My Superstar 0.2 (Ongoing)

MY SUPERSTAR 6

Seoul, South Korea

"Well, we're not selling the company. Actually, it's not my choice. It's my daughter's decision not to sell SAFI. We're just looking for potential investors to save our company from bankruptcy". Mahabang paliwanag ni Mr. Edward Sandler tungkol sa proposal ko sa pagbili ng kompanya nila. Ayaw daw ni Carmi ibenta ang kompanya nila. I sipped my coffee and passed him the documents. Bago pa lang ako pumunta dito pinaghandaan ko na to ng maigi. Ilang gabi kong pinagpuyatan ang pagiisip ng business proposal ko sa kanila. A business proposal that they can't resist.

Kitang kita ko ang pagkunot ng noo niya ng mabasa niya ang business proposal ko. Enticing isn't it? Once you said yes..you already fall for my trap.

"Is this really your business proposal?" tanong niya sakin habang hawak parin sa kamay ang mga dokumento.

"Yes, Mr. Sandler. You don't like it?"

"No, I mean this is a very interesting proposal. Are you sure about this? You'll be going to buy the company but we will still get a 30% share? So, are you trying to say that we're still part of the company?" bahagya akong napatango sa tanong niya.

"Yes, Mr. Sandler. I will take over your company and I will be the new CEO. Well, I think my proposal is a good deal, right? I'm not gonna remove you in the company..you will be one of the stockholders. I know how important your business to you that's why I'm doing this. Everything will remain the way it is but I'm going to change the name of the company". Nahulog siya sa malalim na pagiisip. Paulit-ulit niyang binabasa ang business proposal na para bang may makukuha siyang sagot sa kung ano mang gumugulo sa isip niya.

"Thank you so much, Ms. delos Reyes for this offer but I can't decide yet because I need to consult my wife and Carmi about this".

"I understand, Mr. Sandler. I'm willing to wait. I know how important your company to you since it's doing business for decades now". I tried to fake a smile. I anticipated everything. Alam kong pwede silang tumanggi sa offer ko kaya I already planned my next move. An evil moves wherein they will be the ones who will call me and ask for my help.

"Thank you so much. I have to go now". He offered his hand for a shake hand, I accepted it and wear the warmest smile on my face. Pagkatapos ng meeting namin naisipan ko munang mamasyal. Pumunta ako sa Lotte World Mall, nasa labas pa lang ako nakita ko na agad ang mga naglalakihang ads sa labas ng mall featuring the world's biggest boyband..BTS. Pinilig ko ang ulo ko ng maalala ko ang mga masasayang ala-ala na kasama ko sila dati. Those were memories. Memories that I should forget from now on.

"Yuri?" lumingon ako sa likod ng marinig ko na may tumawag sakin.

"Mrs. Kim?" Hindi agad ako nakagalaw ng mahigpit niya akong niyakap. Hindi ko inaasahan na despite sa nangyari samin ni Jin ganito parin ang pakikitungo niya sakin. Huli kaming nagkausap bago ako umuwi ng Pilipinas. Hindi na ulit kami nagkausap pagkatapos non. Inaasahan ko ng hindi ganito ang magiging reaksyon niya sakin kahit pa lumabas na ang totoong may sala.

"How are you? It's been a while". Pilit akong ngumiti sa sinabi niya.

"I'm doing well, Mrs. Kim. How about you?" I can see the longing in her eyes. Hindi man kami nagkatuluyan ni Jin pero hindi nagbago ang pakikitungo niya sakin. Mas malapit pa nga siya sakin kesa kay Carmi. We usually talked nonstop nong maayos pa ang lahat pero ngayon kasi I choose to stop our communication. Sinanay ko ang sarili ko na umiwas sa ano mang kumukonekta sa kanila.

"I think it will be better if we can have these chitchats over lunch". Wala na akong nagawa ng hinawakan niya ako sa braso at giniya sa isang Korean authentic restaurant.

"I keep on calling you but you're not answering my call". Nahimigan ko agad ang pagtatampo sa boses niya. Hindi ko masabi sa kanya na sinadya kong hindi sagutin ang mga tawag nila sakin. Alam kong magtatanong siya kung bakit kaya mas pinili ko na lang na huwag itong sabihin sa kanya.