His Series #10: Lancaster Pascal

Chapter Twenty-Five

[ANDREA]

"Andrea, ty gotov?" (Andrea, are you ready?) Mila asked when she entered the dressing room.

I smiled at her. "Ya polagayu?" (I guess?) I said, more that a question.

She chuckled and pat my shoulder. "Yy otlichnyy tantsor, ty mozhesh' eto sdelat'." (you're a great dancer, you can do it.) She said and I laughed a littel.

"Spasibo." (Thank you) I muttered.

Sakto namang tinawag na kami ng aming choreographer, nakapila naman na lumabas kami ng dressing room at mula sa kinatatayuan namin ay rinig ko ang mga tao.

I gritted my teeth at pilit na isinang-tabi ang kaba ko. I've been in this stage for how many times at hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin ako.

I wish that Lancaster is here.

I smiled when my mind mention Lancaster, kahit na isang taon na ang lumipas hindi pa rin siya naalis sa isip ko.

I am still crying everynight when I think of him.

Siya kaya kamusta na? Iniisip niya rin kaya ako gaya ng pagi-isip ko sa kanya?

"Udachi nam!" (Good luck to us!) Wika ni Mila at sumunod naman siya sa ibang mga ballerina. I took a deep breath ng ako na lang ang mag-isang ballerina ang nandoon.

Again, I am the main ballerina kaya mamaya pa ang labas ko.

Tumingin naman ako sa monitor kung saan kita doon ang performance ng mga kasama ko.

"Po moyemu, vy sdelayete vkhod khorosho?" (In my cue, you will make an entrance okay?) Our choreographer instructed and I nodded.

I took a deep breath again, I know that Papa will watch that's why I am more nervous than usual.

Our choreographer opened the curtains. "Tvoya ochered', Andrea, udachi!) (It's your turn Andrea, good luck!) She said.

And that's my cue.

Pinigilan ko ang mga mata ko na maningkit ng tumutok sa akin ang spotlight, I maintained my posture and emotion as I started to dance.

Hinayaan ko naman na tangayin ako ng musikang nagmumula sa orchestra na naka-pwesto hindi kalayuan sa amin.

Medyo malungkot iyon dahil ang kwento ay tungkol sa dalawang magka-ibigan na nagkalayo.

Talagang sumakto pa sa lovestory namin ni Lancaster.

I looked at my partner, hangga't maari ay ayokong ma-involve sa opposite sex but it's a performance. Kailangan gawin ko ang lahat.

My partner, whose name is Vladimir holds my waist and he lift me up and to my surprise, na-execute namin iyon ng maayos.

Noong practice kasi naka-ilang ulit kami sa part na iyon.

He was about to hold my hand pero may mga kamay na humawak sa balikat niya at inilayo siya sa akin. Umakto naman ako na parang ayoko siyang mawala.

As I imagine Lancaster.

Naramdaman ko naman ang kamay ni Mila na bahagyang humila sa akin, nagpadala naman ako doon and we danced.

The orchestra stopped playing the music at tanging violin na lang ang natira as I dance again as my solo part.

Hindi ko pinansin ang titig ng mga audience sa akin habang sumasayaw ako papunta sa gitna ng stage.