- Saat daha 8 buçuk neden bu kadar çabuk gidiyorsun? Hiç değilse beni de eve bırak.
_JK- Bebeğim çıkmam gerek ama. Gelince alırım.
- Off..
Kapdan çıkalı 5 dakika olmuştu ki tekrar kapı çaldı. Ahh bu çocuk cidden.. kendi evine gelince bile kapı çalıyor benim açmam için. Kapıyı açtığımda ağlamaktan yüzü şişmiş, gözleri kızarmış, saçları dağınık, dünkü kıyafette ve gözaltları morarmış Baek Hyun gördüm.
Göz göze gelince ikimizde ağlamaya başladık. Dudaklarından okuduğum kadarıyla "özür dilerim" diyordu. Kolunu tutup içeri çektim ve kapıyı kapatıp sıkıca sarıldım.
Boş odada sadece bizim hıçkırıklarımız duyuluyordu. O kadar sıkı sarılıyorduk ki tek vücut gibi görünüyorduk. Başımı boynundan çekip alnına yasladım. Durmadan sadece özür dileyince hafif eğilip dudaklarımla onu susturdum ama ne o hareket ettiriyor, ne de ben.
Sonunda hareket ettirdiğimde o da dudaklarını hareket ettirdi ama çok yavaştı. Ellerimi yüzüne çıkardım ve göz yaşlarını sildim.
Birine bağırmak doğal bir şey öyle değil mi? Sinirlenir ve sesini yükseltirsin. Ama ben biri bana sesini yükseltirse korkarım ve gözlerim dolar. Hele ki bu en çok değer verdiğim biriyse... Küçük bir şey için ikimizinde acı çekmesi belki de saçma geliyordur ama ben geeçekten kırılgan biriydim. En ufak şeylere bile kırılan biri..
Ayrıldığımda kafamı çekip yüzüne baktım. Gözlerindeki pişmanlığı görünce gülümsedim.
- Artık öyle bakma.
Her iki gözünü öpüp tekrar yüzüne baktım.
_BH- Özür dilerim, bağırmamalıydım.
- Seni affettim sevgilim. Artık özür dilemeni istemiyorum. Yemek yedin mi?
_BH- Dünden beri hiç bir şey yapmadım.
- Sana inanmıyorum, dün sabah yemeğinden sonra bir şey yemedin mi? Kötü çocuk hemen şimdi yemek yiyiyorsun.
Gerginliyi aradan kaldırmak için yaptığım onu bir az gülümsetmişti.
Daha toplamadığım masaya oturtup kendi ellerimle yedirtmeye başladım.
_BH- Kendim yiyebilirim. Böyle çocuk gibi hissettiriyor.
- İyi işte, ye artık yemeğini. Şimdiye kadar kimseyi elimle beslemedim. Sen ilksin ve böyle mi yapıyorsun Nankör Byun Kıymet Bilmez Baek Huysuz Hyun ?
_BH- Jun, ismimi ne hale getirdin öyle? Tamam yiyeceğim.
Yemeğini bitirdikten sonra masayı topladık ve bulaşıkları makinaya yerleştirdim.
Baek Hyun'a döndüğümde bir yerlere dalmıştı. Yanağını öpünce bana baktı.
- Bir sorun mu var?
_BH- Bir daha seni üzmeyeceğim
Dedi ve sarıldı.
- Sen beni üzmüyorsun. Yanımdasın ve ben mutluyum. Sadece kendine dikkat etmeni istiyorum.
Ayrılıp yüzüme baktı.
_BH- Gelinlik bakmaya gidelim mi?
- Ben.. gelinlik istemiyorum.
_BH- Ne? Jun Young gelinlik her kızın hayali değil midir? Neden istemiyorsun?
- Sevmiyorum. Sadece seninle olsam yeter bana ama gelinlik olmadan da olmuyor.
_BH- Ne yapalım o zaman?
- Elbise alalım. Aslında, elbise de sevmiyorum.
_BH- Gelinlik alalım, ama öyle kabarık değil, uzun elbise gibisinden. Ne dersin?
- Tamam.
Evden çıkıp gelinlikçiye gittik. Çalışan kadın benden çok gözü Baek Hyun'daydı.
_Ç- Hoşgeldiniz efendim. Nasıl bir model istersiniz?
- Yalnız gelinliği ben alacağım, bir bana dönseniz?
_Ç- Ah, buyurun.
İstediğim modeli söyledikten sonra başka birine getirmesini söyledi ve tekrar yanımıza geldi.
_Ç- Efendim sizin için güzel damatlıklar var. Eminim, onunla daha çok yakışıklı olursunuz.
- Evleneceği kadın buradayken adama yavşamak ne demek söyler misiniz? Biz evleneceğiz de.
_Ç- Ne olmuş yani? Şimdilerde karısını aldatan bir sürü erkek var yani.
Üzerine doğru yürürken arkaya gidiyordu.
- Ölmek mi istiyorsun?
_Ç- Ben doğruları söylü-
- SEN ÖLMEK Mİ İSTİYORSUN? KİMSİN SEN?
_BH- Sakin ol Jun.
- Ben bu mağazadan bir şey almam. Gidelim.
Başka bir şey söylemeden çıkışa ilerledim. Sinirden gözlerim doluyordu. Kolumdaki ellerle dudup arkama döndüm.
_BH- Jun neden ağlıyorsun ki? Sence ben ona yüz verir miyim? Ben senden başka kimseyi görmem. Bana güven.
- Sana güveniyorum.
Dedim ve sarıldım.
Başka bir mağazaya gittik ve neyseki çalışanı orta yaşlı bir kadındı. Bir kaç kez çok yakıştığımızı ve mutlu olmamız söylemişti.
Gelinlik ve damatlık işini de hallettikten sonra nikah tarihini belirlemek kalmıştı.
Evlilimize sadece bir adım uzaktayız. Sadece bir adım..
