Kimdi bu?
"Hey,kimsin sen?"
Gözüm bana tanıdık gelen yüz hatlarında geziniyordu.Tanıyor gibi olsamda kim olduğunu bilmiyordum.Bu çok garip bir histi.
"Adım Ron...Amanda!Olivia'yı çağır hemen.
Kızı X odasına götürün.Bize çıkış yolunu söyleyene kadar da durmamalarını söyle."Ne?...X odası mı?Ben Emily'im ve burada kalmayacağım diyorsam kalmayacağım.
Birçok engeli geçtim.Ve bu engelde yere çakılmayacağım.Güçlerimi kullanmaya hazırlanıyordum.Ron
bunu anlamış gibiydi.Sırıttı."Güldürme beni.Güzellik uykundayken sana güçlerini bizimle kullanmaman için bir cihaz yerleştirdik.Boş boş uyanmanı mı bekledik sanıyorsun."
"Kullanmaya çalışırsam ne olur?"
"Vücuduna elektrik yersin."
Amanda Olivia ile birlikte geldi.İkisi çok benziyordu.İkiz oldukları anlaşılıyordu.
Kollarımdan tutup beni kaldırdılar.Meraklı onlarca göz bizi izlerken beni ilerletmeye
çalışıyorlardı.Fakat gözlerim hala bir çıkış yolu arıyordu.
...
Bir odanın önüne varmıştık.Amanda kapıyı çaldı.Paslı demir kapı gıcırtı ile açıldı.
Amandanın soğuk terler döktüğünü görsemde nedenini anlayamamıştım.
Karşımızda bir kız duruyordu.Koyu kırmızıya boyamış olduğu saçları vardı.Fakat boyası akmış yer yer farklı renklere bürünmüştü.
Koyu kahve gözlerini bana çevirdi.
"İçeri."
Amanda ve Olivia beni odaya soktu.
Kocaman odanın ortasına yerleştirilmiş olan sandalye olayı anlamama yetmişti.
Beni sorgulayacaklardı.Ve bunu şiddet ile yapacaklarına emindim.
Ron'un söylediği söz geldi aklıma.
"Bize çıkış yolunu söyleyene kadar da durmamalarını söyle."
Beni sandalyeye bağladılar.Kırmızı saçlı kız bir adım öne çıktı.
"Lafı uzatmadan konuya gireceğim.Çıkış nerede?"
Cevap vermedim.
"Söylemessen sonsuza kadar burada kalacaksın.Cevabı söyle.Hemen!"
Güldüm.
"Gitte cevabı cehennemde ara.Liderinize de söyleyin asla benden bir cevap alamayacak."
Yüzüme yediğim tokatla ağzıma gelen demir tadı acı verici olsada hemen yere tükürdüm.
Gülüp ona döndüm.
"Amanda,Olivia dışarı çıkın."
"Ama lider..."
"Dışarı!"
İkisi dışarı çıkınca kız bana biraz daha yaklaştı.
"Adın ne senin?"
"Emily."
Bileğime baktı.
"Bu bileklik ne?"
Çıkarmaya çalıştı ama çıkmayınca pes etti.
Aklına birşey gelmiş gibi şaşkın bir surat ifadesi yaptı.Kapıya doğru ilerledi."Senin adın ne?"
"Adım...fae."
Kapıdan çıktı.
...
Bir iki dakika olmuştu.Kapıdan gelen bağırış sesini duydum.
"Anahtar mı?Emin misin?"
"Evet,lider."
Kapı açıldı.Liderde artık odadaydı.
Gözleri ile beni süzdü.
"Haklısın.O anahtar.En kısa sürede onu kapıya gotürmeliyiz.Ama koridorda yaratıklar varken bunu yapmak çok zor olacak."
Neyden bahsettiklerini anlamaya çalışıyordum.Buraya gelmeden önce scorpion benim anahtar olduğumu ve kapıyı yakında bulacağımı söylemişti.Bu...
o olabilir mi?"Haklısın lider.İyi bir hazırlık yapmalıyız."
"Neyden bahsediyorsunuz siz?"
İkisi aynı anda bana döndü.Ve ikiside aynı anda konuştu.
"Sen sus, Anahtar."
"Susmayacağım çünkü konuştuğunuz her neyse benide ilgilendiriyor."
"Seni kapıya götüreceğiz.Ve sende kapıyı açacaksın.O kapının çıkış olduğunu hep düşünmüştük."
"İlk olarak sizinle gelme gibi bir isteğim yok.Buradan kaçacağım.Poker,Sophie ve james'i bulacağım.Ve onlarla birlikte kapıyı bulacağım."
"Kaç kaçabilirsen."
Kapının ardında çıkış olmadığını biliyordum.Scorpion kapının ardında başka bir boyut olduğunu söylemişti...Ve bana eşlik edeceğini.
Fakat scorpion şuan yanımda değildi.Ve benim yapmam gereken tek şey arkadaşlarımı bulmak,ve onlar ile kapıyı bulmaktı.
"Amanda!Olivia ile birlikte kızı hücreye götürün.Biz hazırlıkları yaparken orada kalacak."
Amanda ve Olivia iplerimi çözdüler.Ve gene kollarımdan tutup beni ilerletmeye başladılar.
...
Beni hücreye getirmişlerdi.Beni içeri sokup kapıyı kilitlediler.Ve ikiside yanımdan ayrıldı.
Bir iki dakika sonra olivia yanıma geldi.
"Ne istiyorsun?"
"Seni buradan çıkaracağım."
"Neden böyle birşey yapacaksın ki?Senin çıkarın ne olacak?"
"Burada bizlere köle gibi davranıyorlar.Ve buradan çıkmayı istiyoruz.Biz çıkarken senide çıkaracağız.Ama canavarlara dikkat etmeliyiz."
"Bana neden anahtar diyorlar Olivia?Nereden biliyorlar bunu?"
"Buraya ilk geldiğimiz zamanlar koridorları dolaşıyorduk.Burayı tanımak için...Ron ve Fae çıkmaz bir koridor bulmuştu.Duvarın üstünde anlamadığımız bir dilde birşeyler yazıyordu...Ve bir bileklik alanı vardı.Oraya bir bileklik koymamız gerektiğini biliyorduk ama hiçbir zaman bilekliği bulamamıştık.
Şimdi ise sen geldin.""Hala anlamıyorum.Kendinizde çıkabilirsiniz bana ihtiyacınız yok."
"Hayır sana sandığından daha çok ihtiyacımız var Emily..."
...
♣Bu bölümün şarkısı ♣→Meg & Dia-
Monster
ŞİMDİ OKUDUĞUN
13.MINTIKA
SciencefictionYıl~2020 Ben Emily; O gün arkadaşımın ölmesiyle tanıştım bu virüsle.İnsanlar ölüyordu.Acıyla hemde. 8,5 milyar kişiden 2.500 kişi kalmıştı koskoca dünyada...☣️ Kalan kişilerin özel güçleri vardı. Bende yaşıyordum.Benimde güçlerim vardı...❄️💓 Boştu...