Claimed -ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ-

Εγώ μεγάλωνα για σένα.

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει. Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα. Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα. Κι αυτό που θέλω να σου πω, το πιο όμορφο απ' όλα, δε στο' χω πει ακόμα.

– Ναζίμ Χικμέτ, σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου.

Χρυσός κανόνας Νο15 :Ο καθε επομενος και καλυτερος.

Αποτελουσε για μενα ,τον πιο χαζα ελπιδοφορο,φλυαρο,επιφανειακο και ανουσιο κανονα που ποτέ μου διαβασα.
Θυμαμαι τον εαυτο μου στις 24 Μαϊου του 2015,ειχα μολις βιωσει ,σε ηλικια 14 ετων-αστειο μου φαινεται- τον πρωτο μου χωρισμο.

Πεντε χρονια αργοτερα,ποτε μου δεν εχω υποτιμησει το ποσο πολυ πονεσα τοτε.Ημουν βλεπεις μια κοπελα ερωτευμενη με τον ιδιο τον ερωτα,τον οποιο ειχα βρει στα ματια καποιου εδω και 9 μηνες,οταν με χωρισε,τελειωσε για μενα ο κοσμος.

Και πιστεψε με,ποναει!Και οσο και να μου ελεγαν οτι θα το ξεπερνουσα ,δεν τους ακουγα!

Ειχα μεσα μου βαθια ριζωμενη την πεποιθηση,οτι κανεις αλλος δεν θα με φιλουσε οπως εκεινος,δεν θα με αγκαλιαζε οπως εκεινος,δεν θα μου μιλουσε και δεν θα σαρκαζε οπως εκεινος.Μαζι του πιστευα θα εκανα και παιδι!

Καταστροφη σου λεω!
Κλαμα ,οδυρμος,πραξεις που εθιξαν την αξιοπρεπεια μου!

Και μετα,γνωρισα τον επομενο.

Εκεινος μου κρατησε περιπου εναν χρονο.Μαζι του αρχισα και τελειωσα τα 16 μου χρονια.Ηταν ομορφος,ξανθος,γεροδεμενος ,και πολυ φιλοδοξος.Μαζι του δεν ειδα τοσο μακρια,αλλα θυμαμαι οταν τον χωρισα και επειτα το μετανιωσα,πονεσε εξισου.

Ειχα πει στην κολλητη μου.

''Δεν ειναι οπως με τους αλλους ,εκεινον τον νοιαζομαι απεραντα,μαζι του μεγαλωσα και ωριμασα''

Κοιτωντας πισω καταλαβαινω πως ουτε μεγαλωσα,ουτε ωριμασα,αλλα μπορω να σε διαβαιωσω πως για ενα πραγμα ειχα δικιο,τον νοιαζομουν πολυ.Ακομη το κανω.

Υστερα,ηρθε ο επομενος.

Σπωντας τα δεσμα του προκαθορισμενου μου γουστου ,εκεινος ηρθε ντυμενος με φουτερ,αθλητικα και κολλημα με το μπασκετ.
Με εβγαζε εξω για φαγητο και ηταν καπως ιδιορυθμος,μα μου αρεσε γιατι με φιλουσε με παθος και επειτα μου χαμογελουσε.
Οταν χωρισαμε,πολυ λιγο αργοτερα,θυμαμαι καθομουν στον καναπε του σπιτιου μου,Δεκεμβριος του 2018, και σκεφτομουν ποσο ωραια δεναμε με εκεινον,και ποσο θα δυσκολευτω να βρω καποιον που να μου αρεσει τοσο.