Κάθαρση

Νεκρές υπάρξεις

Κοίταξε τα λουλούδια
στον κήπο μου. 
Όχι τα φρέσκα τα χρωματιστά
Ψάξε για τ' Άλλα
Εκείνα τα σκυφτά που φιλάνε το χώμα
τα σκουριασμένα με λευκό και μαύρο χρώμα
υπολείμματα αυλής αφρόντιστης παρθένας.
Η πρώτη αίγλη τους με προκαλεί να τα ποτίσω
να τα ετοιμάσω για νεκρική πομπή
και να κηδέψω τα άλλα χρώματα. 

Αν τ' αφήσω να πεθάνουν
όλο και κάποιο πέταλο θα κρυφτεί
στα λευκά πλακάκια του μπάνιου
στο σκούρο κρασί
στον αφρό της αγαπημένης μου θάλασσας
στα στιγμιαία σκοτάδια των ματιών μου
Ξέρουν τα λουλούδια να φωλιάζουν
εκεί που θα τρέφονται με δάκρυα. 

Μα κι έτσι όπως κρύβονται στο βάθος
Έχουν την άνεση να τρώνε την ψυχή μου
Μη φανταστείς, ούτε αισθητός δεν είναι ο πόνος
Κι αυτό τα κάνει θανατηφόρα.

Άργησα πολύ μακρηγορώντας. 
Τα στήθη των πτωμάτων ήδη ανεβοκατεβαίνουν.