Paniek

Hoofdstuk 16

''Van jou broer?'' ik keek hem met grote ogen aan. '"Wat heeft hij met je gedaan!'' riep ik geschrokken. Eric greep mijn polsen vast en waande me tot rust. ''2 jaar geleden, ik denk dat het net voor jou mish.. nou je weet wel was.'' hij wilde het niet al te pijnlijk voor mij maken.. wat was hij toch ook lief. ''Naja, hij ging uit het lint.'' Ik zag dat hij het er moeilijk mee had om het te vertellen. ''Als het niet gaat, dan stop je ermee hoor Eric.'' Ik aaide met mijn warme hand langs zijn arm naar beneden naar zijn hand. Zonder pardon pakte ik zijn hand vast en liet hem verder vertellen. ''Het gaat wel, echt.'' Hij keek naar de hand en hij glimlachte even.

''Hij ging dus door het lint. Hij was zwaar alcohol verslaafd en zat aan de drugs..'' Nu kwam na 2 weken weer een herinerring naar voren. Die alcohollucht uit zijn mond.. hij was dus toch dronken. ''Emiel had zich totaal niet in de hand en werd enorm agressief. Dat had die wel vaker maar het was nooit zò erg als toen. Ik wilde hem tot rust wanen maar, mijn vader werd woest op hem omdat hij wilde weten wat er met hem aan de hand was. Ik wist als enige dat hij zwaar aan de alcohol zat omdat we vaak met elkaar gingen stappen. In Poppz..'' Mijn hart was aan het kloppen in mijn keel maar ik wilde alleen alles van zijn verhaal meekrijgen, dus zette ik mijn gevoelens uit. ''...Hij zoop het ene flesje naar het andere op, en zat ook vaak met zijn andere maten aan de coke en aan de wiet. Het liep zelfs zo uit de hand dat hij uit paniek als de wiet en de coke op was naar de speed. Hij was zwaar stoned toen die met het mes ging zwaaien. Het was zo raar.. volgensmij zei hij de heletijd dat ik een boterham was of zo..'' Hij kreeg nu tranen in zijn ogen. Volgensmij was dit de eerste keer dat hij het iemand vertelde. ''Hij dacht dat ik een boterham was..'' het drong nu pas echt tot hem door waarom zijn broer het deed en er rolde een traan over zijn wang. Ik kneep zachtjes in zijn hand en hij raapte weer die moed bij elkaar om verder te vertellen. ''Hij ging met het enorme mes over mijn rug en sneed overal waar die kon snijden. Het feit dat ik aan het schreeuwen was deed hem niets. Volgensmij kon die niets horen alleen zijn eigen gedachten. Mijn vader kwam gelukkig thuis, maar net op tijd om hem van me af te halen. Ik was aan het leegbloeden en lag een paar dagen in het ziekenhuis. Ze hadden de ene hechting na de andere hechting erin geplaatst en dit is het einderesultaat..'' Hij wenkte met zijn duim naar zijn rug. Ik denk dat hij die avond daarna jouw als slachtoffer zag met zijn maten. Hij was die hele avond niet thuis geweest en hij kwam pas thuis na 5 avonden. Het verbaasde me hoe clean en helder hij keek toen hij aan de deur stond. Zijn maten hadden hem verlaten omdat ze hem te ver vonden gaan en hij realiseerde zich ook - wel te laat - waar hij mee bezig was. Ik was die avond daarvoor net thuis gekomen, maar ik kon niet boos op hem blijven. Hij omhelsde me zachtjes door de hechtingen op mijn rug en hij had oprechte spijt. Nu is hij al 2 jaar clean en heeft hij nooit meer gedronken.'' Dat laatste zei Eric heel trots. Ik snapte niet hoe je iemand zoiets kon vergeven.. Hij had immers nog steeds invloed op zijn leven, die Emiel. Door hem werd hij gepest, omdat hij zo nodig naar de drugs en de alcohol moest grijpen. ''Ik snap echt niet hoe je het hem hebt vergeven.. hij heeft je behandeld als een.. boterham.'' Het idee erachter was op de één of andere manier wel grappig. ''Lynn, het is mijn broer. Hij was zichzelf niet. Het ergte in hem kwam door de drugs en alcohol naar boven. Het was een soort van zijn onderbewustzijn. Ik ben blij dat ik het heb goedgemaakt met hem. We zijn nu heel close.'' Eric kon weer glimlachen. ''Dat is hij je ook verschuldigd. Hij heeft het recht niet om boos op je te worden omdat je hem bijvoorbeeld de ketchup niet geeft. Wat híj heeft gedaan staat voor altijd in je geheugen gescant.'' Ik wilde het er niet bij hem inwrijven of zo, maar dat was zoals ik me voelde. ''Je spreekt uit ervaring hé?'' Hij keek teleurgesteld. ''Ik ben bang, dat ik hem nooit meer kan vergeven.'' zei ik.