap var. Ben en kısa sürede odana masa ve kitaplık alacağım. Sen de en kısa sürede sınavlarına hazırlanmaya başlarsın..." Konuşurken valizi dolabın önüne koyarak kapının önünde duran kıza baktım. "Lütfen çekinme Asude, seninle ne konuştuysak o olacak. Sen bu odada kalıp sınavlarına çalışacaksın. Sonra da üniversiteye gidip istediğin bölümü okuyacaksın..."

Sonunda dudaklarını aralayarak "Sınava iki aydan az kaldı. Ben bu kadar süre de nasıl kazınırım."dediğinde yanına yaklaşarak gülümsedim. "Sen sadece barajı geçecek kadar puan al yeter ki seni özel okula yazdıracağım. Hatta burada İstanbul'da da kalmayacaksın. Seni üniversite eğitimi için Ankara'ya annemin yanına göndereceğim. Merak etme annem seni çok sevecektir. Annemin yalnızlığına ortak olur gül gibi geçinip gidersiniz..."

"Siz benim için her şeyi düşünmüşsünüz... İyi ama bunca iyiliğe değer miyim?"

"Bu nasıl bir soru sen daha fazlasına değersin..." İç cebimden çıkardığım nikâh cüzdanını ellerinin arasına bıraktım. "Bak burada ne yazıyor. Resmi olarak senin kocanım ve ben eşin olduğum sürece mutlu olman için elimden gelenin en fazlasını yapacağım..."

Asude başını öne eğerken gözlerinin dolduğuna fark ettim. "Dört yıl bilemedin beş yıl benimle evli kalacaksın. Benim yüzümden gençliğin heba olup gidecek." Sesi cılız çıksa da konuşmayı sürdürdü. Bende elimi koluna götürerek bana bakmasını söyledim.

"Benim hayallerim de evlilik falan yoktu. Uzun sürede olmayacak İlla da olacak olursa boşana kadar bekleyebilirim değil mi? Sen sadece bana söz ver sadece derslerine çalışıp okulunu güzel dereceyle bitireceksin ve o diplomayı benim elime vereceksin." Anne ve babasının kucağına çocuk vermektense benim elime diploma vermesini yeğlerdim.

"Söz veriyorum. Sizi asla mahcup etmeyeceğim."

"Sana bütün kalbimle güveniyorum Asude sen göründüğünden daha güçlü ve savaşçı bir ruha sahipsin. Herkese gerçekten kim olduğunu fırsat verilince neler yapabileceğini göster."

Kalp midir insana sev diyen,

Yoksa yalnızlık mıdır körükleyen?

Sahi nedir sevmek; Bir muma ateş olmak mı?

Yoksa yanan ateşe dokunmak mı?

#Şems

PEK, NE YAPALIM? SON BİR BÖLÜM DAHA YAZDIKTAN SONRA BİTELİM Mİ YOKSA İKİ BÖLÜM DAHA MI İSTERSİNİZ?