Κάθαρση

Ακριβά μαθήματα

Πίστεψέ με αγαπημένε,
έχω τόσα να προσάψω στην καρδιά σου
μα τίποτα δεν πρόκειται να πω
για την επιμονή σου.
Επιμελώς ξηλώνεσαι μονάχος
έτσι που σε ονειρεύομαι κάθε μέρα
όλο και πιο σκυφτό.
Ακούραστος αδειάζεις το κορμί σου
(δεν ξέρω βέβαια αν σε παίρνει ο άνεμος
ή αν βαθύτερα ριζώνεις
ή αν αυτά τα δυο δεν έχουν δρόμο μεταξύ τους)
θολώνεις τη γυαλάδα των ματιών σου την τρομακτική
και κάθε μέρα με φροντίδα
δεν αγγίζεις τις ρωγμές σου
έτσι που το δέρμα σου θυμίζει άμμο.

Όχι, δεν έχω παράπονο από σένα.
Σου είμαι μάλιστα ευγνώμων°
όχι για τ' ακριβά μαθήματα επιμονής
που σκάλισες απλόχερα επάνω μου,
μα γιατί ως επί πτωμάτων βαίνουσα
μ' έμαθες πως έτσι θα πατώ
και στο δικό μου πτώμα.