Revencher (ACTION) ✔

Chapter XXII (editing)

"Sandali tigil!"

Humarap si Czarina at alerto siya sa mga maaring mangyare kaya agad niyang itinutok ang hawak na baril, pero hindi niya nagawang kalabitin ang gatilyo dahil isang pamilyar na tao ang pumigil sa kaniya.

"C-Czarina!!?"

Halos hindi makapaniwalang bulalas ng taong pumigil sa kaniya. Namagitan tuloy sa kanila ang katahimikan at tanging ihip ng hangin ang siyang nagpapatunay na ang mga nagaganap ngayon ay parte ng isang malaking reyalidad at hindi isang panaginip lamang. Kapwa nakatutok sa kanila ang hawak-hawak nilang baril at tila nagpapakiramdaman kung sino ang unang magsasalita sa kanila.

"Bu--buhay ka?" Unang bumasag sa katahimikan si Caleb, para siyang nakakita ng isang multo. Literal na multo dahil ang akala niyang patay na ngayon ay buhay na buhay habang nakatayo sa harapan niya.

"Nice to see you Caleb, mukhang hindi mo nagustuhan ang pagkikita natin." Mapait na ngiti ang pinakita ni Czarina. Wala na rin naman siyang mapagpipilian kundi ang harapin ang binata.

"Pero papaanong buhay ka? Okay, nakaligtas ka pero bakit ngayon ka lang nagpakita sa lahat? At saka ba-bakit? Bakit mo ito ginagawa. Bakit mo ito kailangan gawin? Huwag mong sabihing, ikaw ang may pakana ng lahat ng ito Czarina?" Mga tanong na nagpapaikot-ikot sa isipan ni Caleb na sa wakas ay naitanong na rin niya, wala talaga siyang nauunawaan sa mga nangyayare. Dahan-dahan na rin niyang ibinababa ang hawak na baril. Ganoon din si Czarina na tila nag-iisip ng mga isasagot sa mga tanong na ipinupukol ni Caleb sa kaniya.

"Ganyan mo ba kukumustahin ang isang kaibigan? Hindi mo lang ba ako tatanungin kung ayos lang ba ako? Kung nakakatulog o nakakain pa ba ako ng matino?" kalmadong pangungusap ni Czarina. Itinuon din niya sa malayo ang mga tingin niya.

"Czarina... Kumusta ka na?"

"Ayan! At least may nakakaalala pa rin sa sitwasyon ko." Muling nag-iwan ng mapait na ngiti ang dalaga.

"Hey sweetie what's going on there?" tanong ni Miggy mula sa kabilang linya.

"Uncle sandali lang ito, may kailangan lang akong linisin," bulong ng dalaga sa tiyuhin niya.

"What do you me--" Hindi na pinatapos ni Czarina ang sinasabi ng uncle niya at in-off na niya ang earings kung saan sila nakakapagkomunikasyon sa isa't isa.

"Ikaw ba ang pumatay kay Mr. Alizares?" seryosong tanong ni Caleb. Dama sa tono ng pananalita niya ang takot na baka totoo ang hinala niya.

"What if sabihin ko sa 'yo, ako nga! Magagalit ka ba? Kamumuhian mo ba ako?"

"Pero bakit Czarina? Nilalabag mo ang batas ng tao at hindi lang 'yon, nilalabag mo rin maging ang batas ng Diyos. Isang malaking kasalanan ang pagpatay at alam kong alam mo iyan!"

"Mahuhusgahan n'yo ba ako, ako ba'y may sala o wala? Kung Oo, ngayon pa lang hulihin mo na ako Caleb. Ikulong mo ako at ipagkait mo sa akin mismo ang katarungan na pinaglalaban ko!" Tumaas ng bahadya ang tono ng pananalita ni Czarina, naiinis siya dahil hindi siya magawang maunawaan ni Caleb.

At mas lalong nadagdagan ang pagkamuhi niya dahil nakumpirma niyang walang sinuman ang makakaintindi sa mga ipinaglalaban niya.

"Czarina, kung alam mong may nagawa kang kasalanan. Ang nais kong mangyari, ikaw mismo ang sumuko. Tutulungan ka naman ng batas natin at ako mismo, tutulungan kita Czarina. Isuko mo na ang kabaliwang ito, please Czarina tama na. Huwag mong ilagay sa kamay mo ang batas at huwag mong ipahamak ang sarili mo!"

"Kabaliwan? Ha ha ha! Caleb, mukhang hindi mo alam ang mga sinasabi mo. Dahil kung ako tatanungin mo, lahat ng mga ginagawa at sinasabi ko ay alam ko ang anumang kahahantungan nito. Sa simula pa lang, tanggap ko na ang mga posibleng mangyari sa akin. At pwede ba, 'wag mong asahan na susuko ako, hindi na ako si Czarina na nakilala n'yo noon. Matagal ng patay ang Czarina na iyon. Hindi ba't pinagluluksa n'yo na nga ang pagkamatay ko sa ginawa ninyong puntod ko. Mabuti pa siguro kalimutan mong nagkita tayo, ipagpatuloy ninyo ang pagdadalamhati sa puntod ko. Dahil nakapagpasya na ako Caleb, ako mismo ang kukuha ng hustisya para sa pamilya ko!"