My Superstar 0.2 (Ongoing)

MY SUPERSTAR 28

Today is the day.

Sinuri kong mabuti ang itsura ko sa salamin. Kinapalan ko ang make up ko, for the final touch I put on a matte burgundy lipstick. I wore a red racerback top and tucked it in with black denim skinny jeans. Inabot ko ang black leather jacket na nasa may couch at sinuot ito. Pumasok ako sa walk-in closet ko para tumingin ng boots na babagay sa suot ko, until my Dr Martens' tract fold boots caught my attention. Kinuha ko ito at sinuot sa harap ng salamin.

Papalabas na ako ng kuwarto ng makatanggap ako ng tawag galing kay Jae.

"Is there any problem?"

"Everything is ready, Yuri".

"Good. I will be there any minute".

Nadatnan kong naglalaro si JD at Jin sa living room ng jenga. Wala silang alam sa mangyayari ngayong araw. Si Jin mas piniling bantayan si JD ngayong araw kesa ang sumama sa lakad dapat nila ng members.

"I'll go ahead". Tumayo si Jin at lumapit sa akin. Isang mahigpit na yakap ang ibinigay niya na malugod ko namang tinanggap. Inayos niya ang hibla ng buhok ko at sinabit ito sa tenga ko.

"What time are you going home?"

Hindi ko alam. Hindi ko alam kung anong oras ako makakabalik ng bahay. Hindi ko masabi sa kanya ang rason kung bakit ako aalis ng bahay ngayon ang sabi ko lang may kailangan akong ayusin sa opisina.

"I'm not sure. I'll call you later".

Lumapit ako kay JD at humingi ng isang mahigpit na yakap. Napipilitan man, tumayo parin siya at niyakap ako. Napangiti ako sa ginawa niya. Hindi parin niya ako masyadong kinakausap pero nararamdaman ko na balang araw magiging maayos din ang lahat sa aming dalawa. Tumatawag ulit si Jae pero hindi ko muna siya sinagot. Tatawagan ko na lang siya kapag nasa sasakyan na ako. 

Humalik ako kay Jin bago ako umalis at ganon din kay JD. Bago ako sumakay sa sasakyan, ngumiti ako ng makita ko silang kumakaway sa akin. JD is not even smiling. Mukhang pinilit lang siya ni Jin para kumaway. 

This is the reason why I will be doing this. Gusto ko na ng payapang buhay kasama sila. Ayaw ko ng mabalot ng takot kapag aalis ako ng bahay o aalis si Jin. Kapag nakikita ko silang nakangiti mas lalo akong nagiging malakas at matatag. I never knew that contentment is not all about financial status, achieving your dreams, and happily, in love, it is also about giving yourself more reasons to live because you know someone is happy to have you. 

"Jae, I am on my way". 

"The event will start at exactly three in the afternoon. You still have a few minutes left". 

"Copy that". 

"Y-yuri"..

"Yes. The one and the only. Surprised?" 

"What do you need from me?" 

"Well, I don't need anything from you but I want you to do something for me". Sinabayan ko ito ng nakakalokong tawa. 

"And do you think I will do that?" 

Mas lumakas ang tawa ko sa sinabi niya. 

"And do you think you have a choice?" 

Hindi siya nakaimik sa sinabi ko. Nakikita ko ang takot at ang galit sa mata niya. 

"What if I don't want to do it?" 

Pauyam na tanong niya sa akin. Hindi ako pumupunta sa laban na hindi ko pinaghahandaan. Alam ko na hindi siya papayag sa gusto kong mangyari kaya nga pinaghandaan ko ng maigi ang pagkikita namin na to.