"Being His Property" (Alvaro Series # 2) [Completed]

Chapter 18

"Sweety Mayreeh! Ano bang problema?"

Hindi ko pinansin si Kuya Vhien at nagtuloy-tuloy lang sa paglalakad. Sinusundo niya nanaman kasi ako. Ayokong magpahatid sa kanya!

"Uuwi po akong mag-isa Kuya."

Naghintay ako ng taxi para makaalis na. Pinagtitinginan din kami ng mag estudyanteng nandoon siguro nagtataka sila kung bakit habol ng habol sa akin si Kuya.

"No. Ako ang maghahatid sayo baka kung mapano ka." Madiin na sabi niya.

"Eh wala naman pong mangyayaring masama sa akin Kuya. Saka Isa pa mag-iingat naman ako." Tanggi ko ulit.
Ayoko na talagang magpahatid sa kanya matapos noong napag-usapan namin ni Hodrial.

Nalukot ang mukha ko nong maalala ko nanaman si Hodrial. Wala kaya siyang karapatang pagsalitaan ako ng ganon! Kung hindi lang talaga siya anak ng maimpluwinsiyang tao baka na ano ko na siya!

Oo inosente ako pero kaya ko namang lumaban! Lalo na sa mga taong hindi ko ka ano-ano. Except nalang sa family ko.

"Alam kong may problema!" Lumalakas na ang boses niya. Kaya medyo nailang ako.

"Wala nga po Kuya." Hindi ko parin siya tinitingnan.

"Spell it." Pilit niya. Ngumuso ako saka inirapan siya.

"What?" Iritasyon ang bumabalot sa mala Adonis niyang mukha.

"Wala nga!"

Pinara ko iyong taxing papalapit papasok na sana ako nong harangin ako ni Kuya.

"Ano ba?!" Medyo naiinis na ako ng konti.

"Hindi siya sasakay manong. Pwede ka ng magpatuloy."

Nagtaka iyong driver pero umalis na rin.

Nanggigigil ko siyang hinarap.

"Makakauwi na sana ako!"

Namaywang ako sa harapan niya. Bigla siyang ngumisi saka kinurot ako sa pisngi.

"Ang cute mo. Damn! I can kiss you all day for all I want!"

Nahihibang na sabi niya.

"Kuya!" Sigaw ko sa kanya. Mas Lalo naman siyang napangisi. Mas Lalo siyang gumagwapo sa paningin ko.

Pero siyempre hindi ko pinahalata.

"Let's go. Ako na ang maghahatid sayo. Ayaw mong gabihin diba?"

Wala akong magawa nong hinila niya ako sa kotse niya. Binuksan niya iyon saka inalalayan ako papasok.

Ang Ibang estudyante ay takang taka na nakatingin sa amin. May iba pa nga na nagchi-chismisan.

"Pansinin mo na ako."

Nagulat ako sa tono ng pananalita niya dahil sa tingin ko ay para siyang nagmamakaawa na pansinin ko talaga siya.

"Pinapansin naman po kita, Kuya."

Hinarap niya ako.

"Hindi mo ako pinapansin!" Parang batang sabi niya. Kaya, hindi ko mapigilang mapangiti.

"Mukha kang bata Kuya! Ayieee!"

Saka ko siya tinusok sa tagiliran. Hindi ko ata matiis na hindi siya pansinin.

Kitang kita ko na napangisi siya ng malapad.

"Okay na tayo?" Nakangising sabi niya.

Tumango naman ako. Ginulo niya ang buhok ko saka pinagdadampian ng halik sa pisngi at sa labi. Dali-dali ko siyang itinulak.