YAĞMUR KIZI

- 5 -

Sizce karakterleri vermelimiyim.

İyi okumalar...

- BADE -

Öfke ve korkudan dolayı titriyordum. Herkes benim gibi şaşkındı. Yani bu ne demek oluyordu. Benim abiler yaşıyor mu demekti. Onlar benim yaşadığımı biliyorlar mı? O adamlar benim abimler miydi? O yüzden adımı söyleyince şaşırdılar? Neden şimdi? Göz yaşlarımı serbest bırakmıştım. Beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı ama ben ne onları duyacak halde ne de konuşacak haldeydim. Sadece önümdeki fotoğraflara odaklanmıştım. Altında bir kağıt parçası vardı bu bir adresti. Çete elimdeki kağıdı aldılar sonra bana baktılar. Ne yapmalıydım. Gitmeli mi? Gitmemeli mi? Bu şansı kaçıramazdım. Ayağa kalktım

" hadi gidip bulalım onları ve gerçekleri öğrenelim" dedim. Apar topar evden çıktık Doruğun arabasına binip adrese gitmeye başladık. Hala göz yaşlarım akmaya devam ediyordu. Ben herşeyi mi kaybettiğimi sanırken aslında kaybetmemiştim. Ama nasıl o günü hatırlamaya çalıştım ama sadece çığlık attığımı hatırlıyorum sonrası yok. Hastane de uyanmıştım ama bana göstermemişlerdi. Sessiz ağlamam hıçkırıklara dönüştü. Yine aynısı oluyordu. O gündü acı yine yüzüye çıkmıştı. Kalbim acıyordu, nefesim daralıyordu. Araba her yaklaştığında karnımda bir kasılma oluyordu yanımdaki kutuya baktım. Ben böyle yola çıkmıştım ama onları görünce ne diyecektim? Bunu hiç düşünmemiştim öyle ani bir kararla çıkmıştım evden. Abimlerle geçirdiğim zamanlar gelince ağlamam şiddetlendi. Onları bu kadar özlediğimi bilmiyordum. Ben ailemi çok özlemiştim. Onların kokusunu çok özlemiştim. Ağlamam daha da şiddetlendi. Kızlar bana sarıldılar ama fayda etmedi. Kulaklarıma o günkü kahkahalarımız doldu. Ailecek gülüştüğümüz sahneler gözümün önünden film şeridi gibi geçti. Araba durduğunda içimi tarif edilemez bir heyecan kapladı. Arabadan yavaş hareketlerle indim çok büyük bir villaydı. Korumalar vardı. Yavaş yavaş kapıya ilerledik ben öndeydim.

" merhaba ben - ben şeyle görüşücektim" dedim daha abim sandığım kişilerin adını bilmiyorum. Adam kısa bir telefon görüşmesinden sonra kapıyı açtı. Ben ürkek adımlarla eve ilerledim. Karnım kasılmıştı. Yaklaştıkça kulaklarımla kahkahalarımız daha güçlü duyulmaya başladı. Zile bastım. Kapıyı çalışan olduğunu düşündüğüm kişi açtı evde ölüm sessizliği vardı. Çete arkamdan geliyordu. İçeri girdim. Kafamı yavaşça kaldırdım. Onları gördüm gözleri ağlamaktan kızarmış omuzları çöküp bana bakıyorlardı ağzımdan

" abi" diye bi kelime çıktı. Hepimiz ağlayarak birbirimize koştuk ve sarıldık. Ağlamalarımız hıçkırıklara dönüştü yere çöktük ve hepimiz ağlamaya devam ettik. Kokularını içime çektim hala aynıydı. Hepimiz hıçkırıklarla ağlıyorduk. Üçüde beni sarmıştı sanki hiç bırakmak istemiyor gibi. Kendimi hiç bu kadar güvende hissetmemiştim. Onların bu güçlü kollarında kendimi huzurlu ve güvende hissetmiştim. Ayrıldığımızda bana baktılar özlemle.

Abimlerin ismi : Kerem, Burak ve Sarp tı.

Koltuklara oturduk.

" nasıl kurtuldunuz?" diye sordum.

Kerem abim cevap verdi " arka kapıdan çıktık annemler çıkarken kapı çöktü. Çıkamadılar içeri girmek istedik ama girmedik annem bize ' kardeşinizi bulun' dedi sonra ' sizi sevdiğimizi unutmayın' dediler." dedi ben ağlamaya başladı." seni aradık ama bulamadık biri bizi engelliyordu. Sonra babamın mafya olduğunu öğrendik bizi bu işlerden uzak tutmak için söylememiş. Biz herşeyi devraldık. Sonra seni bulmaya devam ettik. Bizi engelleyen babamın düşmanlarından biriymiş bulup ağzının payını verdik. Sonra işte o kafeye geldik sen adını söyleyince biz şoka girdik o yüzden gittik eve gelip detaylıca araştırdık ve seni bulduk sana bir kutu gönderdik. Geliceğini biliyorduk. "diye bitirdi ben tekrar ağlamaya başladım. Ne sulu göz olmuştum ben böyle bu halime güldüm. Herkes bana delirmişim gibi baktı.

" aha! Bade'yi de kaybettik geçmiş olsun " dedi ben buna daha gülmeye başladım. Burak abim Yunus'a öyle bir bakış attı ki Yunus yerine sindi.

Gülmeyi kestim sonra salona Demir girdi.

" Demir?" dedim. O bana bakıp güldü. Gülme vicdansızın oğlu.

" sen Demir'i nerden tanıyorsun "dedi Sarp abim. Ben sinsice sırıttım düştün elime Demir.

" abicim bu gıcık bugün okulda beni sürükleyerek dışarı çakarttı sonra da duvarla arasına sıkıştırdı. " dedim. Abimler tek kaşı havada Demir'e döndüler. Abi nasıl başarıyonuz şu tek kaş işini.

" kardeşim Bade'nin halini görseydiniz" dedi. Pis gıcık ya." Yunus'la sarmaş dolaş yatıyolardı" aha çok büyük sıkışmıştım bu sefer abimler bana döndü ve sonra

" Yunus kim?" dedi sarp abim. Yunus kaçacak yer arıyordu. Ömer " kim olduğu önemli değil, onlar kardeş gibilerdir yanlış anlaşılma olmuş, asıl soru Demir'e Bade kime sarılmış sanane "dedi. Hatırlatın bi ara ben bu Ömer'in anlından öpecem.

" şeyyy... " demişti Demir. Cevap veremiyordu.

Hakketten onane...

°°°°

Off sizce neden. Beğeni, hoşlantı..... Aşk.

Bilmiyorum. Sizce ne?

İyi okumalar...