Ikaw Pa Rin Ang Iniibig Ko [TMbook2]

Chapter 26 - Helpless

‘Hmmm... Iemme think about it.’, nakangising sagot ni Michael.

‘G@go! Nag-isip ka pa!? Para sabihin ko sa’yo walang tatalo sa tahong!’, bida ni Arthur saka muling umabante para sa isa na namang dunk.

Subalit hindi na iyon pinansin pa ni Michael dahil nagsisimula ng mabuo ang isang ideya sa kanyang isip.

Inangat niya parehong palad at minasdan ang metal na nakapaikot sa kanyang palasing-singan. Halong pait at saya ang mababakas sa kanyang mukha habang sinasaulo ang itsura ng singsing.

Muling inalala niya ang saad ni Phillip.

At isang bulong ang pilit niyang sinabi sa sarili.

...'I will, kapag sinabi niyang hindi na niya ako mahal, dun lang’...

Marahan niyang hinubad ang singsing.

Nagbalik ang alaala niya sa huling pag-uusap nila ni Ren halos tatlong buwan na ang lumipas.

Tiniklop niya ang palad na mahigpit kung nasaan ang singsing.

...'Ipagpapasalamat ko kung gagawin mo ang lahat para ito na ang maging huling pagkikita natin.'...

Bagaman sarado ang kamao ay dinama niya ang singsing sa loob nito.

Hindi pa rin nabago ang higpit sa pagkakuyom niya.

Wala na siyang nagawa kundi tanggapin sa sarili.

Kailangan na niyang umusad.

At pakawalan ang nakaraan.

‘Ito na siguro ‘yun...’

▂ ▃ ▅ ▆ █ Chapter Twenty-Six █ ▆ ▅ ▃ ▂

 

Helpless

“Simeon?”

“It’s me.”

Bumuntong-hininga ang nagsasalita dahil sa bagal ng pick-up ng kausap.

 

“Your cousin... the remaining one and only. How are you now?”

 

Huminto sa pagsasalita ang nasa kabilang linya. Napairap na lamang siya nang makilala at nabosesan na siya ng kanyang kausap.

“Just this morning. I’m here at the house, and yeah he’s with me. Wait, are you out?”

“It’s a miracle that a Brat-Permides like you drives his own car!”

Dinig nito ang sarkasmo sa sagot ng kausap.

Pero binaliwala lang niya ito.

 

“Get your lazy butt here, now.”

“Yes, NOW. And don’t make me repeat myself, Simeon...”

Banta niya kaya naman napasang-ayon bigla ang kausap.