Κάθαρση

Το μοίρασμα

Τον έρωτα τον θέλω να 'ναι ανέλπιστος
βλέμμα πρωτόγνωρο, λυτρωτικό, 
να σπάει τον ανεπίστρεπτο καιρό
και να γεννάει αστερισμούς στο έρεβος.

Θέλω να είναι άνεμος,
μια παραίσθηση ανεξέλεγκτου 
με φόντο την άφεση αμαρτιών.
Θέλω να είναι άοπλος
όχι μια φρίκη πόνου έντιμου
μα πάθος για  μοίρασμα κρυφών πτυχών.

Όχι ακανθώδες πέταλο και άγνωστη ματιά
μα ένα κέντημα χειρόγραφου βιβλίου
όχι στον ήλιο θάλασσα, στο χιόνι μια αγκαλιά
μα μια λαχτάρα τις Δευτέρες του Οκτωβρίου.

Μία ανεπαίσθητη λιτή προσγείωση
στου κόσμου τα άπαντα, στα αδρά του νου σου
Ορμητική, προσεκτική απίθωση
πίσω απ' τη γέφυρα του εαυτού σου.