His Series #10: Lancaster Pascal

Chapter Sixteen

[LANCASTER]

I gritted my teeth ng maramdaman na naman ang pananakit ng sugat ko sa likod, na hindi ko alam kung saan nanggaling.

Kaya napasugod si Mama Mandy dito sa bahay dahil tinawagan siya ni Andrea.

"Masakit pa rin?" Mama asked habang dinadampian niya ito ng maligamgam na bimpo.

"Slight?" I asked and she chuckled at my answer.

"Since tayo lang dalawa ang nandito, mag-kwento ka naman." She encouraged.

"Tungkol saan naman Ma?" I asked in confusion.

"Tungkol sa love life mo, I saw a ring on Andrea's finger."

I let out a sigh at bahagyang napangiti. "Andrea is really special to me Ma." Pagku-kwento ko.

"Kayo na ba?"

"You can say that."

"What do you mean?" She asked.

"Andrea is innocent Ma, I am taking it slow." I explained.

"I hope she will be the last, akala mo ba wala akong alam sa mga pinagga-gagawa mo noong college ka?" She scolded, hitting my head lightly at the process.

"Ma, part yon ng pagiging lalaki." Reklamo ko.

"Anong part-part yang pinagsasabi mo? kapag malaman ko lang na gagawin mo yun kay Andrea ako mismo maghahatid sayo sa Papa mo." Banta nito.

"Mama naman!"

"I'm serious Lancaster." She said. "Oo at naging tao na ako pero hindi ibig sabihin na hindi ko kayang tawagin si Magnus."

"Ma, seryoso ako kay Andrea." I said at alam kong nakangiti na ito ngayon. "She is...different." I described

"Paanong kakaiba?"

"You know Ma, when I first saw her. Napaka-itim ng aura na bumabalot sa kanya. I should be distancing myself from her pero mas lalo akong naa-attract sa kanya." I said at saka bahagyang tumingin sa kanya. "Am I being weird Ma?" I asked and she smiled softly at me.

"Not at all Lan, you are just inlove." She said at saka hinaplos ang buhok ko. "I can see how you look at her, ganun na ganun ang pagtingin ni Spade kay Amy."

"I don't know if I love her already Ma but she is special to me at ayoko siyang mawala sa akin. Masyado na yata akong nagiging selfish."

"Selfishness is a part of love anak, lalo na kapag ayaw mong mawala ang taong mahal mo. Just take it slow Lan, malalaman at malalaman mo rin ang sagot diyan sa nadarama mo."

I smiled. "Thanks ma." I muttered.

"Matulog ka na, ako na ang bahala kay Andrea." She said.

"Sige po..." I whispered and closed my eyes. Naramdaman ko naman ang paghalik niya sa noo ko.

"Sana matapos na ito, ayokong nakikita kang nasasaktan anak..." She said habang hinahaplos ang buhok ko.

A SCREAM came out from my lips ng maramdaman na naman ang sakit ng likod ko, mas masakit iyon kaysa sa una.

I fisted the sheet at ibinaon ang mukha ko sa unan, I screamed again and my body jostled dahil sa biglaan iyon.

Bumukas naman ang pinto at naramdaman ko na may humawak sa balikat ko.

"Ma, m-masakit..." I groaned and kicked my feet nang sumakit na naman ang likod ko.