Paniek

Hoofdstuk 14

We zaten alweer op de helft van de week; Woensdag en er vielen heel veel lessen uit. We waren 12 uur al uit, maar ik had geen zin om thuis te zitten. Maar, ik had al een plan bedacht om die tijd uit te zitten.

We hadden Aardrijkskunde en daarna Nederlands, de enige lessen van die dag. Het was echt binnen een mum van tijd voorbij, want voor ik het wist stond ik alweer voor mijn kluisje. Ik deed mijn sjaal die ik gewoon door de school droeg af en snel wikkelde ik een warmere sjaal om mijn nek. Vervolgens deed ik mijn jas aan en keek om me heen, op zoek naar Eric. Ik had tegen Amalia en Gaby gezegd dat ik een afspraak had en niet mee terug kon fietsen. Maar, de afspraak moest nog gemaakt worden.

Eric stond op het punt om weg te gaan maar ik rende naar hem toe. Plotseling stond hij stil en ik knalde tegen hem op. ''Oh sorry!'' zei ik met een hoog stemmetje en hij moest lachen. ''Haast?'' hij trok weer één van die leuke mondhoeken omhoog. ''Ja, om jou niet uit de school te laten gaan zonder dat je naar mijn huis meegaat.'' Ding, ding, ding! Ik voelde me stoer dat ik dat durfde te zeggen. ''Oh?'' weer moest die glimlachen. ''Ja, ik bedoel dan om huiswerk te gaan maken hé en zo...'' mompelde ik weer verlegen en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. ''Prima, heb toch geen afspraken. Ik ga graag mee.'' Gelukkig was mijn moeder niet thuis dus konden we rustig huiswerk gaan maken.

We glibberden op de fiets alle kanten op en hij moest de heletijd lachen omdat ik steeds hoge gilletjes uit mijn mond liet verdwijnen op de momenten dat ik bijna viel. En opeens viel ik ook nèt voor het huis en hij kwam niet meer bij. Hij wilde me overeind helpen maar viel toen ook op de grond. ''Ha ha! Karma achtervolgt je!'' riep ik waardoor ik weer moest lachen. Hij stond op, terwijl hij een sneeuwbal rolde en gooide die op mijn schouders. ''Karma komt jou kant nu op.'' Nu maakte ik ook een sneeuwbal en gooide die naar hem toe, maar hij ontweek hem. De volgende kwam tegen zijn nek aan en ik giechelde. ''Wacht maar jij, kleintje.'' Hij lachte zijn speelse glimlach weer en pakte een hele groot laag sneeuw op. ''Oh, nee, Eric!'' gilde ik en wilde wegrennen maar hij stond al achter me en gooide de hele laag sneeuw in mijn gezicht. ''KOUD!'' krijste ik van plezier en hij moest ook alleen maar lachen. Ik veegde de sneeuw uit mijn gezicht, en hij hielp ook. Zijn vinger gleed over mijn rode wangen door het ijskoude sneeuw. Hij keek met een lieve blik in mijn ogen en zijn hoofd kwam wat dichterbij de mijne. Paniek schoot door mijn lichaam. Wat was hij aan het doen? We waren toch vrienden?! ''Er zit wat mascara op je neus.'' wolkjes van de kou vanuit zijn mond kwam tegen mijn koude wang aan. En ik haalde opgelucht adem. Daarna streek hij met zijn handschoen de mascara van mijn neus af en glimlachte. ''Gaan we nog huiswerk doen of hoe zit dat?'' zei hij.

Ik deed de voordeur open en zijn ogen gingen alle kanten op. Eerst naar de kapstok met een tafeltje ernaast met een grote spiegel ervoor, het wat een houten tafeltje en de omtrek van de spiegel was van dezelfde kleur hout. Daarna keek hij naar de trap die je vanuit de deuropening goed kon zien staan. Die had dezelfde kleur als het houten kastje, maar was niet van hout. Anders zou de trap teveel gaan kraken. ''Wil je wat drinken?'' vroeg ik terwijl zijn ogen de omgeving opnamen. ''Ja lekker.''

We liepen de deur door die terechtkwam in de woonomgeving. We liepen recht de keuken in, die was zwart met wit, net zo zwart als de leren bank en er hingen schilderijtjes die - als het donker was - licht gaven. Er zaten van die kaarsjes op gemaakt die vonkelden. Ik pakte de dubbelfris en schonk die in. ''Dit lust je wel toch? We hebben niet zoveel, mijn moeder moet nog boodschappen doen, maar ze is aan het werk.'' Ik gaf hem het glas en schonk voor mezelf ook wat in. We hadden een open keuken dus het uitzicht vanuit de keuken kwam op de eettafel. Boven de eettafel hing een grote lamp die bijna de hele kamer kon verlichten tegen de avond aan. Dat vond ik altijd heel gezellig, want je kon de lamp instellen op scherpte. We gingen op de bank zitten en ik deed de TV aan, er stonden nieuwe bloemen op het tafeltje en deed de onderzetters voor de glazen op tafel en daarna deed ik de glazen erop. ''Leuk huis.'' zei hij met een glimlach. ''Mijn moeders smaak.'' en ik nam een slok van mijn drinken. ''Vind je het niet leuk dan?'' vroeg hij verbaasd. ''Ja wel, maar als ik later op mezelf zou wonen, zou ik het anders inrichten. Het is een beetje te.. tja.. donker?'' Het was meer een vraag dan een antwoord en hij zette zijn lege glas neer op tafel.

Toen we de trap opliepen konden we 3 deuren kiezen; naar de badkamer, mijn moeders kamer of mijn kamer en natuurlijk gingen we voor mijn kamer. Ik liet hem voor gaan en meteen had hij diezelfde ogen als toen die binnenkwam lopen op de beneden verdieping. Eerst viel zijn blik op mijn tweepersoonsbed. Daarna op mijn kast en toen op de TV. Vervolgens als laatst bij het bureau. ''Gaan we daar zitten?'' Ik knikte. ''Neem maar plaats.'' In het begin was het een beetje awkward, omdat het soms nogal stil was. Op een gegeven moment hadden we het huiswerk al af en het was pas 4 uur. ''Ga je me nou nog vertellen waarom je gepest werd?'' floepte ik er opeens uit. ''Je weet ook niet van ophouden hé?'' Hij grimaste wat. ''Ik zal het je uitleggen, maar je moet beloven dat je het niet door verteld. oké?'' Ik knikte. ''Beloofd.''