Paniek

Hoofdstuk 12

Ik deed mijn ogen open en tot mijn verbazing was ik rustig, lag niet in een bad van zweet en waren mijn ogen niet zo zwaar. Ik had geen nachtmerrie gehad.. helemaal nièts. Geen één geen twee, helemaal niets. Ik liet mezelf uit mijn bed opstaan en liep naar de badkamer. Mijn moeder lag ook nog te slapen, ze had een nachtdienst achter de rug na dat ze mijn verhaal had bijgestaan. Nog steeds was ik trots op mezelf. Ik kleedde mezelf uit en ging onder de warme stralen van de douche staan. Dit was echt mijn denkplek. Dé ideale plek om na te denken. Wat ging ik vandaag doen? Zou het verstandig zijn om te leren of zou ik naar het nieuwe winkelcentrum gaan? Wat had ik eigenlijk nodig in het winkelcentrum? Misschien zou ik gewoon met mezelf gaan shoppen?

Ik had besloten dat ik dat inderdaad ging doen, lekker rustig met mezelf de winkels door banjeren. Ik was langs de plek gelopen waar de jongens me hadden mishandeld, maar had het genegeerd. Dat vond ik er knap van mezelf.

''Dat wordt dan 45,99.'' zei de vrouw achter de balie. Ik gaf haar een biljet van 50 en ze deed het rode shirtje met V hals in het tasje en de donkerblauwe spijkerbroek in het tasje. ''Fijne dag nog.'' glimlachte ze. ''Fijne dag.'' mompelde ik. Toen ik buiten de winkel stond was het nog maar 14:00. Er was nog teveel tijd over om naar huis te gaan, en tenslotte was ik ook alleen thuis want me moeder was alweer aan het werk. Toen ik op keek zag ik in de verte een hele bekende gedaante lopen. Iets tè bekend. Eerst schrok ik maar kwam daarna bij zaken. Dat konden zè niet zijn, het was Eric. Eric zag mij ook en kwam met een glimlach op me aflopen.

''Hee.'' zei hij. Hij was ook alleen. ''Wat doe je hier zo alleen?'' Hij keek om zich heen, maar hij zocht natuurlijk niemand. ''Dat kan ik beter aan jou vragen.'' Glimlachte ik bijdehand. ''Ik was mijn lenzen ophalen.'' Grinnikte hij. ''Brillen zijn lelijk.'' Vervolgde Eric. Ik knikte instemmend mee. ''Dus ga je nog vertellen wat je hier kwam doen offehh?'' Hij keek naar de tassen die ik vast had, en haalde ze daarom ook omhoog. ''Shoppen.'' ''Helemaal alleen?'' Hij keek weer om zich heen. ''Daar lijkt het wel op hé, je vind me nu vast zielig.'' Ik keek naar de grond en hij tilde mijn kin op. Ik keek in die glinsterende goudgele ogen. ''Wil je dat ik je zielig vindt?'' Ik schudde mijn hoofd. ''Absoluut niet!'' En ik moest zenuwachtig lachen. Zonder dat ik het door had waren we aan het lopen en we kwamen langs een café. ''Kan ik je iets te drinken aanbieden?'' Hij trok één hoek van zijn mond op en ik kreeg het warm vanbinnen. Ik knikte.

Het was heel druk in het café en hoorde overal gepraat van mensen. ''Wat wil je hebben?'' bulderde hij boven alle mensen uit om zichelf te kunnen horen.  ''Doe maar een cola!'' schreeuwde ik terug. Ik nam plaats aan een tafeltje en even later kwam hij er ook bij zitten, er waren een aantal mensen weg gegaan en de rust was teruggekeerd. ''Jeetje, wat kunnen mensen veel lawaai maken zeg.'' Door zijn blik moest ik lachen en hij trok één wenkbrauw op. ''Wat?'' nu moest hij ook lachen omdat ik de slappe lach had. Onze drankjes werden gebracht en ik zei lachend dankjewel. Tot mijn verbazing had hij Amstel bier gekregen. ''Je bent toch nog geen 18?'' Hij schudde zijn hoofd. ''De eigenaar hier is mijn neef.'' Hij knikte met zijn hoofd de kant van de bar op en de jongen daarachter gaf me een knipoog waardoor ik rode wangetjes kreeg. Eric moest weer lachen. ''Als je wilt, kan ik ook wel een drankje voor je regelen?'' Ik schudde nu mijn hoofd. ''Ik doe het met cola.'' Zei ik en hielt mijn cola omhoog. ''Proost dan maar, op een gezellige dag!'' De glazen tikten tegen elkaar aan en ik nam een slok.

Na een uur zaten we nog aan precies hetzelfde tafeltje en we waren diep in gesprek. ''Wat ik me nou afvraag...'' begon ik. ''...als je het er liever niet over wilt hebben, dan heb ik het begrip ervoor. Maar, waarom hadden ze je eigenlijk gepest?'' Ik had gelijk spijt dat ik het vroeg en het leek alsof er tranen in zijn ogen stonden, maar ik kon het ook fout hebben. ''Daar kom je misschien nog wel achter.'' Vervolgde hij. ''Of misschien ook niet.'' hij kreeg een speelse lach en daardoor moest ík weer lachen. Zijn ogen deden niks meer met me als hij in de mijne keek. Het waren gewoon Eric's ogen, niet de ogen van zijn broer die me wat had aangedaan. Toch bleef ik nieuwschierig bij het feit dat hij gepest was. Waarom zouden ze hem pesten? Het was een hele aardige gozer, lelijk was hij niet en je kon goede gesprekken met hem voeren. Ik begreep de logica niet. ''Waarover ben je aan het denken?'' vroeg hij plotseling. Ik had tot mijn verbazing een grote frons in mijn voorhoofd terwijl ik alle theorieën aan het doornemen was. ''Ik probeer er achter te komen wat de reden was dat ze je aan het pesten waren.'' Hij schudde lachend zijn hoofd. ''Is dat nu zo belangrijk?'' ''Ik ben gewoon nieuwschierig.'' Lachte ik. ''Je komt er nog wel achter, ik beloof het je.'' ''Goed dan, daar hou ik je aan.''

Toen ik thuis kwam was het al donker en mijn kaakspieren deden pijn van het de heletijd glimlachen. ''Leuke dag gehad zo te zien?'' vroeg mijn moeder toen ik binnenkwam met een glimlach. ''Ja.'' zuchtte ik. ''Ik had je maar niet gebeld, ik wilde je dag niet verstoren. Er staat nog eten in de koelkast. ''Dank je mam.'' Ik gaf haar een kus en at geruisloos mijn eten op, daarna liep ik de trap op en liet me in bed vallen met mijn kleren nog aan. Dit was de leukste dag van de ellendige 2 jaar. En dat kwam door Eric. Maar, algauw werd mijn droom verstoord. Een onbekend nummer belde me en ik nam op zonder mijn naam te zeggen. ''Hallo?'' vroeg ik. ''Hee, ben jij het Lynn?'' voeg een bekende stem. ''Ja, wie bent U?'' vroeg ik netjes. ''Je vader.'' Was het aan de andere kant van de lijn. Mijn hand verkrampte en ik liet uit schrik mijn telefoon vallen, gelukkig op het tapijt dat net een stukje onder mijn bed vandaan kwam en raapte hem snel op. '"Wat is er?'' vroeg ik hèèl stil zodat mijn moeder me niet kon horen. ''Ik wilde je stem even horen, en het liefste wil ik  je weer zien...'' Het was een lange tijd stil. ''...tenminste als jij dat ook wilt.'' Ik slikte. ''Waarom, papa?'' ''Ik heb je gemist, het was de grootste fout van me leven dat ik je in de steek heb gelaten.. en ook je moeder.'' Het was weer een tijdje stil. ''Laat me met rust.'' snotterde ik. Shit, waarom moest ik nou huilen! ''Alsjeblieft, hang niet op. Lynn!'' toen hing ik op en liet me met tranen achterover vallen in mijn kussen. Met gedroogde tranen op mijn wangen en mijn kleren nog aan viel ik in slaap.