Paniek

Hoofdstuk 24

''Wacht, Gaby!'' schreeuwde ik door de aula en ik kreeg rare blikken. ''Sorry ik moet..'' en ik stond op zonder nog om te kijken naar Eric of Amalia. ''Gaby wacht!'' ik rende achter haar aan en ze was hysterisch in een verlaten gang aan het huilen. Ik herinnerde me dat ik hier stond met Eric toen ik hem nog beschuldigde van de verkrachting. ''Ga weg, verrader! Vriendjes inpikker!'' Ze smeet boeken uit haar tas naar me en ik kwam wel steeds dichterbij. ''Gaby! Laat het me uitleggen!'' ''NEE!'' schreeuwde ze. Toch ging ik naast haar zitten en ze was nog aan het snikken, maar werd al rustiger. ''Hoe kon je, een paar minuten geleden had ik je nog verteld dat ik verliefd op hem was. En nu zoen je hem?'' ze legde haar hoofd neer op haar knieën. ''Het spijt me Gaby maar..'' Ze onderbrak me alweer. ''Niks te maren, wat ben jij nou voor een vriendin!'' Ze stond op maar ik trok haar weer naar beneden. ''Luister nou eens naar me!'' zei ik hard en ze blies haar verloren lokjes uit haar knot naar voren. ''Prima.'' snoof ze nog steeds verdrietig. ''Ik had al contact met hem, voordat jij zijn nummer kreeg. Ik had al vaker met hem afgesproken, ben zelfs al bij hem thuis geweest. Zijn broer is mijn verkrachtig, degene die mij mishandeld heeft. Maar, hem heb ik ook vergeven. Eric en ik groeiden dichter naar elkaar toe.. en ik begon hem leuk te vinden. Ik had het moeten zeggen maar je leek zo blij en ik..'' ze werd nog kwader op me. ''Dus verzweeg je het maar dat jij al met  hem hebt!'' Ze probeerde nog een keer op te staan, maar alweer trok ik haar naar beneden. ''Luister naar me.. zijn broer vind mij ook leuk, ik weet niet wat ik moet doen.'' Nu liet ik haar los en ging tegen de kluisjes hangen. ''Dus omdat mevrouw Lynn zo perfect is omdat 2 jongens haar leuk vinden, moet ik jou maar gaan helpen om het besluit te nemen, waar nota bene de jongen die ik leuk vindt bij zit? Zoek het uit Lynn!'' Nu liep ze weg.

Toen ik thuis kwam had ik allerlei WhatsAppjes van Eric, hij vroeg hoe het was gegaan maar ik reageerde niet. Ook had ik een WhatsAppje van Gaby.

Het spijt me, ik had niet zo moeten reageren. Kunnen we afspreken bij het centrum? Liefs Gaby.

Meteen trok ik mijn jas weer aan. ''Kom je niet bij ons zitten?'' riep mijn moeder, die samen met mijn vader op de bank zaten te wachten totdat ik uit school kwam. ''Sorry, vriendinnendrama!'' en ik schoot de deur uit op weg naar Gaby.

''He he, daar ben je eindelijk. Slak!'' grinnikte ze. Gelukkig was ze al wat vrolijker. ''Ja, sorry. Sneeuw zit niet mee.'' ik schopte de derrie voor me uit. ''Sorry dat ik zo reageerde, ik ben blij voor je dat twee jongens je leuk vinden.'' ''Dus je bent niet boos op me dat de jongen die jij leuk vindt mij heeft gezoend?'' Ze schudde haar hoofd. ''Ik ben natuurlijk nog wel boos, maar je bent mijn beste vriendin. Ik hoor je te steunen in jongensdrama's. En dit is er zo'n één.'' Ik zuchtte, het was inderdaad een jongensdrama. We gingen op het bankje zitten. ''Wat moet ik doen Gaby?'' ze sloeg haar ogen neer. ''Weet je, Lynn. Ik heb echt geen idee. Maar, wat ik niet snap is waarom je die jongen kan vergeven wat hij je heeft aangedaan! Ik snap überhaupt niet waarom hij het deed. In eerste statie leek het gewoon een normale jongen die nog nooit in zijn leven iets stouts heeft gedaan.'' Ik knikte, daar was ik het mee eens. ''De enige tip die ik mee kan geven is: volg je hart. Ook al kies je voor Eric, als dat degene is waarbij jij je het prettigste voelt, dan moet je daarvoor gaan. Goed?'' Ze kneep in mijn hand. Ik voelde onze vriendschap weer, die ik lange tijd al niet gevoeld had. ''Goed. Maar, als ik nou niet weet wat mijn hart wilt?'' ''Dan is de beste keuze om ze allebei te laten gaan..'' Ik knikte. ''Dank je.'' Ik gaf haar een knuffel en wilde mijn fiets pakken. ''Ga je nou alweer weg?'' ze klonk teleurgesteld. ''Ja, sorry! Mijn vader wacht thuis op mij.'' Ze knikte begrijpend. ''Dat is ook zo, ga maar. Doei!''

Toen ik thuis kwam zaten mijn ouders nog steeds op de bank, maar hun lippen zaten tegen elkaar aangeperst toen ik de woonkamer binnenliep. ''Zo te zien gaat het goed hier.'' grinnikte ik. Mijn moeder schrok en werd rood. ''Oh, sorry schat.'' ze moest lachen. ''Is het drama opgelost?'' Ik knikte. ''Ja, helemaal.'' ''Mooi zo.'' Ik liep naar mijn vader toe en omhelsde hem. ''Hee, Lynn.'' ''Hee papa.'' ik drukte een kus op zijn wang. Mijn moeder keek opeens heel serieus. ''Lynn.. ik weet dat het misschien te overhaast klinkt, maar vind je het erg als je vader nu alweer bij ons komt wonen? Ik wil niet meer avonden zonder hem slapen.. het voelt zo onnatuurlijk.'' Ik begreep het volkomen. Tweede kansen geven stond vol deze week. ''Tuurlijk mam, als jij gelukkig bent. Ben ik dat ook.'' Tevreden drukte ze haar lippen tussen mijn wenkbrauwen en dat deed mijn vader ook. ''We houden van je.'' zongen ze samen in koor.