BAVUL

y i r m i i k i

Burak!Karşımdaydı.Tam asansör kapanıyordu ki binmiştim.Ve onu tekrar görmüştüm.Beni görünce gülümsedi.
"Sabah çok fazla konuşma fırsatımız olmamıştı.Sabahki kız kimdi?"
"Kuzenim-Gökçe-Birlikte geldik."
"Ben de kuzenimle geldim,ne tesadüf."dedi ve gülümsedi.Gülümsedim."İsmi Can."Aa ne güzel."diye ekledim.İyi bir çocuğa benziyordu.Hem sabah bana da yardım etmişti.Ben ne konuşacağımızı düşünürken Burak söze başladı.Öyle havadan sudan konuştuk.Onların odaları da tam karşımızdaymış meğersem ki."Bu asansörde biraz yavaş sanırım."Dedim ve der demez birden asansör yukarı aşağı gitti ve durdu.Metroya binmeden önce tam dururken gıcırtılı gibi bir ses çıkar ya o ses çıktı işte."Noldu?Burda mı kaldık."Sanırım."dedi."Yardım falan çağıralım.Ben çok korkarım.Benim kapalı yerde kalma fobim var."dedim,hızlı bir şekilde nefes almaya başlayarak ve telaşlı bir şekilde."Korkma ben birilerini arayayım."dedi Tam Can'ı arayacaktı ki telefonunun şarjı bitti.Zaten bu yüzden yukarı çıkıyormuş."Na na napıcaz?"Bilmiyorum."dedi.Yüzü düşmüştü.E kimin düşmezdi ki?Benim ki de laf...
Ben iyice korkmaya başlamıştım.Gitgide hızlı nefes alıp veriyordum."Sakin ol gel oturalım."dedi hafif tebessümle.Yere oturduk.
"Şimdi yavaş yavaş nefes al."Yavaş yavaş nefes almaya başladım.Ama hala içimde bir korku vardı.Nasıl çıkacaktık bu asansörden?Kimseye haber de veremiyorduk.Kendime engel olamadan sordum."Nasıl çıkacağız?Kimseye haber veremiyoruz."Bilmiyorum.Bir çaresini buluruz ama sen önce sakin ol derin derin nefes al."Yan yana oturuyorduk.Ben çok korkuyorum Burak."dedim telaşlı ve hafif ağlamaklı bir şekilde."Şu an burda olmadığımızı düşün."Düşünmeye çalışıyordum ama olmuyordu...Kesik kesik nefes almaya başlamıştım.Derken elini elimde hissettim."Ben çok korkuyorum,zor nefes alıyorum."dedim."Korkma ben burdayım."...

Sizce de çok tatlı olmadılar mı bunlar?Nasıl gidiyor bölümler?Hepinizi kocaman seviyorum ✨