Claimed -ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ-

Οι μεγαλύτερες αλλαγές είναι μέσα μας

Αισχρόν το γ' αισχρόν, καν δοκή καν μη δοκή. (μτφρ: το κακό είναι κακό. κι αν φαίνεται κι αν δεν φαίνεται)
Αντισθενης

Ο Ιάσονας περπατούσε πάνω κάτω στο κελί.
Ήταν εξοργισμένος.
Βρισκόταν στη μυστική υπόγεια βάση του. Ο άντρας μπροστά του είχε μόλις ξεψυχήσει μετά από ώρες βασανιστηρίων. Απ' ότι φάνηκε του ήταν παντελώς άχρηστος.

«Πάρτε τον από 'δώ» διέταξε τους δυο άντρες πίσω του βγαίνοντας από το σκοτεινό, γεμάτο υγρασία δωμάτιο.
«Με τη γυναίκα του τι κάνουμε αφεντικό;» ρώτησε ο ένας δειλά-δειλά κι αμέσως θυμήθηκε τη δεμένη γυναίκα που είχαν στο διπλανό κελί.

«Αυτή ξέρει τίποτα;» Έγνεψαν κι οι δυο ταυτόχρονα αρνητικά.
«Είναι όμορφη;» ξαναρώτησε.
«Είναι εγ-γκυος» είπε ο φύλακας κι ο Ιάσονας αναρωτήθηκε αν μέσα του ήλπιζε να μην του αναθέσει να την σκοτώσει.

«Μας έχει δει;» πίεσε τις αρθρώσεις των χεριών του με τα δάχτυλα του - συνήθεια που είχε από μικρός όταν ήθελε να συγκεντρωθεί,
«Όχι! Της δέσαμε τα μάτια» απάντησε τονίζοντας το πρώτο μέρος.
Ο Ιάσονας ξεφύσησε.

«Είμαι στις καλές μου σήμερα, βάλτε την όπως είναι με δεμένα μάτια σε ένα αμάξι κι αφήστε την κάπου κοντά σε πολιτισμό, μακριά από εδώ» τους είπε με σαφήνεια.
«Αν υποψιαστώ ότι η σκύλα έχει δει ή έχει ακούσει κάτι, τα δικά σας κεφάλια θα κόψω» τους δήλωσε χαλαρά, κι αυτό ήταν που τους έκανε να καταλάβουν ότι το εννοούσε.

«Μ-μάλιστα κύριε» του απάντησαν, μα είχε ήδη απομακρυνθεί.

Ο Jason Hunter δεν είχε παράπονο από τους γονείς του. Όλη τους τη ζωή του φερθήκαν καλά. Έκαναν ότι μπορούσαν δηλαδή.
Ήταν από παιδί ζωηρός εκρηκτικός, αρκετά οξύθυμος και κτητικός. Έπαιρνε ότι ήθελε. Κι ως διάδοχος της μαφίας αυτό ήταν ό,τι καλύτερο για το μέλλον του ως αρχηγός.

Ωστόσο μεσολάβησαν στη ζωή του γεγονότα που τον σκληραγώγησαν και τον έκαναν να μην κουβαλάει κανένα σεβασμό για την ανθρωπινή ζωή. Ούτε για τη δική του, ούτε φυσικά για των υπολοίπων. Σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και τη δική του διόλου φοβόταν να τη χάσει.
Αν δεν είχε διαμορφωθεί έτσι το παρελθόν του ίσως όλα να ήταν αλλιώς.

Ίσως να ήταν λιγότερο βίαιος, να μη λαχταρούσε σε τόσο άρρωστο βαθμό την εξουσία.

Ίσως να έλεγε στη μαμά του πως την αγαπούσε.

Μέσα του είχε πεθάνει η αγάπη για το οτιδήποτε, η εξουσία ήταν η αιώνια ερωμένη του και η εκδίκηση η μεγάλη του αγάπη.