Claimed -ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ-

Ο παράδεισος βρίσκεται εκεί που είναι η Εύα

Ο πιο γλυκός ήχος είναι αυτός της γυναίκας που αγαπάμε.
Jean de La Bruyère, 1645-1696, Γάλλος συγγραφέας

''Εισαι το μεγαλο μου απωθημενο'' μου ειπε μετα απο πεντε μερες απουσιας

''Σε νοιαζομαι πολυ'' ψιθυρισε πανω στα χειλη μου αν και εκεινος ευθυνοταν για τους μαυρους κυκλους κατω απο τα ματια μου.

''Σε σεβομαι '' η ειλικιρινεια που υιοθετησε ηταν ανατριχιαστικη,ειχα μαθει τι ελεγε στους φιλους του για μενα

''Περναω υπεροχα μαζι σου μωρο μου'' κι ομως ποτέ του δεν με προτιμησε αντι για τους φιλους του.

''Δεν θα σε αλλαζα με καμια'' μουρμουρισε καθως φιλουσε τον λαιμο μου,με ειχε ηδη απατησει,το ηξερα,μα η καρδια μου εχασε εναν χτυπο οπως και να χει.

''Σ'αγαπω ''

Δακρυσα,γιατι πλεον ηξερα.

Η τοξικοτητα μου εκαιγε το δερμα κι εγω γελουσα.

----------------------------------------------------------------

Η ηδονη τους μαστιγωνε αλυπητα και εκεινη διχως να μπορει να παρει κανονικη ανασα δεν επαυε να τον κοιτα στα ματια.
Ηταν απο πανω της ,σε ολο του το μεγαλειο.Το ενα του χερι κρατουσε αντισταση στο ξυλινο δοκαρι του κρεβατιου και το αλλο ηταν τυλιγμενο γυρω απο τον λαιμο της,εκει που ανηκε.

Το νεο σμαραγδενιο του δαχτυλιδι ηταν ασορτι με τα ματια της,τρελαινοταν.

Τα μαλλια της ηταν μπλεγμενα και απλωμενα ατακτα πανω στο μαξιλαρι.
Ωθηση

Οι ανασες τους συγχρονιζονταν αρμονικα αν και ηταν ολες κοφτες

''Πιο-πιο γρηγορα'' η φωνη της ηταν σαν μουσικη στα αυτια του.

Σχεδον δεν μπορουσε να το συνειδητοποιησει οτι βρισκοταν αναμεσα απο τα ποδια της.

Με καθε εισχωρηση του γεμιζαν και οι δυο,γινονταν ενα

''Θα -θα'' η φωνη της εβγαινε τρεμουλιαστη.

Ολοκληρη ετρεμε σαν το ψαρι,στην αγκαλια του παντα σπαρταρουσε απο ευτυχια και ηδονη.

''Ξερω malyshka,κανε ενα λεπτο υπομονη"

Στα λογια του εκλεισε τα ματια σφιχτα.Η καρδια της χτυπουσε στο κεφαλι της.Δεν ηξερε αν μπορουσε να περιμενει δευτερολεπτο παραπανω.

Την εσφιξε λιγο παραπανω και εγειρε προς το μερος της

''Κοιτα με στα ματια οσο τελειωνεις'' διεταξε φιλωντας την πεταχτα.