Paniek

Hoofdstuk 1

Ik heb het gevoel alsof elk moment mijn longen uit mijn lichaam kunnen springen. Ik ren en ren, maar weet dat het niet hard genoeg is. Het voelt alsof ik niet eens vooruit kom. Was ik maar een ander zoogdier op dit moment.. nam ik mezelf voor, één die wel snel voor zijn leven kon rennen.

Het zweet stond op mijn voorhoofd terwijl ik tientallen andere voeten ook achter me aan voelde hollen. Ik dacht dat ik het elk moment kon begeven, dat ik neer zou vallen en niet meer tot leven gewekt kon worden door welke medicatie dan ook. ''LAAT HAAR NIET ONTSNAPPEN!'' Riep één van de jongens. Hij had een enorme zware stem.  ''TUURLIJK NIET, DAAR HEEFT ZE EEN TE LEKKER KONTJE VOOR.'' Bulderde een andere jongen, met een andere soort klank in zijn stem, nog steeds zwaar, maar donkerder. Ik hoorde de andere mannen lachen, harder en harder. Ik raakte in paniek en sloeg nog een zijstraatje in. Het zweet druppelde langs mijn wang totdat ik besefte dat het geen zweet was maar een traan. Ik verminderde mijn pas toen ik achterom keek en ze niet meer zag. Ik blies een zucht uit toen ik besefte dat het over was, totdat ik mijn hoofd weer draaide en de jongens die achter me aanzaten allemaal voor me stonden. Ik stond op het punt om me om te draaien en weer te rennen maar ik werd ingesloten.

''He he, jij kan rennen zeg. Ben je ook zo'n beest in bed?'' grapte dezelfde jongen die zei dat hij mij niet moest laten ontsnappen. Het enige wat ik kon doen was slikken omdat mijn keel zo droog was, ik was uitgeput. Een andere jongen sloeg op mijn  bips en ik perste mijn lippen op elkaar om niet te gillen, ik voelde zijn handafdruk op mijn bips branden. Gillen had geen zin, er was toch niemand buiten rond deze tijd.. Ik had eerder weg moeten gaan van Popzz - een discotheek. - ''Ik zei toch dat ze een lekker kontje had.'' zei die zware, donkere stem weer. Ze hadden allemaal een bivakmuts op dus ik kon niet zien hoe deze jongens eruit zagen. De jongen die het meest dichtbij me stond greep me bij mijn ellebogen vast en kwam met zijn gezicht steeds dichterbij de mijne. Hij stonk uit zijn mond naar alcohol, maar zag er niet dronken uit. Hij wist hèèl goed waar hij mee bezig was. De jongen had een goudgele gloed in zijn ogen en keek me doordringend aan alsof hij me wilde helpen. Zijn ogen schreeuwden dat is moest gillen, zo hard als ik kon maar dat kon ik niet. Mijn keel was nog steeds te droog. Maar, blijkbaar had ik het verkeerd gezien want hij wilde me gaan zoenen. ''Blijf van me af!'' zei ik met mijn hoge stemmetje, waarom ze moesten lachen. Ik begon met mijn armen te zwaaien en te meppen maar ze werden al snel weer stevig vast gegrepen. ''Nee..'' fluisterde hij in mijn oor, en begon aan mijn oorlel te bijten. Er verlieten nog een paar tranen mijn ooghoeken. ''Dit is nog een guppie jongens.'' riep de jongen met de zware stem. ''Hoe oud ben je 15?'' Hij grijnsde van oor tot oor en wat ik alleen kon doen was huilen en hikken. Ik schudde mijn hoofd maar gaf geen antwoord. De jongen die aan mijn oorlel beet stompte me in mijn buik en ze lieten me op de grond vallen. ''Kan je niet praten doetje?'' Hij trapte nogmaals tegen mijn buik, maar mijn handen beschermden mijn ribben omdat ik die eromheen geslagen had. Ik gilde.. niet omdat iemand me toch kon horen, maar van de pijn. Een andere jongen die nog niets had gezegd, of met me gedaan had duwde mijn hoofd tegen het muurtje dat achter me was. En hij deed het nog een keer en nog een keer.. Het werd wazig voor mijn ogen en ik hoorde iemand zeggen: ''Nu is het wel genoeg, ze moet nog wel bij bewustzijn blijven, anders kan ze niet van haar eerste keer genieten.'' Hij keek gemeen uit zijn ogen toen ik weer wat  meer zicht kreeg. Het ergste was nog dat het misschien wel jongens van mijn leeftijd waren, misschien waren sommigen van hen wel 16 of 17, maar absoluut niet ouder.

Er lag een rood plasje op de grond terwijl ze me meenamen, ik kon niet praten, niet gillen, niet schreeuwen helemaal niets. Ik was verdoofd van de angst. De angst dat ze wat met me gingen doen. Ik kon niet meer.. ik nam grote happen adem omdat ik het gevoel had dat als ik een beetje nam ik dood ging. Ze moesten lachen. ''Je klinkt als een zeehond, doetje.'' Hij balde zijn vuist samen en duwde die met volle kracht in mijn rug waardoor er toch een gil uit mijn keel kwam. Het was niet zomaar een gil.. een hysterische gil. De adrenaline schoot door mijn lijf en ik wilde weer rennen maar volgens mij waren mijn ribben gebroken want ik werd weer naar de grond geduwd. Daarna werd het zwart voor mijn ogen.

Toen ik mijn ogen opendeed knipperde ik heel lichtjes en was ik rustig.. totdat ik de jongens met de bivakmutsen weer zag. Dat was ook het enige wat ze aanhadden. Voor de rest waren ze naakt. Helemaal.. naakt. Door de paniek die door mijn lijf gierde wilde ik van het bed afspringen, maar in plaats daarvan kroop ik naar het uiteinde van het bed waar de jongens allemaal ver weg van me stonden. Toen besefte ik dat ik ook naakt was.. ''Laat me met rust, raak me niet aan!'' De tranen begonnen weer achter mijn ogen te prikken. ''We konden je ook in je onderbewustzijn verkrachten.. maar we dachten dat het leuker zou zijn als je er bij kon zijn. Maar ik begin spijt te krijgen van die beslissing. Als je niet meewerkt weet ik niet of je het einde van deze avond nog haalt.'' Mijn hart begon te kloppen in mijn keel, volgens mij hoorden zij hem ook kloppen. Ik slikte en de jongen die dat zei kwam op me aflopen. Hij zette een mes op mijn keel en ik keek angstig in zijn goudgele ogen. Hij sneed met het scherpe mes een stuk van mijn keel door en de pijn drong via mijn keel de rest van mijn lichaam door. Ik krijste en ik kreeg van hem een mep tegen mijn wang. ''Als je dus niet meewerkt gaat hij door heel je keel.'' Alle jongens kwamen naar me toelopen en ik gilde nogmaals een hoog gekrijs en toen werd het zwart voor mijn ogen.