Κάθαρση

Τελευταίο δρομολόγιο

Στάθηκα δίπλα στα κάγκελα με τα χέρια στις τσέπες
όταν βολεύτηκε ο κόκκινος ήλιος πάνω απ' το νερό.
Να 'ναι καλά ο αέρας που παίρνει απ' το πρόσωπο τα μαλλιά μου.

Κάθεται πίσω μου ατάραχος ελαφρώς κυνικός.
《Και τώρα;》 ,λέει.

Μακάρι να ήμουν τώρα γλαρόπουλο
και να πετούσα πάνω απ' τον αφρό.

《Και τώρα;》

Άσε με να δω για τελευταία φορά τη θλιμμένη όλο ευτυχία αντανάκλασή μου.

Α ν α χ ώ ρ η σ η .

Γεύση πικρή.

《Στο τελευταίο δρομολόγιο αγάπησες τον ήλιο;》.