YAĞMUR KIZI

- 1 -

Yorumları bekliyorum oylamayı unutmayın ilk bölüme göre güzel olduğunu düşünüyorum diğer bölümle ilgili istediğiniz birşey varsa bana özelden yazabilirsiniz...

İyi okumalar...

- BADE -

Sinirle önlüğü mü yere attım ve kendimi yine yağan yağmurun altında ıslanmasına izin verdim. Zaten yaşadığım mahalle küçüktü ve herkes herşeyi hemen duyardı. Sürekli olmasa da yaşadığım yere yağmur yağardı ve bende sürekli üzerimde bir hırka ile dışarı çıkar ıslanmaya başlardım bu yüzden burada 'yağmur kızı' olarak biliniyordum. Ve bundan şikayetçi değildim burada samimiyet vardı hissetmiştim buraya ilk geldiğimde bana hissettirmişlerdi.

Az önce

Elime tepsiyi alıp masaya ilerledim ve siparişleri masaya koymaya başladım.

" saol ezik" dedi aralarından ağzının yayarak konuşan kız şeytan diyor çak ağzının ortasına ama sakin olmalıyım. Sakin olmalıyım. Ama yok.

" bana ezik diyende bişeye benzese bari" dedim yarım ağızla gülerek. Tabi bundan sonrası işler baya karışmıştı kız bana saldırınca benimde elim armut toplamıyor yani bende geçirdim ağzına bir tane oh içimin yağları eridi.

Tabi sonra patron yanımıza gelip bizi ayırdı kısaca olayı özetlediler.

" artık burada çalışmıyorsun Bade" demişti.

" bende senin kafene kalmadım. İnşallah bu ay sonu faturalar kol gibi gelir" dedim ve Sinirle önlüğü mü yere attım ve kendimi yine yağan yağmurun altında ıslanmasına izin verdim.

Son

Şimdi ise ne yapıcağımı düşünüyordum gerçekten işe ihtiyacım vardı. Ailemi yangında kaybetmiştim annemi, babamı ve abilerimi o yangında kaybetmiştim herşeyimi.

17 yaşındaydım ve ekmek almaya gitmiştim ama döndüğümde gördüğüm manzara boğazıma yumru oturmasını sağlamıştı. Evim cayır cayır yanıyordu ve içerden ve dışarıdaki topluluktan çığlıklar eksik olmuyordu hiç düşünmeden eve doğru koştum ama ulaşamadım biri belimi yakalamıştı ve bırakmıyordu. Çırpınmıştım, bağırmıştım, çığlıklarım kesilmiyordu. Gözyaşlarım benden bağımsız hareket ediyordu. O gün herşeyimi ve herkesi kaybetmiştim. Elimde kalan son parayla da burada tuttuğum evi kiralamıştım. Ve hemen iş aramıştım. Hem okuluma gidiyor hem çalışıyor hem de evimi geçindiriyordum. Ama tek başıma değildim çetem vardı.

Kim istemezdi saçını okşayan bir anneyi ve herşey geçicek kızım, ben yanındayım 'demesini ben çok isterdim ama yoktu o gitmişti. Arkamı yasladığım kapı gibi babam ve beni şımartan ve koruyan abilerim gitmişti. Bu acımasız hayat almıştı onları benden. Bu dünya da tek başıma kalmıştım.

Yağmur daha da hızlandı aldırmadım devamlı çalan telefonumu da göze alırsak benim çete olayı öğrenmişti. Benim çetem ; Hale, Sanem, Yaren ve ben. Telefonum ısrarla çalmaya devam edince cebimden çıkarttım arayan ' Sanem' di açtım.

" alo"

"nerdesin sen!"

"ait olduğum yerde"

"yani yağmurun altında ve o parktasın"

Etrafıma baktım evet ayaklarım benden bağımsız beni buraya getirmişti buraya geldiğimizden beri bu parka gelirdim. Bunu bilmesi normaldi.

"evet" dedim. Sanem derin bir nefes aldı "bekle geliyorum" dedi ve telefonu suratıma kapattı. Bende titrediğimi farkettim yanıma biri oturduğunda  yoğun erkek parfümü dolmuştu ciğerlerime ister istemez içime çektim ve gözlerim kapandı. Kafamı kaldırdım yanımdaki çocuğa pardon çocuk dedim meteora baktım yarabbim özene bezene yaratmış yok böyle yakışıklılık düşüncelerimden onun o kadifesi sesi çıkarttı.

" ne yapıyorsun burada, dudakların bile morarmış, üşümüssün git evine" dedi her ne kadar kadifemsi olsa da sesindeki sertlik insanı geriyordu.

" ben alışkınım" dedim. Bana baktı ve

" sen şu yağmur kızı değil misin?" diye sordu gülümsedim ve kafamı evet anlamında salladım. Solumdan ayak sesleri gelince kafamı oraya çevirdim kızlar koşarak yanıma geliyorlardı kafamı çocuğa çevirdiğimde yoktu. Nereye gitmişti?

Kızlar yanıma geldiler ve hemen çemkirmeye başladılar üstüme mont verdiler ve eve yürümeye başladık. Eve geldiğimizde kendimi odaya attım kızlarla aynı odada kalıyorduk. Üstüme giyicek kıyafetleri hazırladım ve banyoya adımladım. Banyoya girdim ve kendimi ılık suya teslim ettim vücudum gevşemişti Duşumu alıp üstümü giydim saçlarımı kurulayarak banyodan çıktım. Mutfağa girdim ve masaya oturdum.

" bugün ne var?" dedim.

"domatesli makarna yaptım." dedi Hale

Biz kızlar 1 tencere makarnayı ayıptır söylemesi sömürmüştük. Masayı toplayıp içeri gittik.

Kızlar birbirine baktı ve bana aynı anda

" kimdi o yanındaki meteor?" diye çığırdılar. Ben kulaklarımı kapadım doğal olarak.

" tanımıyorum " diye sakince cevap verdim.

" ne demek tanımıyorum?" dedi Sanem.

" o zaman neden yanındaydı?" dedi Yaren

" çokta yakışıklıydı" dedi Hale.

" tanımıyorum işte söylemedi adını bende sormadım zaten niye sorayım. Bende bilmiyorum neden yanıma geldi ayrıca evet yakışıklıydı." dedim merakla bana bakmaya başladılar ve devam ettim" bana 'sen şu yağmur kızı değil misin?' diye sordu. Yeter gidip yatalım yarın okul var "dedim hepsi beni onayladı ve odaya gittik.

Hepimiz yatağa yattık. Benim aklıma o çocuk geldi gerçekten kimdi o? Neden gelmişti?

°°°°°

Biliyorum hepiniz meraklardasınız o çocuk kim?
Diğer bölümlerde açığa çıkıcak olaylar çok karşıcak. Diğer bölümde görüşmek üzere.

İyi okumalar...