Paniek

Hoofdstuk 4

Ik stond voor mijn kledingkast en wikkelde een sjaal om mijn nek, het was die nacht veel kouder geworden had ik gemerkt, maar het begon ook al richting de herfst te gaan. Erg vond ik het niet dat mijn litteken nu bedekt werd, en ik deed mijn nieuwe broek aan voor Gaby.

Gaby zwaaide toen ze voor mijn raam stond en ging naar mijn achterdeur. Ik liep het huis uit en ging richting Gaby. ''Hee!'' riep ze vrolijk. Ik trok mijn bovenlip omhoog wat op een glimlach moest lijken, maar ik wist dat ik lijkbleek was. ''Nachtmerrie.. alweer?'' ze keek bedroefd. ''Ja.'' slikte ik. ''Ik wil het er liever niet over hebben, heb ik nog wat gemist op school?'' terwijl ik opstapte en we wegfietsten vertelde ze de laatste roddels die rondgingen. ''Alex en Katherina hebben ruzie gehad...'' Vertelde ze maar ik luisterde maar half. Alex en Katherina waren de twee klefste stelletjes uit de klas. ''...Maar, uiteindelijk is het wel opgelost hoor.'' Ik knikte, maar had er niks van verstaan. ''Echt een leuke broek trouwens zeg, wauw!'' Ik was blij dat ze zo enthousiast was, niet alleen om mijn broek maar gewoon de opgewekte persoonlijkheid. ''Dank je wel, jij ziet er ook niet verkeerd uit!'' Ze moest giechelen en we reden het schoolplein op. Ik deed mijn fiets op slot en gooide mijn fietssleutel in mijn zwarte eastpack tas. Amalia kwam naar ons toe gerend. ''Hee Gaby en Lynn!'' zei ze rustig. Amalia was het tegenovergestelde van Gaby. Ze was niet gemeen of zo, dat niet. Maar haar persoonlijkheid was veel rustiger en met haar kon je de serieuze gesprekken voeren. Natuurlijk als ik iets heel ernstigs te vertellen had was Gaby er altijd voor me. Maar Amalia is er ook op de momenten dat het over een wat minder serieus onderwerp gaat. ''Hee.'' antwoordde ik en perste er net zo'n moeilijke glimlach uit als wat ik bij Gaby deed.

We zaten bij de Aardrijkskunde toets en ik wist bijna alle vragen goed in te vullen. Althans dat dacht ik, qua gevoel ging die goed.. maar je wist het natuurlijk nooit. ''En hoe ging die?'' vroeg Gaby achteraf. ''Wel goed, bij jou?'' Ze keek me verontwaardigd aan. ''Ben je gek of zo! Ging die goed? Bij mij ging die echt be-lach-el-ijk slecht. Het was een dramaaa!'' ze kreunde en steunde en Amalia stelde haar gerust. ''Hij is herkansbaar hoor.'' En Gaby maakte een sprongetje door de lucht. ''Gelukkig maar!''

In de pauze zaten Alex en Katherina aan elkaar te frunniken en ze fluisterden dingen in elkaars oor. Ik staarde ze een beetje aan omdat ik me af vroeg of ik zoiets ook nog ooit kon meemaken. Of ik ooit nog een jongen zo dichtbij me kon laten, dat ik ook nog een jongen aan me kon laten zitten, of me zou kunnen zoenen. Zou ik het ooit kunnen accepteren? Zou ik het ooit accepteren dat ik de verkeerde groep jongens ben tegengekomen? En zou ik ooit het waanbeeld van 'alleen maar slechte jongens' uit mijn gedachten kunnen strepen. Gaby stootte me aan. ''Hee dagdromer! Pim vraagt je wat.'' Ik keek op. ''Hee Pim.'' Ik glimlachte niet, hij wilde toch altijd hetzelfde. ''Mag ik je huiswerk overschrijven. Alsje alsje alsjeblieeeft.'' Hij keek me smekend aan en vouwde zijn handen samen. Ik knikte en haalde Biologie en scheikunde uit mijn tas. ''Thanks je bent de beste!'' Hij gaf me een schouderklopje en nam mijn boeken mee. ''Wat een slijmbal.'' Gaby draaide met haar ogen. ''Zeg dat wel.'' was Amalia het ermee eens.

Toen we het Nederlands lokaal inliepen, van mevrouw van Leeuwen, was ze blij om me weer te zien en ze riep me naar haar toe. ''Hoe gaat het met je moeder?'' Ik knikte ''Jawel goed..'' Ik keek zogenaamd bedroefd. ''Fijn dat je er weer bent, wil je wel even je sjaal afdoen alsjeblieft? anders heb je er straks buiten niks meer aan.'' Terwijl ik naar mijn plek liep deed ik niet vrijwillig mijn sjaal af. Ik voelde me altijd aangestaard al had ik mijn litteken niet bedekt.

''Voordat ik met de les wil beginnen, wil ik eerst nog even wat leuks vertellen! Over een week, volgende week Dinsdag dus, komt er een nieuwe jongen bij ons in de klas. Hij is van school verwisseld, hoe of wat dat horen jullie Dinsdag wel van hem zelf. Dus ik hoop dat jullie er dan allemaal bij zijn om onze nieuwe leerling te ontmoeten!'' Ze ratelde door. ''En wel een beetje aardig doen hé, niet iedereen begint midden in het schooljaar in een nieuwe klas!'' Ik had echt geen zin in nieuwe mensen om me heen. En het was ook nog eens een jongen.. Waarschijnlijk weer iemand die huiswerk van mij wilt bietsen. Over het algemeen was ik een doorsnee meisje, alleen met een heftig verleden. Ik deed braaf mijn huiswerk, had thuis geen problemen want kon het goed vinden met mijn moeder, en we zaten ook niet in de prak met geld of iets in die richting. Alles ging zijn gangetje. Alleen in mijn hoofd ging niet alles zijn gangetje. Mijn gedachten haalden steeds de vervelende gedachten op, en overal waar ik was, waar ik eindelijk afleiding kon vinden, werd ik er opnieuw aan herinnert.  ''Hopelijk is het een lekkerding!'' giechelde Gaby in mijn oor. Ik knikte instemmend. Wat kon mij het schelen? Een jongen is een jongen.. knap of niet. Toch?