Paniek

Hoofdstuk 23

Het was woensdag, vandaag kwam mijn vader weer langs. Ik was blij dat we het eindelijk hadden bijgelegd en dat eindelijk alles weer oké was. Ik had geen angst meer voor onbekende telefoontjes want mijn vader belde niet meer op onbekend. Gister had ik me ziek gemeld op school, omdat ik niet met Gaby en Eric opgescheept wilde zitten. Ik wist gewoon niet wat ik met mijn gevoelens moest. Vond ik Emiel uberhaupt wel leuk. En vond ik Eric wel leuk genoeg?

''Schat, wat is er met je aan de hand. Je bent zo stil de laatste tijd.'' Normaal vertelde ik mijn moeder alles, maar dit keer moest ik er zelf uitkomen. ''Niks mam, gewoon een beetje hoofdpijn.'' Ze knikte. ''Blijf nog maar een dagje thuis dan.'' Ik schudde mijn hoofd. ''Nee, ik ga zo naar school toe. Zo erg is de hoofdpijn nou ook weer niet.'' Mijn moeder moest lachen. ''Normaal doe je een moord om thuis te blijven en nu wil je naar school? Wat is er mis in dat koppie van jou?'' ze tikte op mijn hoofd en ik moest lachen. Ik moest erachter komen wat ik voor Eric voelde, en ik moest er ook achterkomen wat ik voor Emiel voelde. Dat mòèst.

Het tweede uur kwam ik op school, want het eerste uur had ik nog wat gepraat met mijn moeder. Natuurlijk had ik er niets over verteld dat ik contact had gehad met mijn verkrachter en degene die mij had mishandeld, maar gewoon over papa. Dat ik er zin in had dat hij weer langskwam.

''Ik denk dat ik verliefd ben.'' bekende Gaby in de pauze. ''Oh, op wie dan?'' mijn maag draaide om, helaas wist ik het antwoord al. ''Op Eric, daar heb ik het toch de heletijd over?!'' Ze moest lachen en stompte me vriendschappelijk op mijn schouder. Ik glimlachte schaapachtig. ''Nou zeg, jij bent enthousiast.'' ''Sorry.'' bekende ik. Maar, ik kreeg alweer een warm gevoel omdat Eric plotseling aan onze tafel ging zitten. Ik moest in mezelf grinniken omdat hij naast mij ging zitten in plaats van naast Gaby. Vond ik mezelf gemeen? Nee. Absoluut niet.

Gaby deed nog enthousiaster dan dat ze over kon komen en lachte heel hard, alles heel overdreven. Eric werd een beetje afwezig, volgensmij vond hij Gaby echt een kwal. Haar gedrag was echt belachelijk. Hij aaide onder de tafel over mijn bovenbeen en ik werd rood. Uit mijn ooghoeken keek ik naar hem en hij naar mij. Nu werd Gaby stil. Ze keek ons beide aan en zonder iets te zeggen stond ze op en liep ze zonder om te kijken weg. Shit, zag ze onze blikken? ''Wat had die nou?'' grinnikte hij en ik draaide naar hem toe. ''Dit is een ernstige zaak Eric..'' ik wilde dramatisch klinken maar ik had eerder een stem vanuit een horror film. ''Oh?'' hij trok weer zijn wenkbrauw op, god wat was dat sexy! ''Ze is verliefd op je, dat heeft ze aan het begin van de pauze nog gezegd.'' Ik zag Eric rood worden, schattig, hij voelde zich gevleid. ''Denk je dat ik verliefd op hààr ben?'' Ik wist het niet.. dus ik bleef verdacht lang stil. ''Oh, kom op Lynn! Je denkt toch niet...?'' Ik schudde net op tijd mijn hoofd. ''Ze gedraagd zich echt als een imbeziel. Ik vind jouw leuk, dat weet je toch?'' Midden in de volle aula kuste hij mij. Ik kon me niet verweren plotseling zat Amalia aan onze tafel. ''Zo zo, heb je een vriendje Lynn? Dat had je best mogen zeggen.'' Nee, nee, dit liep helemaal uit de hand! Hij was mijn vriendje niet! Straks ging ze het tegen Gaby zeggen en dan.. ''Amalia, je mag dit niet zeggen tegen Gaby, hoor je dat?!'' Ze keek me ernstig aan. ''Ik denk dat het daarvoor te laat is.'' Ze draaide haar hoofd en ik zag Gaby met traanogen naar ons kijken.

Wat had ik nou weer aangericht?!