13.MINTIKA

2.bölüm -yeşil-

Çantamı hazırlamıştım.Gitmek için hazırdım.içimde biraz heyecan ve korku vardı.
Ya ben yoldayken biri bana gelip saldırırsa?
Zaten artık herkes kendini düşünüyor.
Bunun en güzel örneği abimin yaptığı olsa gerek.
Beni, kardeşini sanki bir kağıtmışım gibi atmıştı.Bunu öz kardeşine yapan abimdi.
Ya tanımadığım biri kim bilir bana neler yapardı...
Fakat şimdi korku zamanı değildi.Bunu bir
kenara bırakıp Yola devam etmekti.
Giyinmem gerekiyordu.Bütün kıyafetlerimi
abim almıştı.Bol bir asker pantolonu ve beyaz bir t-shirt bulup giydim.Kapıya doğru
yavaşça ilerledim.kapıyı açıp çıktım belime birde hırka bağladım.Yagmur yağar yada soğuk olur diye.
Etrafa bir göz gezdirdim.Boş arabalar ve bomboş evler...Etrafta kuş uçmuyordu.
Aynı zamanda kargalarada dikkat etmem
lazımdı.
Çantamdan haberdeki haritaya bakıp çizdiğim haritayı aldım.13.mıntıkanın olduğu yer bana çok uzak değil gibiydi fakat yol yaklaşık 2-3 saat gibiydi.Elimdeki
haritayla boş sokakta ilerliyordum.
Ama...bu sessizlik çok ürperticiydi.
Yaklaşık yarım saat haritaya bakıp ilerledim
Her ne kadar el yapımı olsada işe yarıyordu.
Karşıma bir orman çıktı.Evimizin yakınlarda bir orman olduğundan haberim bile yoktu.
Etrafa baktım boş bir araba gördüm içinde birşeyler var gibi gördüm.Lazım olabilir diye arabanın içine bir baktım.Sonra ise...bir anda çantamı birşey tuttu.Hemen
arkama döndüm...

...

Karşımdaki bir insandı bir erkek olduğu belliydi,siyah bir kapüşonlu sweatshirtü vardı.kapüşonunu takmıştı. maske de takıyordu.Sol elinde çantamı,
Sağ elinde ise silah tutuyordu.Ve o silah...
O silah bana dönüktü...
Bir sessizlik oldu.Ve sessizliği bozan tabiki ben oldum.
"Hey‚bak ne istiyorsun bilmiyorum ama o
çantaya ihtiyacım var."

"Benimde senin çantana ihtiyacım var."

"Git kendi çantanı bul o zaman yola çıkarken çanta alsaydın."

"Hahaha"

Pis gülüşü içimi ürpertti.Korkunç bir ürperti hemde Aynen bir psikopat kalbimi parçalıyor gibi. Ama bir yandan da... ısıttı.Aynen bir alev gibi yüreğimi ısıttı.
Sanki çok soğuktaymışım ve buna ihtiyacım varmış gibi...

"Bak,ilk olarak şunu aklına sok seni asla öldürmem çünkü sana ihtiyacım var."

"Bana mı? Neden?"
Altımdaki yeşil asker pantolonuna bir bakış attı.

"İleride öğrenirsin yeşil.Sabırsız olma.
İleride daha çok karşılaşıcaz.Sana ihtiyacım
var.İleride detayları öğrenirsin."dedi.

Ve yavaşça ilerlemeye başladı.Arkadan onu
izlemeye başlamıştım.Arkama bir saniye döndüm ve geri döndüğümde gitmişti.
Buda neydi şimdi.Bu çok tuhaftı...

Artık çantasızdım.Ormana yavaşça girdim.
Orman sokaktan bin kat daha ıssızdı.ilerledim.fotoğrafik bir hafızam vardı
Bu yüzden haritayı hatırlıyordum. Yolu yarılamıştım.Bir anda gökyüzüne baktım.
bir karga sürüsü vardı.
Ama....bu.....tehlike demek.
Etrafıma baktım.Hangi tehlike geliyordu.
Hadi ama hepimiz burada tehlikeyi beklemeyeceğimi biliyoruz.Var gücümle koşmaya başladım.Mıntıkanın olduğu yere.
Arkama baktım...Ve tehlikeyi gördüm bir kurt sürüsü.şu insanların evde beslediklerinden değil ama ...
Gayet aç ve güçlü kurtlar daha hızlı koşmaya başladım.
Hadi ama....
Bundan daha hızlı koşmalıyım.
Bir anda önümede bir kurt çıktı.
Etrafımı sarmışlardı.kaçacak yerim yoktu.
Bir anda bir ses duydum.

"Yeşil,sana ne demiştim? benden izinsiz ölemezsin.Sana ihtiyacım var.Beni dinlemek zorundasın."

Şok olmuştum.

"Ne yani beni kurtaracak mısın?"

"Yeşil, birşeye ihtiyacım varsa o şeye ihtiyacım vardır.Yani benim malım oluyorsun ve hiçbir şekilde ölmene izin vermem"

"Mal mı? Ben kimseye ait değilim bikere!"

"Haha, güzel..."

Bir anda yanıma geldi.
Bana döndü yakınlaştı ve;
"Yeşil,demek karşı geliyorsun...birşey benim diyorsam benimdir."dedi.

"Hmmmm pek adil bir savaş değil gibi."

"Neden güçsüz olduğumdan mı?"

"Hayır yeşil, onların 4 ayağı var seninse 2.
Şimdi yeşil arkanı dön bakalım."

"Bak senin kurallarına uymıcam."

"Yeşil uyucaksın.Sen benimsin.Ek olarak sana benden başka kimse zarar veremez.
Şimdi arkanı dön."

Arkamı döndüm.

...

"Evet yeşil, dön bakalım."

Kurtların hepsi ölmüştü.

"Ne? nasıl?Bunu nasıl yaptın?"

"Sakin ol yeşil."

"Şey...beni kurtardığın için teşekkürler sen olmasan ölürdüm."

"Sorun değil yeşil benden başka kimse sana zarar veremez.sadece ben."

"Bana neden ihtiyacın var?"

"Dediğim gibi daha çok karsilasicaz, detayları öğrenirsin.sabırsız olma."

13.mıntıkaya gitmem gerekiyordu.yanıma baktım ve o gene gitmişti...

Yola devam ettim.