Kolumun dürtülmesiyle gözlerimi açtım. Oda karanlıktı. Bu da demek oluyor ki daha sabah olmamıştı. Sonra duyduğum tatlı ama kırılgan ses..
_JH- A-anne..
Ona taraf döndüm.
- Jae Hyun? Bir şey mi oldu? Neden uyandın bu saatte?
_JH- Kabus gördüm anne.. siz beni terketmişdiniz.. çok korktum.
Dudakları büzülmüş ve sakince ağlamıştı. Kendime çektim ve kucağıma aldım.
- Şşş.. bir şey yok. Söylediğin gibi sadece kabustu. Biz buradayız.
_BH- N-ne oldu?
Duyduğum uykulu sese döndüm.
- Oğlumuz kabus görüp korkmuş.. bu gece bizimle uyusun mu?
_BH- Tabii ki. Babana gel oğlum.
Kucağımdan kalktı ve
Baek Hyun'a yaklaştı. Bende yataktan kalkıp banyoya girdim. Kısa bir süre sonra çıktığımda ikisi de hala uyumamıştı.
- Neden uyumadınız?
_BH- Seni bekledik. Gel artık. Gözlerim kapanmak üzere.
Gülümsedim ve yatağa yattım. Jae Hyun tam ortamızdaydı. Birlikte sarılıp uyuduk.
________________
Gözlerimi açtığımda yanımda sadece Jae Hyun vardı. Gülümseyerek saçlarını okşadım. Karnıma aniden ağrı saplanınca elim karnıma indi. Hadi ama hep böyle mi olacak?
Birkaç dakika sonra ağrı geçmişti. Yataktan kalkıp banyoya gittim ve rutin işlerimi hallettim. Dışarı çıktığımda kucağında tepsiyle Baek Hyun'u gördüm. Jae Hyun uyanmasın diye sakin konuşuyordum.
- Günaydın. Yemeği neden buraya getirdin?
_BH- Günaydın. Rahatsız olduğun için burada yemeni uygun gördüm. Hadi uzan.
Gelip yerime uzandım ve üzerimi örttüm. Tepsiyi dizlerimin üzerine koyunca yemeğe başladım. Bir süre sonra gözlerimi ona çevirdiğimde beni izliyordu.
- Neden yemiyorsun?
_BH- Böyle iyi.
Yemekten bir parça aldım ve ona uzatıp yedirdim.
_BH- Lezzetliymiş... Nasılda güzel yemek hazırlamışım..
Gülümsedim ve onu yedirmeye başladım.
- Keyif verici..
Yemek bittiğinde tepsiyi alıp aşağı indi. O sırada da Jae Hyun uyandı.
_JH- Anne?
- Günaydın, oğlum.
_JH- Günaydın.
- Kalkıp banyoya gidelim.
_JH- Tamam.
Ayağa kalkıp banyoya girdik. Tekrar karnım ağrımaya başlamıştı. Bugün galiba böyle geçecekti. Zorla da olsa ona rutin işlerinde yardım edip banyodan çıkmışdık.
_JH- Anne? Neden karnını tutuyorsun? Ağrın mı var?
- Evet, oğlum.
_JH- Babamı çağırıyorum o zaman.
Koşarak odadan çıktı. Bir dakika sonra Baek Hyun odaya girdi.
_BH- Çok mu ağrıyor?
- Geçti bir az. Ayağa kalkınca oldu.
_BH- Neden kalktın ki?
- Jae Hyun'a banyoya girmesi için yardım ettim.
_BH- Anladım.
- Jae Hyun nerede?
_BH- Mutfakta. Ona da yemek hazırlamıştım.
- İşe gitmeyecek misin?
_BH- Sen böyleyken gitmek istemiyorum.
- Bu bir gün daha vakit geçireceğiz demek oluyor?
_BH- Evet.
Gülümsemiştim. Kollarımı açtığımda yanıma yaklaştı ve ona sarıldım.
- Seni çok seviyorum.
Yanağını öptüm.
- Beni mutlu ediyorsun. Benimle ilgileniyorsun.
Yüzümü boynuna gömdüm ve kokusunu içime çektim ve boynumu öptüm.
- Problemlerimle kendi probleminmiş gibi ilgileniyorsun. Benim bütün eksiklerimi tamamlıyorsun.
Ayrılıp yüzüne baktım ve iki yanağını da okşadım.
- Sen benim başıma gelen en güzel şeysin, Baek Hyun. Seni seviyorum. Bunu açıklayamam. Kelimelere dökemem. Ama gösterebilirim. Hissettirebilirim. Bunu en iyi şekilde yapacağıma emin ol.
_BH- Sen.. o kadar güzelsinki.. beni o kadar güzel seviyorsun ki, seni kimseyle paylaşmak istemiyorum. B-
_JH- Baba yemeğim bitti. Aaa.. bende sarılmak istiyorum.
Koşarak gelip üstümüze atlamasıyla gülmüşdük. Tekrar birlikteydik.
Ailecek..
