Ładnie proszę?

294 24 17
                                    

Obudził mnie ból w kręgosłupie i fakt że prawię spadłam z łóżka. Gdy otworzyłam oczy przez chwilę myślałam że ktoś wymyślił wehikuł czasu a ja byłam osobą która go testowała i cofnęła się do najszczęśliwszego dnia w moim życiu.
Przedemną leżał śpiący jeszcze Yagi. Spał tak spokojnie że nie mogłam go jeszcze obudzić. Podniosłam się powoli z łóżka. I zdałam sobie sprawę że o kimś zapomniałam. Wzięłam z szafy szybko sportowy struj i pobiegłam się przebrać. Bo jak szybko zauważyłam Toshi jeszcze nie odważył się mnie rozebrać. Przebrana otworzyłam drzwi zza których słychać było piski i drapanie. Był to mój pies, Bubi.

Jeszcze młody pies który w przeciwieństwie do swoich pobratymców nie lubił szczekać

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.


Jeszcze młody pies który w przeciwieństwie do swoich pobratymców nie lubił szczekać. Nie wyszłam z nim wieczorem na spacer co znaczyło że jak zaraz z nim nie wyjdę to on wybuchnie. Byliśmy razem za dwudziesto minutowym spacerze z przystankiem w sklepie.

Była 11:43 gdy zawitaliśmy do domu. Byłam pewna że mój gość jeszcze śpi gdyż z mojej sypialni wydostawało się ciche chrapanie. Na śniadanie postanowiłam zrobić z ryż z jajkiem i pomidorem. Położyłam jedzenie na stole, i wsypałam też trochę karmy psu. Gdy znowu spojrzałam na zegarek wiedziałam że już pora obudzić księcia z bajki. Podążałam za cichymi chrumknięciami aż nie natrafiłam na ognisko tego dźwięku. On nadal tam był. Spał spokojnie w jej łóżku jak przed wieloma latami. Jego twarz przedstawiająca błogi spokój oczarowała ją tak jak kiedyś. Usiadłam obok łóżka i nachyliłam się nad nim i przesunęłam kosmyki przeszkadzający mi patszeć na jego twarz. Usta mi zadrżały a serce zacisnęło się na wspomnienie naszej ostatniej nocy. Tak strasznie bolał mnie fakt że on jej nie pamiętał. Nocy w której mimo naszego młodego wieku spędziliśmy ją razem wśród swoich objęć i w wspólnych marzeniach. Moimi ustami dotknęłam jego ciepłego czoła i złożyłam na nim taki sam pocałunek jak w tedy. Gdy odsunęłam się od niego lekko się uśmiechnęłam.
- Pora wstawać śpiącą królewno.-
Blondyn spojrzał na mnie zaspanym wzrokiem i lekko się uśmiechną.
- Witam księcia na białym koniu długo spałam?- Zapytał żartobliwie.
- Całe wieki.-
- A tak naprawdę?-
Usiadł na przeciwko mnie cóż wyglądało to co najmniej tak jakbym zaraz miała robić mu gałę ale w tamtej chwili żadne z nas nie zwróciło na to zbyt dużej uwagi.
- Jest już po dwunastej. Radził bym ci jednak wstać ponieważ stygnie ci śniadanie.-
- Mówisz jagbyś był moją matką.-
- Zawsze mogę nią zostać jak chcesz.-
Szybko wstałam kładąc kolano w okolicach jego krocza i złapałam za jego rozwiązany już krawat. Nachylając się nad nim z chytrym uśmiechem. Chyba z rana All Might zapomina o swojej nieśmiałości bo na jego twarzy rysował się podobny uśmiech. Poczułam jego duże ciepłe ręce na mojej talii. Oparł on swoje czoło o moje i spojrzał mi w oczy.
- To... Co jest na śniadanie?-

Siedząc przy stole zbyt dużo nie mówiliśmy. Ja czytałam sobie gazetę a on przeglądał coś w telefonie. Mój pies nagle zaczął przymilać się do nóg Yagiego
- Hej Hugo.- Mężczyzna podrapał psa za uchem z ja prawie zakrztusiłam się jedzeniem. Yagi szybko do mnie doskoczył, poklepał mnie po plecach i przysunął kubek z herbatą.
- Wszystko dobrze? Nic ci nie jest? Co się stało?-
- Jak ty go nazwałeś?- Mówiłam jeszcze kaszląc.
- Hugo. To nie tak się wabi?-
- Ha ha ha. Nie... Tak się wabił mój pierwszy pies. I w dodatku dostałam go od ciebie.- W oczach mężczyzny widziałam niedowierzanie i zastanowienie.
- Wiesz ja muszę już iść. Zadzwonię do ciebie później.- Wbiegł do mojego pokoju zabierając swoją marynarkę i lakierki. Nawet nie wiem kiedy znalazł się przy drzwiach. Stał do mnie odwrócony plecami przyznając za klamkę. Stał tak chwilę do mnie odwrócony nie odzywając się do mnie. Wstałam z krzesła z myślą by do niego podejść, lecz on otworzył drzwi powiedział szybkie pa i już go nie było.

************************

-Moi drodzy, jak wszyscy wiemy już za tydzień odbędzie festiwal sportowy UA. Wasza ostatnia szansa na zabłyśnięcie w tej placówce. Możecie zabłysnąć i dostać się na lepsze praktyki do wybitniejszych super bohaterów. Nie żebym ubliżała bohaterom u których jesteście obecnie na praktykach ale uważam że stać was na więcej. Jestem bardzo dumna z Leona który był w stanie zaimponować samemu Endeavorowi.
W tym roku życzę wam podobnych sukcesów jak jemu, dlatego w tym roku mam zamiar się za was wsiąść. Załatwiłam wam już lekcje dodatkowe u Eraserheada i Midnight. Mam zamiar poprosić jeszcze kogoś. Mam nadzieję że weźmiecie się za siebie i będziecie uważać na lekcjach.
Na moje słowa całą klasą westchnęła.
- Ale nie smutajcie, Jak to wszystko się skończy pojedziemy do kina.-
Teraz usłyszałam tylko radosne okrzyki.
- W takim razie dziękuję za dzisiejsze lekcje. Na moim biurku macie rozpiskę lekcji dodatkowych. Pamiętajcie że zawsze może się coś jeszcze zmienić. Więc... Do jutra.

Oparłam zmęczona na krzesło w pokoju nauczycielkom.
- Aż tak źle?- Zapytała Midnight.
- Daj spokój. Nie odzywa się do mnie od dwóch tygodni.-
- O Jezus... Ale z niego fiut! Jak może nie odzywać się do ciebie?!-
-Midnight daj spokój. J-ja uważam że to moja wina. Za bardzo na niego naciskałam aby sobie przypomniał.-
- Kochanieńka daj spokój już o nim zapomnij każdy facet jest taki sam. Skup się może na.. Aizawie?-
- Ha ha ha dobre żarty. Już nie żartuj. Może pójdziemy na jakiś obiad?-
- Jasne. Czemu nie.-

***********************

- Naprawdę? On nadal do ciebie pisze? Myślałam że po tylu latach odmawiania da ci w końcu spokój.-
- Ja też...-
- No dobrze a jak tam twoja siostra?-
- Aiko... Nadal lata po świecie. Podobno kogoś znalazła.-
- Mimo swojej choroby?-
- Podobno sam na coś choruje-
- A ja się bałam że nigdy nie znajdzie miłości.-
- Proszę cię, dwubiegunówka to nic strasznego. Z resztą zawsze wiedziałam że to ona wyjdzie za mąż i będzie miała dzieci, a ja będę starą panną z psem.- Nemuri spojrzała na mnie oburzona i złapała za rękę.
- Nawet tak nie mów! Znajdziesz w końcu kogoś!-
- Ale doskonale wiesz że ja nie wyobrażam sobie życia z kimś innym niż z Yagim.-
- Już przestań za nim latać jak głupia. Oby dwie wiemy że gdyby chciał to by już sobie o tobie przypomniał. Jak można zapomnieć o tak ślicznej twarzy.- Kobieta złapała mnie za policzki i zaczęła ściskać jak babcia która dawno nie widziała swojego wnuczka.
- A ten... Jak on miał... Ten o którym dzisiaj rozmawiałyśmy.-
- Masaru?-
- Dokładnie! Dlaczego z nim nie spróbujesz? Sama mi mówiłaś że wyznawał ci miłość wiele razy.-
- Nemuri daj spokój jest idealnie młodszy o piętnaście lat jak nie więcej. Poza tym chodzi cały czas z głową w chmurach i wątpię aby myślał o poważnym związku.-
- Wiesz ja na twoim miejscu cieszyła bym się gdyby młodsi się za mną oglądali.- Westchnęła teatralnie.
- Wiesz miała bym do ciebie prośbę. Mogła byś to dać Toshiemu?-
- Boże a ty znowu o nim? Co to list miłosny?-
- Nie, raczej prośba.- Kobieta wyrwała mi list z ręki i wsadziła do torby.
- Dobrze, zrobię to. Ale tylko dla ciebie.-
- Dziękuję ci, jesteś wielka.-
- Wiem o tym.-

Pamiętasz? (All Might)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz