Paniek

Hoofdstuk 26

Die zaterdagmiddag had ik besloten op Gaby te bellen. Ik had al mijn moed bij elkaar verzameld en ik liet mijn mobiel overgaan. Eén keer, twee keer, drie keer en bij de vierde keer nam ze op. ''Hee Lynn.'' ze klonk niet al te enthousiast wat ze normaal deed als ze opnam. Volgensmij wist ze dat ik erachter was gekomen. ''Ik kom gelijk maar even op het punt waarom ik je bel..'' Het was even stil. ''Wat deed jij bij Eric?'' Ik schrok van mezelf, ik klonk echt reuze jaloers. ''Het spijt me Lynn.. maar, ik moet je wat vertellen.'' Er viel weer een stilte. ''Nou kom op.'' ik balde mijn handen tot vuisten. ''Ik heb hem gezoend.'' besloot ze uiteindelijk te zeggen. ''Wat heb je?'' Mijn mond viel open, dit had ik echt niet van Gaby verwacht. ''Ik heb hem gezoend.'' zei ze nog een keer, maar nu dapper, alsof ze haar angst had overwonnen. ''Maar.. dat kan je niet maken!'' besloot ik eruit te gooien. ''Het spijt me.. ik weet niet wat me bezielde, het was een opwelling. Maar, hij zoende me ook terug. Dat was wel duidelijk!'' Ik was ondertussen mijn jas al aan het aandoen. ''Wat is dat geluid op de achtergrond?'' Ik haalde mijn fiets uit de schuur. ''Ik ga naar Eric.'' en toen hing ik op.

Ik gooide mijn fiets in de voortuin in een grote laag sneeuw van Eric, het verbaasde me dat hun ouders nooit thuis waren. Emiel deed al open voordat Eric dat kon doen. ''Heb je me zo erg gemist?'' grinnikte Emiel, maar mijn gezicht stond op onweer en ik liet mezelf binnen. ''Waarom heb jij met Gaby gezoend?'' besloot ik te zeggen, maar ik kon niet boos op hem zijn want ik had hem zelf ook bedrogen. Hij keek geschrokken en Emiel had op de achtergrond zijn armen over elkaar en duwde de deur dicht met zijn rug. ''Ik wilde je het nog vertellen, maar Gaby zoende mij eerst en..'' Ik liep op hem af en drukte mijn lippen op de zijne. Het was weer een impuls. De laatste tijd werd ik overladen met impulsen. ''Wow, dit had ik niet verwacht. Ik had eerder gedacht dat je me zou gaan slaan of zo.'' Hij liet zijn leuke glimlach zien. ''Ik heb ook wat ergs gedaan, ik mag niet boos op je zijn.'' Opeens mengde Emiel zich in het gesprek. ''Nee, Lynn, zeg het niet.'' Maar het was al te laat. ''Ik heb Emiel gezoend.'' Eric's ogen werden groot, hij zei niks, hij stond alleen maar stil met zijn ogen gericht op Emiel. ''Dit was altijd al je plan geweest hé?'' vroeg hij. ''Lynn en ik tegen elkaar opstoken, en Gaby met mij te laten zoenen. Dat was altijd al je plan geweest hé?'' Hij liep om mij heen en liep dreigend op Emiel af. ''Laten we hier als volwassenen mensen over praten.'' zei hij rustig, maar kon niet om Eric heen. ''DAT WAS ALTIJD AL JE PLAN, OF NIET SOMS?'' Bulderde zijn stem door het huis, maar ik zag iemand van de trap aflopen. Het was een vrouw met blond haar. ''Jongens, wat is hier aan de hand!'' Ik gokte dat het de moeder van hen was, ze haalde de twee jongens uit elkaar terwijl ik nog met mijn jas aanstond, kijkend in shock.

Even later zaten we met zijn vieren op de bank. ''Zoals je misschien al gemerkt had ben ik de moeder van Eric en Emiel.'' Ik knikte en schudde haar de hand. ''Lynn.'' zei ik. ''Oh, dus jij bent het meisje waar deze twee al een week om zeuren in de avond.'' ze glimlachte, maar niet gemeend. Ik veroorzaakte onrust in hun huishouden. Eric keek met gespleten ogen naar Emiel. ''Geef verdomme antwoord!'' Emiel zat er ontspannen bij, ik snapte niet hoe hij dat toch elke keer deed terwijl die onder druk werd gezet. ''Oké, ik geef toe. Je hebt gelijk.'' Eric wilde op Emiel afstormen maar zijn moeder hield hem tegen. ''Zitten jij!'' en ze drukte hem weer terug de stoel in. ''Ik wil Lynn voor mezelf.'' besloot Emiel dapper te zeggen. ''Ze is van mij.'' zei Eric boos. Ik voelde me erg ongemakkelijk, ook omdat de moeder van hen mij boos aankeek. ''Zo komen we er niet uit heren.'' Nu gingen alle ogen naar mij. ''Wat wil jij.'' zei de moeder van Emiel en Eric. ''Dat is juist het probleem, ik weet niet wat ik wil.'' Ik liet mijn hoofd zakken en opeens ging de deurbel. ''Ik ga wel, let jij er een beetje op dat ze elkaar niet de hersens inslaan?'' zei hun moeder en ze gaf me een knipoog. Vond ze me nou wel aardig of niet?

Opeens stond Gaby in onze woonkamer. Oh, ik kon hààr wel vermoorden. Ze ging rustig op de bank zitten. ''Welke rol speelt dit meisje in dit verhaal?'' zuchtte de moeder. ''Ik ben Gaby mevrouw, ik heb gister met Eric gezoend.'' ze kreeg een rode blos. ''Ja, en dat was allemaal omdat Emiel tussen mij en Lynn wil stoken!'' ''Niet waar!'' ''Dit is echt onzin!'' ''Wel, geef het nou maar toe!'' Iedereen schreeuwde door elkaar. ''Stoppen!'' schreeuwde de moeder. ''Emiel probeert altijd mijn leven kapot te maken, ben ik eindelijk eens gelukkig met een meisje en dan verpest hij het weer!'' Hij wees met zijn vinger ruw de kant op van Emiel. ''Je weet dat ik spijt heb van vroeger, Eric. Betrek dat er nou niet bij.'' Emiel keek schuldig. ''Hmppf.'' zuchtte Eric. De moeder van Eric en Emiel keek mij aan. ''Het gaat om jouw besluit. Als jij een keuze maakt, dan is deze ellende achter de rug en kunnen mijn zoons verder.'' Alweer voelde ik alle ogen op mij prikken. Wat moest ik doen?

Wie denk jij dat ze gaat kiezen, of wie hoop je dat ze gaat kiezen?