Ben Jeong Jun Young. Hiçbir zaman normal bir hayatım olmadı. Çocukken hep ilgi adağı olmuştum ama büyüklerin.
Büyüdükçe kendi yaşımdakiler ve küçükleri kıskanmaya başladım. İlgi odağı olabilirdim ama bir arkadaşım yoktu. Yalnızdım. Bu yüzden hep ciddiydim. Çok nadiren güler ve derslerimde başarılıydım. Pek konuşkan da değildim.
Kendimden hep nefret ederdim. Büyükler güzel olduğumu söylese de çirkin olduğumu beynime kazımıştım. Güzel olduğuma inanmıyordum.
15 yaşımda değiştim. Hep güler yüzlü oldum. Sebebi kendi ülkemdeki insanları tanımamdı. On yaşımdayken babamın işi yüzünden Fransa'ya taşınmıştık. On beş yaşımda korelileri tanıdım. Videolar izliyordum. Beni tanımasalar bile benim tek yakın arkadaşlarımdı.
Plan yapmıştım. Okuyup matematik hocası olacaktım. Çalışıp paramı ayıracak, sonra kendi ülkeme dönecektim. Belki mutluluğumu orda bulabilirdim.
Şimdi 24 yaşındayım. Eskisi gibi arkadaşım yoktu ve sessizdim. Ha birazda erkeksi bir kızdım. Kızları çokta sevmezdim. Çünkü daha çok koreli erkeklerle zaman geçirdiğim için erkeklere benziyorum.
Bu gün sonunda Koreye gidiyordum. Uçak indiğimde navigasyon yardımıyla bir otele gittim. İnternetten ev araştırıyordum. Topladığım parayla bir ay idare edebilirdim. Bu yüzden rahattım.
~~~~~~~~~~~~~
2 günün sonunda ev bulabilmiştim. Küçük, sade ve rahat. Evime taşındıktan sonra iş bulmaya karar verdim. Uzun arayışlar sonra bir kafe buldum. İçeri girip göz gezdirdim. Kasiyeri gördüğüm gibi yanına yaklaştım.
- Merhaba..
Başını kaldırıp bana baktı ve gülümsedi.
_K- Merhaba efendim, buyurun?
- Ben iş ilanı için gelmiştim.
_K- Buyrun patronun odasına gidelim.
Önden yürümeye başladığında arkasından takip ettim.
Bir kapının önünde durup tıklattı."Gir" komutunu alınca içeri girdim.
_P- Buyurun, bir sorun mu vardı?
- Merhaba, ben iş için gelmiştim.
_P- Ah peki. Hiç tecrübeniz var mı?
- Aslında hayır, ama ben çabuk öğrenebilirim. Hafızam kuvvetlidir. Koreye yeni taşındım ve bu işe gerçekten ihtiyacım var.
_P- Çabuk öğrenebileceğine emin misin?
-Evet.
_P- Peki o zaman. Ben patronun Park Min Hyuk.
- Ben de Jeong Jun Young, efendim.
_MH- Peki. Hae Yoon'dan gerekli bilgileri al. İstersen şimdi işe başla. Çıkabilirsin.
-Teşekkürler..
Dışarı çıkınca kasiyer kızı bana yaklaştı.
_K- Gülümsediğine göre işe alındın galiba. Ben Hae Yoon.
- Ben Jun young. Bu gün işe başlayacağım ama tecrübem yok. Bana yardım eder misin?
_HY- Tabii ki, hadi gidelim.
Mutfağa girdik.
_HY- Şimdi ilk olarak her masaya gülümseyerek yaklaş. Resmi konuş. Siparişleri not defterine yaz. Her müşteri kalktıktan sonra masaları temizle. İş saatin sabah sekizden akşam sekize kadar.
- Tamam.
Önlüğümü takıp işe koyuldum. İçeri müşteri girdi.
_HY- Hmm.. güzel zamanlama. Hadi ilk pratiğini yap. Bol şans.
Müşteri bir masaya oturduğunda yanına yaklaştım.
- Buyrun efendim, ne sipariş edersiniz?
_M- Kahve lütfen.
- Peki efendim.
Mutfağa girdim ve "bir kahve lütfen" dedim. Hae Yoon'a dönünce bana bakıp gülümsedi. Ben de ona gülümsedim ve diğer müşterilerle ilgilenmeye devam ettim.
