MAVİ ÇİLEK

SORULAR

  Yorumlarınızı çok merak ediyorum , iyi okumalar...

Boş koridorda nereye gittiğimi bilmeyerek koşuyordum duyduğum ses tanıdık ama bu duvarlar çok yabancıydı.Yere her defasında sertçe çarpan ayak seslerim duvarların arasından bana geri dönüyordu ,ciğerlerim göğüs kafesimi delercesine atarken kalbimin sesini duyamıyordum .Karanlık ben içine girdikçe derinleşiyor ve uzuyordu bir anda durup etrafıma bakındım ,geldiğim yol yoktu ilerisi yoktu kocaman siyah bir boşluğun içinde ben ve o vardı.Nefesim dışarı çıkarken dudaklarımı yakmaya başlamış nerden geleceğini bilmediğim bir cesaret kırıntısını bekliyordum ,belki çıkışı bulsam bir nebze rahatlayabilirdim.Benim nefesimle senkronize olmayan  bir soluk daha duyuyordum.Uzaktan gelen adımlar her saniye daha tok ve net olmaya başladı.

   "Lena?Orda mısın?"bu ...Duyduğum sesle karnıma tekme yemişçesine gerileyip nefesim kesildi.Gözlerimi daha çok aralıyıp bir şeyler görmeye çalıştım belki tutunacak herhangi bir şey bulursam daha kolay kaçabilirdim.Ayaz'ın sesi daha da yaklaşırken umut uzaklaşıyordu.Bacaklarım sonunda sabitlendiği yerden kalkmayı başardı ,sese zıt yönde koşmaya başladım artık o da koşuyordu, ayak sesleri delirmeme sebep olacak kadar yüksek sesliydi ,daha hızlı koştum daha hızlı ne kadar koşabilirsem o kadar hızlı koştum .Karanlık azalmaya etrafı seçmeye başlamıştım ve sesler daha silik geliyordu.Ayaklarımı  yeniden yere kenetleyen karşımda gördüğüm görüntüydü...Bana arkası dönük olan adam yerde üzerine çıktığı adama defalarca vurdu tekarar tekrar ve tekrar...Bedenini adamın üzerinden kaldırıp insan vucüdünun en narin yerini avuçları arasına aldı gözlerim fol taşı gibi açılırken boynunu soğukkanlılıkla kırdı.Boşluğu dolduran kırılma sesine tiz çığlığımda karıştı.Bu   sesten daha gürültülü olansa etrafı kaplayan sessizlik oldu kalp atışımı ,nefesimi bile susmuş halde buldum.Katilin sesimi duymasıyla ağzımı kapattım ama iş işten geçmişti. O ,Ayaz'dan daha hızlı ,daha güçlü ve daha korkutucuydu.Eliyle ağzımı kapatmış ve tam karşımda gözlerini benimkilere kenetlemişti ,daha korkutucu olmasının sebebi bu tanıdık gözler maviydi  ,Poyraz'ın gözlerine hiç burdan bakmamıştım.Gözyaşlarımın aktığını görüntümü bulanıklaştırdığında anlayabilmiştim ,Ayaz  beni ona itmişti asıl korktuğum hep O'ydu ama bu yabancı gözlerin kim olduğunu bile bilmiyordum, onlar bir katilin eleriydi ve o güzel gözleri birinin kanını donduracak kadar keskin.

    Biranda bilincim açıldı ve her şey tanıdık yatakhaneme yerini bıraktı ,ter damlalarını ensemde ve saç  diplerimde hissedebiliyordum ,boğazım kurumuş ve elim ayağım titriyordu. Kalp atışımı düzene sokmaya çalıştım.Kabuslar peşimi bırakmıyor ve paranoyalarım resmen artıyordu çoğu şeyi tek başıma  yapmaktan çekinir olmuştum ve Poyraz hakındaki soru işaretleri beni içten içe kemirirken bunun farkında bile değildim.

  Ter damlaları yerini sıcak suya bıraktı saçlarımı ellerimin arasına alıp köpürttüm uzun süre havada tutuğum ellerim yorgun düşmüştü yanlara onları serbest bıraktım ,su tepemden akmaya devam ediyor ve damlacıklar geçtikleri yerde ince yollar çiziyordu.Su sanki kafamın içindeki düşünceleride yıkıyor ve şeffaflaştırıyordu.Ne zaman banyoya girsem hep derinlere gömdüğüm o sorular gün yüzüne çıkardı.Gözyaşlarım bir anda benden habersiz su damlalarına karıştı ,çok derin bir acı hissediyordum sol yanımda ,sesimi  kısarak hıçkırıklarımı bastırmaya çalışıyordum fakat keskin cam parçaları gibi daha sert batıyorlardı sessiz gözyaşlarım içime.Tırnaklarımla boynumu ,gerdanımı ve göğüs aramı parçalamak istercesine kırmızı çizgiler çiziyordum .Bir boşluk ,bir karadelik beni içten içe yerken onu bu şekilde çıkaramayacağımı biliyordum ,küçük bir kanser hücresi gibiydi başlarda, şimdiyse nefes alırken bile kalbimi delip geçen düşüncelerim kendimi bedinime misafir hissettiriyordu.Çok zor nefes alıyorum yaşamak  çok zor bu belirsizliğin içinde kendimden korkarken bunu başkalarına atıp onları kendimden uzaklaştırarak yaşamak çok zor! Haykırmak istiyorum sesim kısılıp yorgun düşene kadar ağlamak istiyorum ! Duvara sırtımı dayayıp ellerimi saçlarımın arasına geçirdim ,sessiz hıçrıklarım kulağıma değdiğinde ellerimi kulaklarıma bastırdım ,kendi kendimde kaybolmaktan korkuyordum ,bu güvensizliğim, bu yalnızlığım ,bu hırsımın bir gün üzerimi örten toprak olacaktı .Korkuyordum yanağımdan süzülen gözyaşlarından korkuyordum.