My Superstar 0.2 (Ongoing)

MY SUPERSTAR 14

"You need to learn how to use a gun, Yuri. It's no longer safe for you to go outside alone. At least for now, we already know what will be our next step". Paliwanag sakin ni Jae. Nakalipat na ako sa bahay ko kahapon. Tatlong araw na ang nakalipas ng mangyari ang insidente sa hospital. Kasalukuyan nilang kinakabit sa bahay ko ang mga aparato na makakatulong para hindi makapasok ang sino man sa loob. They attached a small CCTV cameras around the house. Gawa sa salamin ang bahay ko, lahat ng sulok. Makikita mo agad kung may tao sa labas pero hindi makikita ng tao sa labas kung may tao sa loob. Aside from it's tinted glass, I also made sure that it's bulletproof. Even its roof. Sa pinakamain gate they attached a danger scanner na kung saan inonotify agad ako through my phone if there's someone outside. May kinabit din silang aparato sa buong bakod na kung tatangkain mong umakyat sa bakod ay makukuryente ka. I don't know if how did they do it but it's freaking good. Sabi ni Jae the sensor is on everyone who will attempt to trespass. Kapag umakyat sila sa bakod paniguradong wala na silang buhay bago man lang sila makapasok.

"I will introduce you to one of my mentors in shooting range. He will help you on how to use a gun properly and one more thing you will have a training every day on Jiu Jitsu and Taekwando with me". Bigla kong niyakap si Jae. In all the chaos I've been through he never leave me. He's doing all of these strange things for me and I am so overwhelmed. Kasi wala akong maaasahan. Kundi siya lang.

"Hey"..hinaplos niya ang likod ko. Alam ko nabigla siya sa ginawa ko. Malapit kami sa isa't isa pero I never been into so much skinship with him.

"Thank you for being there for me". Pumiyok ang boses ko kaya kinabig niya ako palapit sa katawan niya at pinagpatuloy ang paghaplos sa likod ko. Tagpong nadatnan ng BTS at ni Angel.

"You have visitors, darling". Napakunot noo ako sa pagtawag niya ng darling sakin. Until I realized he's looking behind my back kaya kumalas ako sa pagkakayakap sa katawan niya at tumingon sa direksyon kung saan siya nakatingin.

"I have to go. See you tonight". Hinalikan niya ako sa noo, masyadong mabilis ang pangyayari kaya hindi ako nakapagsalita agad. Lumapit siya sa BTS at kinamayan ito isa-isa at bahagyang tumango kay Angel. Nagpaalam siya sa kanila na kailangan na niyang umalis kasi may kailangan daw siyang ayusin.

"So, totoo pala ang balita sakin ng members. Kayo pala ni Jae? I never thought na magiging kayo. Takot na takot siya sayo nong nasa London pa tayo diba?" hindi ko sinagot ang sinabi ni Angel bagkus inanyayahan ko silang maupo.

"What brings you here?" Tanong ko sa kanila. Napansin ko na napapamaang sila at namamangha sa paligid lalo na ng makita nila ang dalawang malaking cctv monitor sa living room. Meron din akong cctv monitor sa kwarto, kusina at maging sa lahat ng banyo dito sa bahay.

"How are you, noona?" tanong sakin ni Jimin. For the past days, they never forget to send me a message if how I am going but I never reply anyone of them. Kahit si Angel hindi ko sinasagot ang mga tawag niya.

"I'm okay". Generic at plain na sagot ko kay Jimin.

"Those cctv monitors and the danger scanner outside. What's that for? Is there something going on? We were asking Jae in the hospital about the man who attempted to kill you but he didn't answer any of our questions. Please tell us what's going on so that we can help you". I smiled bitterly. Kung magsasabi ba ako sa kanila maniniwala sila sakin? Naniwala ba sila sakin dati ng nakulong ako sa kasalanan na hindi ko naman ginawa? Kung sasabihin ko na may ginagawa si Carmi behind Jin's back..papaniwalaan ba nila ako o ako ulit ang lalabas na masama?

"It's..nothing". Matipid na sagot ko sa kanila. I can see the frustrations in their eyes.

"We are your friends, Yuri. I hope you know that. We're here for you. If something's bothering you..tell us so that we can help you".