CELLAT "AYAZ"

Bölüm 8

        Bu güzel şehre gelirken treni kullanmayı tercih etmişti. Ancak rahata alışkın bedeni dönüşte konforundan ödün vermedi. Kendi lüks aracında seyehat ermek istedi. Ama ince ve rahatsız edici sesi ile sürekli konuşan çocuk, onun bu rahatını tamamı ile mahvediyordu. Bıkkın ve sıkılmış bir şekilde çeresizce ınu dinliyordu. Ara ara derin nefes alıp, susacağı zamanı bekliyordu. Ne yazık ki bu imkansız gibi görünüyor. Kendisinin hemen arkasında ki araçta gelen Ömer ise, bu çocuğun neden kendileri ile birlikte geldiğini anlamamıştı. Bu uzun yolculuğun sonunda çok yorulacakları kesindi. 

Saatler hayatın ritmine ayak uydurmuş, öylece akıp gidiyor du. Göz kamaştıran güzelliği ile dağların arkasına dönüp kaybolan güneş, tüm ihtişamı ile aydınlattığı gökyüzüne veda ediyordu. O esnada çocuğun  sanki sonsuzmuş gibi görünen enerjisi nihayet bitti ve arka koltukta uykuya daldı. Bunun üzerine Ayaz, derin bir nefes aldı. Kafasında kendine sorduğu bir çok soru vardı. Bu çocupu yanında götürmenin iyi bir fikir olup olmadığı düşüncesi aklını kurcalıyordu. Ama hoşuna gitmişti bu küçük çocuk ve onu zamanla çok seveceğine neredeyse emindi. Sürekli seveceği bir insan arayışında olmak onu bir hayli yoruyordu. Ama kalbinde yeni kişilere yer açmak onun için pek zor değildi. Gevşek olan kalbi neredeyse herkesi sevebiliyordu. Birilerine deper vermek haddinden fazla hoşuna gidiyordu. Ruhunun beslenmeye ihtiyacı olduğunu ve bunun kendisini hep daha güçlü yapacağını düşünüyordu. Etrafındakilere bunu her söylediğinde, onu analdıklarını ve sevginin böyle bir etkisi olduğunu söylüyorlardı. Ama Ayaz ın kafası herkesten farklı çalışıyor, onun ne hissetiğini ve düşündüğünü kimse tam olarak kestiremezdi. 

Kendi düşğnceleri ile bitkin düşerken, ileride yol kenarında çok lezzetli yemekler yapan bir restoran olduğunu gördü. Saatlerdir yolculuk yaptığından olsa gerek, midesi terkedilmiş bir ev kadar boş ve ıssızdı. Bir sıcak yemeğe hayır diyemeyecek kadar açtı.