Again and Again ~TaeJin~

Bölüm 15

''Bayan Park! Buraya acil bakabilir misiniz Tae'nin üstü yandı!''

Revire geldiğimizde Jimin sanki silahla vurulmuşum gibi bir aceleyle hareket ederek revirde uyuklayan Bayan Park'ı yerinden hoplatmıştı. Jimin'e her ne kadar abartmaması gerektiğini söylemek istesem de karnımdaki yanık izi ben buradayım, dermişçesine acımaya başlıyordu. Bu yüzden derdimi anlatacak bir dermanım da kalmıyordu.

Jimin böyle haykırınca o sırada Bayan Park, öğle şekerlemesinden yeni uyandığı için ilk başta odasına aniden daldığımızda olan biteni anlamakta zorluk çekti. Fakat Jimin, benim odadaki bir sedyeye oturmama yardım ettiğinde Bayan Park da yanımıza panik halinde hemen geldi. Bu durumda Bayan Park'ın da Jimin'den aşağı kalır yoktu.

Sedyede acı içinde yumruklarımı sıkıp gözlerimi açamadığımda Jimin, Bayan Park'ın görmesi için üstümü sıyırıp karın bölgemi çoktan açmıştı. Bayan Park'ın karnımdaki kızarmış bölgeyi gördüğündeki yüz ifadesi gerçekten korkunçtu. Sanki yanan yeri görünce aklı başına gelmiş gibi hemen aceleyle arkasını döndü ve odasında bulunan ilaç dolabını açtı. İlaçların karışık bir şekilde durması yüzünden bana süreceği merhemi ilk başta bulamadı fakat iki eliyle ilaçları sağa sola itekledikten sonra aradığı ilacı bulup dolabı geri bile kapatmadan direk yanıma geldi.

''Biraz acıyabilir, tamam mı?''

Bayan Park bunu dedikten sonra benim cevabımı beklemeden eline büyükçe miktarda aldığı merhemi karnıma sürmeye başladı. Merhem soğuk ve karnım da aşırı sıcak olduğu için ilk başta merhemin beni rahatlattığını düşündüm. Fakat Bayan Park merhemi sürdükçe elinin cildimle temas etmesi sonucunda sanki yanık yerlerime basıyormuşçasına canım acımaya başlamıştı. Her sürdüğünde neredeyse çığlık atacak kadar oluyordum. Bu yüzden bir süreden sonra merhemin işe yarayıp yaramadığını gerçekten sorgulamaya başladım. Fakat gözlerimi acıdan açabildiğim sıralarda Bayan Park'ın oldukça büyük kalıplarla karnıma merhem sürebildiğini görebiliyordum. Bu yüzden bu acının normal bir şey olduğuna kanaat getirip acıya elimden geldiğince dayanmaya karar verdim.

Ben dişlerimi ve elimi sıkarak acıya dayanmaya çalışırken o sırada Bayan Park yeterince sürdüğünden emin olana kadar merhem sürmeye devam etti. Merhemi her bölgeye iyice temas ettirdiğinde ise sürmeyi bıraktı. Merhem sürme işi bitince Bayan Park bize bir şey söylemeyerek tekrar ilaç dolabına gitti. Oradan başka bir ilaç ve bandaj alarak yanımıza tekrar geldi. Yanımıza gelmeden önce yine oradan bir şeyler bulması biraz zamanını almıştı. Dolabın karışıklığı zamanını aldığı için kendine biraz kızdığını da duymuştum ayrıca. İlacı alırken kendi kendine ''Burayı düzenlemelisin.'' dediğine yemin edebilirdim.

''Canın hala çok acıyor mu Tae?''

''Sanki biraz daha iyi gibiyim.''

Bayan Park'ın sürdüğü merhem ilk başta pek bir etki etmemesine rağmen, hatta acımı katlamasına rağmen, zaman geçtikçe sanki hissettiğim acı azalıyordu. Fakat vücudumdaki yanma hissi hala geçmemişti. Sanki birisi vücudumun dibine ateş tutuyormuş gibiydi.

Bayan Park yanımıza gelip yeni ilacından yine karnıma bir şeyler sürerken, bu sefer ilk sefer dokunduğu kadar acı hissetmemiştim. Fakat bu ilacı diğer merheme nispeten daha az sürmüştü. Ne işe yaradığını da pek kestirememiştim. Şu dakikadan sonra sorgulayacak durumum da zaten yoktu pek.

İlaç sürmesi bittikten sonra Bayan Park bana ''Biraz dik oturur musun?'' dedi. Bana bunu demeden önce eğri bir şekilde oturduğumun farkında bile değildim. Gövdemi biraz oynatmaya kalktığımda canımın yine acıdığını hissettim. Bunu yapmakta zorlandığım için Jimin beni omzundan tutarak yardımcı olmaya çalıştı.