# Cevaplar 1. Sıra 06.17.2021 #
# Sorular 3. Sıra 06.17.2021 #
# Karışık 7. Sıra 06.20.2021
Hayatının zorluklarına rağmen güçlü durmayı başaran ve daha sonra abilerinin onu bulmasıyla hayatı tepe taklak olan bir kızın hikayesi...
İyi okumalar 📖
Her yer karanlıktı. Karanlık bir boş oda gibiydi. Sadece boş odada yankılanan cihaz sesleri vardı. Neredeydim? Burası çok karanlıktı. Yalnızdım ve korkuyordum. Üstüne üşüme de eklenince daha kötü bir durumdaydım. Yürüyordum ama yürüdüğüm yolun sonu yok gibiydi. Nereye gittiğimi bilmeden gidiyordum. Birden yalpalamaya başladım ve dizlerimin üstüne düştüm. Bedenim anlam veremediğim bir şekilde sanki ölüyordu. Odadaki cihaz sesleri ' dııııtt' sesi çıkartmaya başladı. Yanılmıyorsam bu kalp atışını gösteren aletin kalbin durduğunu söyleyen cihazdı. Ben ölüyordum. Hayır hayır gidemem şimdi olamaz. Ayağa kalkmaya başladım ama kalkamadım. Yine denedim ama başaramadım. Artık ağlamaya başlamıştım. Tekrar. Tekrar. Tekrar. Tekrar denedim ama başaramıyordum. Pes etmedim yine denedim. Ve başardım. Gülmeye başladım. Ayağı kalktım ve ilerlemeye devam ettim. İleri de yavaş yavaş parlayan beyaz bir ışık gördüm. Hızlanmaya başladım. Beyaz ışık daha belirgin olmaya başladı. Işığa yaklaştıkça sesler duymaya başladım. Koşmaya başladım. Kısa görünen yol çok uzundu. Işık daha belirgin olmaya başladı. Sesler daha da arttı. Işığa ulaşınca kendimi beyaz ışığın içine attım. Ayağımla bastığım yer çimdi. Kaşıya bakınca önümde bir yol yolun sonunda bir ağaç gördüm. Yolun kenarı çiçeklerle kapalıydı. Ve ağacın yanında Demir vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Temsili...
Yolda ilerlemeye başladım. Bana bakıp gülüyordu. Daha da hızlandım ve kollarımı Demir'in boynuna sardım oda benim belime sarmıştı kollarını. Ağlıyordum bu sefer mutluluktan. Demir benden uzaklaştı ve
" bize geri dön Bade" dedi. Kaşlarımı çattım.
" ben zaten yanındayım Demir" dedim.
" hayır Bade bu gerçek değil. Bize dön. Arkadaşlarına, ailene ve bana" dedi. Bişey demedim. Diyemedim. Demir geri geri gidip ağacın yanına gitti. Gidiyordu.
" gitme!"
" geri dön Bade"
" gitme Demir!"
" bana geri dön"
" Demir yalvarırım gitme!"
"geri dön" dedi ve gitti. Çığlık atıp yere çöktüm.
"gitme" diye fısıldadım. Kafamı kaldırdım ve ağaca ilerledim. İlerledikce ağaç parlamaya başladı. Elimle ağaca dokununca. Herkesi gördüm. Doktorlar benim kalbimi çalıştırmaya çalışıyorlardı. Kızlar abimleri tutmaya çalışıyordu. Ömer Yunus'u teselli ediyordu. Hemşireler Demir'e iğne yapmaya çalışıyorlardı. Elimle Demir'in yüzünü sevmeye çalıştım ama elim içinden geçti. Ağlamam şiddetlendi. Bağırıyordu. Beni yaşatmaları için yalvarıyordu. Ama ben nasıl geri döneceğimi bilmiyordum. En çokta Demir'e ağladım orada. Beni bu kadar sevmesine ağladım. Onun gözünden akan göz yaşları için ağladım. Bedenim yordun düştü ve kendimi yere saldım. Gözlerimi kapattım.
