Paniek

Hoofdstuk 22

Het was weer maandag, en ik had een heel zwaar weekend achter de rug, maar alweer was ik op de maandagochtend vrolijk en Gaby zo te zien ook. ''Ik moet je echt wat vertellen!'' zei Gaby enthousiast. ''Nou, kom op.'' daagde ik haar uit. ''Ik heb Eric's nummer gefikst! Kijk dan!'' ze liet het schermpje zien waar de naam Eric stond. Opnieuw voelde ik dat knagende gevoel in mijn buik. ''Zo, zo... toe maar.'' deed ik alsof ik enthousiast was voor haar. Eric vond mij leuk.. maar vond ik hem leuk genoeg? En zou ik het Gaby zeggen? ''Ik heb ook wat meegemaakt dit weekend.'' besloot ik te zeggen, maar ik sloeg de zaterdag over. ''Mijn vader is langs geweest.'' Gaby keek me aan, maar besloot niets te zeggen. ''We hebben het goed gemaakt.'' Ik keek zwijgend voor me uit en ik zag Gaby van oor tot oor glimlachen. ''Wat leuk! Nu hebben we beiden iets waar we blij over kunnen zijn!'' Ik knikte instemmend. Maar, ik was niet blij omdat zij blij was, ik was jaloers op haar. Hoe kon ze Eric's nummer krijgen?

Op school, in de les porde Gaby mij de heletijd dat Eric naar haar keek, maar dat deed die niet hij keek telkens naar mij. Elke keer toen zijn ogen de mijne kruisden kreeg ik een warm gevoel in mijn buik. Hier kon ik geen genoeg van krijgen.

In de pauze besloot ik naar Eric toe te gaan, en raapte al mijn moed bij elkaar. Tegen Amalia en Gaby zei ik als smoes dat ik wat moest uitprinten bij de mediatheek. Tot mijn geluk stond Eric bij zijn kluisje en ik leunde tegen het kluisje daarnaast. ''Hee.'' fluisterde ik verlegen. ''Hee.'' zei hij, en duwde een paar boeken in zijn kluisje. ''Ik ehh..'' begon ik, maar ik sloeg dicht. ''Ja?'' hij keek me met vragende ogen aan. ''Hoe komt Gaby aan jouw nummer?'' Hij keek me raar aan, alsof ik onzin stond te vertellen. ''Heeft ze dat?'' Ik knikte, niet begrijpend. ''Nou, dat heeft ze dan niet van mij gekregen. Misschien van iemand anders of zo.'' Ik was opgelucht en blij. ''Kom je vanmiddag mee naar mijn huis?'' ''Ja is goed.'' Toen hij weg liep drukte hij een kusje op mijn wang. Ik was gelukkig.

Ik verzinde weer een smoes voor Gaby en Amalia, zodat ik niet met hun mee naar huis hoefde te fietsen. Rechtstreeks uit school ging ik gelijk met Eric mee naar huis. Alleen toen ik voor hun huis stond, zat Emiel op de bank. Stomverbaasd kreeg ik geen rilling door mijn lijf, omdat hij degene was die mij had verkracht en mishandeld. Het was in mijn ogen nu gewoon een mens. ''Je mag best binnenkomen hoor.'' grinnikte hij. Ik had niet door dat hij de deur al open had gezet. ''Oh, sorry.'' en ik liep mee naar binnen. Hij ging achter me staan en deed mijn jas uit. ''Wat een service.'' durfde ik te zeggen en hij moest lachen. ''Ik zal onze tassen alvast naar boven brengen, ga jij maar in de woonkamer zitten.'' Ik knikte en liep de woonkamer in, mijn hart ging sneller kloppen omdat ik Emiel zag en ik ging express niet naast hem zitten op de bank. ''Ik bijt niet hoor.'' en hij liet zijn mooie, glimlach zien. Ik kreeg het warm vanbinnen. Zijn ogen gingen naar mijn nek. ''Heb ik dat..'' hij huiverde en ik ging met mijn hand naar mijn nek. O ja, Eric had mijn sjaal ook meegenomen. Dus ik knikte maar gewoon. ''Het spijt mij zo Lynn.'' Ik schudde mijn hoofd. ''Het is je al vergeven, weet je nog?'' Hij kwam dichterbij mij zitten en ging met zijn hand naar mijn nek. Ik slikte en zijn gezicht was zo dicht bij de mijne dat ik zijn aftershave kon ruiken, hij rook heerlijk. Dit keer niet naar drank, maar naar een mannen luchtje. Hij ging met zijn vinger langs mijn litteken en ik zat alleen maar, stokstijf op de bank. Ik wist niet wat ik moest doen. Hij ging met zijn hoofd naar mijn nek en gaf een kusje op het litteken en fluisterde nogmaals ''Sorry.'' Zijn adem kwam tegen mijn nek aan en ik voelde kriebels in mijn buik naar boven gaan. ''Kom je?!'' riep Eric vanuit de keuken. Gered door Eric! ''Eh.. ik moet gaan.'' zei ik, met een bibberende stem. ''Het was leuk.'' Emiel ging achterover zitten en toen ik wegliep gaf hij mij een laatste knipoog.

Weer zaten we op Eric's kamer, en ik had sinas in mijn hand. ''Je bent zo mooi.'' zei Eric, en raakte mij ook bij het litteken aan. Hij keek me aan met zijn goudgele ogen en ik schrok omdat ik Emiel zag in plaats van Eric. Ik ging meer achterover zitten en tot mijn verbazing zag ik Eric weer. ''Wat is er?'' vroeg hij geschrokken. ''Niks..'' ik slikte weer en nam een slok van mijn sinas. ''Zullen we dan maar huiswerk gaan maken?'' Ik knikte. God.. wat was dit genant! Ik sloeg mijn boek open en ging op zijn bed huiswerk maken. Hij was even weg en ik zag op zijn schermpje van zijn mobiel opeens dat hij een WhatsAppje had, nieuwschierig ontgrendelde ik zijn mobiel en zag dat Gaby hem had geappt. Er stond:

Hihi tja, kom daar maar eens achter. :$

Onee, ik kende die bloospoppetjes van Gaby, dat betekende dat ze hem echt leuk vond! Ik hoorde dat Eric de trap op kwam en ik smeet zijn mobiel ver van mij vandaan. Hij kwam op de grond terecht. Shit! Snel krabbelde ik er naar toe en ik had hem in mijn handen vast toen hij binnenkwam. ''Eh..'' kon ik uitbrengen. ''Je hebt een WhatsAppje.'' en ik stak mijn hand uit naar voren. Hij fronste zijn wenkbrauwen en nam hem aan. ''Het is Gaby, maar dat wist je waarschijnlijk al.'' zei hij, op een wat geïrriteerde toon. Shit, was hij nou kwaad? ''Het spijt me.. ik..'' ''Wil je weten wat er staat? Hier.'' hij gooide zijn mobiel mijn richting op en ging nog steeds geïrriteerd zitten. Gaby begon het gesprek:

Hee, Eric! Heb je eens zin om wat leuks te doen?

Hee wie is dit? en hoe kom je aan mijn nummer? Vroeg Eric.

Ik ben Gaby!

Oh.. en hoe kom je dan aan mijn nummer?

Hihi tja, kom daar maar eens achter. :$

Dat was dus pas het vijfde zinnetje van het gesprek, Eric had nog gezegd:

Geen idee, vertel jij het mij maar ;)

Dat knipoogje beviel me niet zo en hij trilde weer toen Gaby weer wat zei.

Je broer is erg aardig geweest, ik stond laatst aan de deur van je om je op te halen voor een drankje. Alleen je was niet thuis, dus heeft je broer mij je nummer gegeven. Lief hé van hem?

Huh wat? Waarom zou Emiel het nummer van Eric aan Gaby geven? Nu pakte Eric zijn mobiel weer en typte wat terug maar ik kon niet meer zien wat. ''Raar hé? Waarom zou Emiel het nummer van Gaby aan mij geven?'' Hij dacht dus precies hetzelfde als ik en hij klonk niet meer geïrriteerd. Gelukkig maar. ''Je hoeft je geen zorgen te maken hoor, ik vind jouw leuk.'' hij drukte weer diezelfde kus op mijn wang als bij de kluisjes. Meteen was ik opgelucht.

Ik lag thuis op mijn bed en dacht na, waarom zou Emiel dat doen. En zou Gaby Eric echt leuk vinden? Wat nou als ik tegen haar zei dat ik Eric leuk vind, zou ze dan stoppen om met hem te Appen? Ik was echt jaloers, maar ergens vond ik het leuk voor Gaby. Ze had eindelijk iemand wie ze leuk vond, maar ook precies degene die ík leuk vond. Maar, vond ik hem wel leuk genoeg? En hadden Eric en ik nou al iets, want het was nog niet officieel gevraagd. Wilde ik het wel officieel? urgh! Ik werd gek van mij gedachten.

Na een tijdje liggen piekeren vielen alle puzzelstukjes in één. Ik wist het. Ik wist waarom Emiel, Eric's nummer had gegeven aan Gaby. Emiel vond mij leuk.. dus als iemand anders die Eric nou leuk vond zijn nummer had, kon die 'iemand anders' Gaby dus, hem inpalmen. En als Gaby dat nou goed deed vond Eric mij niet meer leuk en had Emiel mij voor hem zelf. Ik schrok van mijn eigen, logische gedachte. Maar, ik wist zeker dat ik gelijk had. Maar wat moest ik doen?

#TeamEric of #TeamEmiel ?