Κάθαρση

Το πάντα

Δεν ξέρω πόσο κρατάει ένα συνηθισμένο πάντα.
Αν σημαίνει τη διάρκεια ζωής του τωρινού εαυτού σου
Ή αν στηρίζει όλο σου το μέλλον
ακόμα κι αυτό που δεν θα έχεις μάτια να το δεις.

Δεν ξέρω λοιπόν πόσο σπουδαίο σου φάνηκε
Εκείνο το "πάντα" που καθόλου δεν ξέφυγε απ' τα χείλη μου
μα καιρό το πρόβαρα στη συνείδησή μου.

Πάντα θα πει στους καιρούς που εύχεσαι να περνούσαν
μ' ένα χτύπημα των δακτύλων σε καμπάνα δίπλα στη θάλασσα
Στις στιγμές που τραβάς απ' τα μαλλιά να μην τελειώσουν
τόσο που δεν αντιλαμβάνεσαι ότι τις ξεριζώνεις
Στους εσωτερικούς αδίστακτους μονολόγους
που χτίζουν την ψυχή και το μυαλό γερνάνε
Και σε φεγγάρια ξένα
κανείς αν κολυμπήσει
Εκεί λοιπόν ακάθεκτος
θα πει να υποφέρεις
του παντός την αβάσταχτη ευτυχία.

"Την πλευρά μου."
"Πάντα."