His Series #10: Lancaster Pascal

Chapter Four

LANCASTER'S POV

I stopped the car when I reached the entrance of Andrea's school. Nang mapatay ko na ang makina ay kinuha ko na ang susi at saka bumaba mula sa kotse.

"Sir, sino po ang hanap nila?" Tanong ng guard sa akin.

"Yung mga nagpa-practice ng ballet nandito pa ba?" I asked.

"Ang alam ko umuwi na sila kanina pa pero mukhang may natira pa eh, hindi pa kasi sinasara ng isang guard yung training room." Sagot naman ng guard.

"Sige pasok lang ako." I said and he nodded at saka pinapasok ako.

Kaagad naman na nagtungo ako sa training room ng mga ballerina at napakunot naman ang noo ko ng makitang walang tao doon.

Pumasok naman ako sa loob and I saw Andrea's bag.

"Andrea?" I called at tinignan ang buong paligid, wala talaga siya.

Kinuha ko naman ang bag na iyon at saka lumabas ng kwarto. Dumiretso naman ako sa mga locker pero wala ng tao doon.

"Andrea!?" I called again. Bigla namang sumikdo ang puso ko dahil sa kaba. What if may nangyari sa kanya?

"May babae na umiiyak doon sa stock room." Tumingin naman ako sa nagsalita, it was a man.

And yes, he is a ghost.

"Saang stockroom?" Tanong ko.

"Sumunod ka dali." Ani nito at sumunod naman ako sa kanya.

Nang makarating na kami sa stockroon at sinubukan kong buksan iyon pero may kandado ang pinto.

"Andrea, nandyan ka ba sa loob?" Tanong ko.

"A-aster!?" Andrea asked from the other side.

"Hold on baby, bubuksan ko to okay?" I said at saka tumingin sa paligid.

Kinuha ko naman ang crowbar na naka-kalat doon at iyon ang ginamit ko para masira ang kandado.

Nang masira na iyon ay kaagad na binuksan ko ang pinto and I saw Andrea sitting in a dark corner. Binuksan ko naman ang ikaw and I saw a vulnerable woman in a corner, hugging her knees.

"Andrea.." I called, she looked at me with a teary eyes bago ako niyakap. I took a deep breath at pinakalma ang sarili ko. "Who did this?" I asked.

Hindi naman siya sumagot at tuloy pa rin ito sa pag-iyak.

"Matagal na siyang binu-bully ng nga kaklase niya dahil sa kilos niya, ngayon lang lumala ng ganto." Ani naman ng multo na nasa likod ko.

Hindi naman ako sumagot at pilit na pinatahan si Andrea.

"Umalis na tayo dito." Sagot ko at inalalayan ko naman siya makalabas ng kwarto na iyon.

Bago kami umalis ng building na iyon ay tumingin ako sa lalaking multo na iyon and I mouthed 'Thank you' at him.

He just gave me a nod bago tuluyang nawala sa paningin ko.

I opened the front seat door at saka isinakay doon si Andrea. I looked at her and she is still looked traumatized on what happened to her.

"Why you didn't tell me?" I asked.

"T-tell you what?" She asked in confusion.

"Na binu-bully ka pala dito." I said and her eyes widened.

"S-saan mo nalaman y-yan?"

"It doesn't matter." Sagot ko. I put sone strands of her hair behind her ear. "Why you didn't tell me Andrea? I thought we are bestfriends?" I asked.