Κάθαρση

Η αυλαία σκόνταψε

Κόσμος μαζεύτηκε εδώ
Τώρα θ' αρχίσει η γιορτή
Χάνομαι μες τη μουσική
Χειροκροτάει το κοινό

Πάνινη γίνομαι κι εγώ
Καθώς πατάω στη σκηνή
Παραδομένη στη στιγμή
Σαν μαριονέτα περπατώ

Κομμάτι ύφασμα παλιό
Για τούτο τόση ταραχή
Πέφτει στο θέατρο σιωπή
Κι είναι το βλέμμα μου καινό

Βγάζω τη μάσκα που φορώ
Για να μην δούνε την πληγή
Μη μου προσάψουν ηθική
Να τη σηκώσω αδυνατώ

Κόσμος μαζεύτηκε εδώ
Μα να με πιάσει δεν μπορεί
Και σταματάει η μουσική
Καθώς βουτάω στο κενό.